“Δεν περισσεύει της Κυριακής το πρωινό· κι όμως αστράφτει μέσα μας…”
“Όπου κατατρεγμένοι και φτωχοί εκεί κ’ η ποίησή μου παραστάτης· οι στίχοι της δονούνται από ψυχή κ’ είναι για ν’ ανταριάζουν άρματά της.”
“Είμαστε ακόμα στην αρχή, μα για το τέλος τι ελπίζεις; Κοίτα! μανιάζει η βροχή κι εσύ, για τ’ άδικο δακρύζεις…”
“Αυτός που αγαπώ” από τα πιο όμορφα ερωτικά ποιήματα του Μπέρτολτ Μπρεχτ – Μουσική: Γιώργος Κοφινάς – Ερμηνεία: Ευτυχία Μπίμη
“Μου είπαν μην γράφεις πάψε, μην αντιμιλάς σκάσε, για ένα κομμάτι ψωμί, δούλεψε όλη μέρα, όλη σου η ζωή, σπίτι-δουλειά, δουλειά-σπίτι θα είναι…”
“Και την θέλαμε εκείνη της καρδιάς την ερωμένη ένα τρυγονιού τραγούδι, ένα όνειρο γλυκό…”
“Και οι άντρες Απ’ τα χωράφια φύγαν Και από τις δουλειές Τα όπλα πήραν Σφεντόνες μοιάζαν Στου Γολιάθ τ’ ανάστημα…”
“και μύριες λέξεις να ηχούν στα χείλη σου επάνω στα άλαλα μηνύματα που σου ‘στειλε ο λαός σου..”
“Του υπαίτιου την εικόνα να σχηματίσουμε ξανά και ξανά κι ολόισια σ’ ό,τι αποτελειώνει τις βολές της αγανάκτησης εκεί να στείλουμε…”
“6.. 5.. 4.. 3.. 2.. 1.. και το παπούτσι της να μαρτυρά πως περπάτησε τα σωστά τα βήματα στην Ιστορία..”
