Σημαντικός λυρικός ποιητή μας της μεταπολεμικής περιόδου, ο Λάμπρος Πορφύρας γεννήθηκε το 1879 και έφυγε από τη ζωή στις 3 του Δεκέμβρη 1932.

Αφιερώνεται στους συναγωνιστές, από το κίνημα κατά των αιολικών ανεμοτεράτων, που απειλούνται με διώξεις. ΟΧΙ στην τρομοκρατία και την ποινικοποίηση των αγώνων.

Φιντέλ: Πόσα τουφέκια φέρνεις;
Ραούλ: Πέντε.
Φιντέλ: Και δύο που έχω εγώ, εφτά! Εντάξει, τώρα κερδίζουμε τον πόλεμο!

“…Μη μου μιλάς λοιπόν για πλάνα και στρατηγικές
Για χτεσινά διδάγματα και ώριμες συνθήκες
Αυτοί που πέσανε κι αυτοί που αύριο θα πέσουν
φαντάσματα είναι και με κυνηγούν…”

Από την πρόσφατη ποιητική του συλλογή «Το παιδί π’ απέμεινε όρθιο»

“Την επανάστασή μας την πλησίασε τίμια και μ’ ενθουσιασμό, αλλά οι λεπτοκαμωμένες κομψές λέξεις του συμβολιστή δεν μπορούσαν ν’ αντέξουν και να σηκώσουν στους ώμους τους τις βαριές εικόνες που έφερε η επανάσταση, πέρα για πέρα πραγματικές και ωμότατες.” (Μαγιακόφσκι)

“Την Ιστορία του Κόμματος μας, σύντροφοι,
δε μπορούν να τη μετρήσουν οι αριθμοί,
ούτε να την ιστορήσουν οι σελίδες
οι γραμμένες με αίμα…”

Μεγάλος σατιρικός ποιητής αλλά λιγότερο γνωστός από τον συμπατριώτη του Ανδρέα Λασκαράτο, ο Κεφαλλονίτης Μικέλης Άβλιχος, γεννήθηκε στις 18 του Μάρτη 1844 και έφυγε από τη ζωή στις 28 του Νοέμβρη 1917.

«Ανοίγοντας» το συγκλονιστικό «Σακί» του Γιώργη Παυλόπουλου…

Κι ο στρατός του Φιντέλ Κάστρο, / μπόρα που κλωσάει κυκλώνες, / σαν από εκατό ποτάμια / της Αμαζονίας ορμάει.
*
Πόσο η δύναμή σου θα μας λείψει. / Μα ούτ’ ο θάνατος ο ίδιος να σε σβήσει δεν μπορεί.
*
Μετά τον είδα να φεύγει / Γυμνός και ωραίος: / Να κυνηγάει τους κανάγιες / Με της ζωής τα κανόνια.