“Καταλαβαίνουμε τι έχει να γίνει σε λίγα χρόνια, η κάθε μέρα μας θα ‘ναι μια μάχη σε μαρμαρένια αλώνια, πίσω πηγαίνουμε, αλλά νομίζουμε ότι πάμε μπρος, όλα πια ίδια και δε διακρίνουμε ποιος είν’ ο εχθρός.”
“Στο Σύνταγμα ένας πατέρας Το δίκιο του επίμονα ζητά Μελαγχολικός φυσάει ο αγέρας Κι η καρδιά του αέναα πονά.”
“Διάβηκαν χρόνοι πολλοί στην εκτέλεση της Κυριακής, μιά γραία υφάντρα μας πλέκει την αργία και δεν λέει να ξημερώσει μιά περήφανη μέρα..”
Μια λιτή αυτοέκδοση, με κείμενα γεμάτα κοινωνικό και υπαρξιακό προβληματισμό
“…αφήναμε τις ξοστρακισμένες αλήθειες ελεύθερες στα κύματα ψιθυρίζοντας από χείλη σε χείλη τα τραγούδια μας να μείνουν στη μνήμη σύσσωμα…”
“Στων Τεμπών την κοιλάδα Μια παγερή νύχτα του Φλεβάρη Ο ουρανός μες στη χλωμάδα Χωρίς άστρα και φεγγάρι.”
Ένα αδημοσίευτο ποίημα του Γιώργου Δ. Μπίμη
«Πόσο λαχτάρησα κι εγώ του ναυαγού την δίνη, την νίκη που αφήνει να βρεις πάνω στο τίποτα ολάκερο νησί..»
“Όσοι πληρώνουν πάνε κολέγιο, έχουν γιατρό στο σπίτι και δεν έχουν θέμα. Όλοι οι άλλοι και τι σε νοιάζει; Κανένα κόκκαλο πετάς και κανα ψέμα…”
“Άνοιξε άνθρωπε την κραυγή στο στόμα σου, άρθρωσε ανάστημα και αντιστάσου… “
