“Πώς να ξέρεις τα βράδια Στους εφιάλτες να μην παραδίνεις τα όνειρά σου Πού να βρεις λόγια παρηγοριάς Για τα παιδιά τα ραγισμένα γιασεμιά…”
Σαν σήμερα γεννήθηκε ο μεγάλος ποιητής Τάσος Λειβαδίτης. Στη ζωή του βάδισε τον δρόμο του αγώνα για μια κοινωνία δίκαιη, απαλλαγμένη απ’ τα δεσμά της εκμετάλλευσης. Με το έργο του ενέπνευσε αγωνιστικά τους ανθρώπους, να παλεύουν με όλες τις δυσκολίες και τα εμπόδια, ενάντια στο άδικο, για την εξύψωση του ανθρώπου…
“Η κόκκινη Ρόζα δεν είναι πορτρέτο, ούτε θολή συμβολική μορφή, είναι μια ψυχή που ποτέ δεν πουλιέται, ένα χαμόγελο που νικά…”
“Ήταν εκείνες οι μέρες που ήμασταν κρεμασμένοι στην Ανατολή και κατεβάζαμε τον ήλιο σύντροφο της εξέγερσης να κάνουμε…”
“Στον αντίποδα θα βγούμε, δε θα αφήσουμε στιγμή, τον αγώνα μας θα δείτε, τούτη η γη δε θα χαθεί…”
«τις ανάσες σμίγαμε σαν δίδυμων αδερφών και κοιταζόμασταν κατάματα, γιατί εμείς σύντροφε, αντέξαμε έναν αιώνα με θυσίες αίματος!…»
“…για αυτούς δεν έχει καμία αξία, η ανθρώπινη ζωή, αυτός δεν είναι ακόμα ένας πόλεμος, είναι ξεκάθαρα μια σφαγή.”
Ένα αδημοσίευτο ποίημα του Γιώργου Δ. Μπίμη
“Κλείσαμε τον λυτρωτή σ’ ένα παλιό εικόνισμα και χρόνια προσμένουνε στα έρημα σπίτια με τους σκοτεινούς καθρέφτες, να χτυπήσει την πόρτα μας…”
“Θα μπούνε κάμερες σ’ όλους τους δρόμους, οι αστυνόμοι πιο πολλοί απ’ τη διαδήλωση. Στην πλάτη μας τη στοργή του κράτους, θα νοιώθουμε στην κάθε μας εκδήλωση…”