Πεπεισμένος για την “αγριότητα” του σοβιετικού συστήματος, ο Φλέμινγκ δημιούργησε έναν χαρακτήρα με κατεξοχήν στόχο τη διάλυση της ΕΣΣΔ, παρότι κάτι τέτοιο δε διατυπωνόταν ρητά από τον ίδιο στις συνεντεύξεις του, διακρίνεται ωστόσο σε διάφορα σημεία του έργου του.
Διήγημα της Έλλης Αλεξίου, γραμμένο το 1938, μέσα στη μεταξική δικτατορία. Από τα λιγότερο γνωστά. Ευαίσθητη γραφή, τρυφερή και τολμηρή ματιά για ένα θέμα που ακόμα και στις μέρες μας εξακολουθεί να είναι ταμπού, την ψυχική αρρώστια.
Κορυφαίος εκπρόσωπος του σοσιαλιστικού ρεαλισμού, υπήρξε αφοσιωμένος στην ΕΣΣΔ, λόγος για τον οποίο μέχρι και σήμερα αντιμετωπίζει συκοφαντικές φήμες περί λογοκλοπής του αριστουργήματός του “Ο ήρεμος Ντον”.
Ασυμφιλίωτα ρεαλιστής και προσγειωμένος, εμπνεύστηκε τόσο από το δικό του κοινωνικό περιβάλλον της αμερικανοεβραϊκής κοινότητας μεταναστών δεύτερης γενιάς, όσο και γενικότερα από τα τεκταινόμενα στη σύγχρονη ιστορία των ΗΠΑ, για να δώσει μια ανελέητα σατιρική εικόνα της αμερικανικής κοινωνίας στο β’ μισό του 20ου αιώνα και τις αρχές του επόμενου.
Έγραφε για μεγάλα παιδιά και για παιδιά που βιάζονταν να μεγαλώσουν.Για παιδιά που ενηλικιώθηκαν εκ των πραγμάτων από τα ίδια τα γεγονότα, χωρίς να χάσουν την αθωότητα και τα ιδανικά τους.Όχι για μεγάλους που παλμπαιδίζουν ή που γέρασαν πρόωρα και λένε πως τίποτα δεν αλλάζει.
Βαθύς γνώστης της ρωσικής γλώσσας και του ρωσικού πολιτισμού ο Μήτσος Αλεξανδρόπουλος ασχολήθηκε με τη μετάφραση σπουδαίων έργων της ρώσικης λογοτεχνίας, σύγχρονων και παλαιότερων. Εξαιρετικό δείγμα της μεταφραστικής του δουλειάς αποτελεί και η απόδοση της Αφήγησης της Εκστρατείας του Ίγκορ.
Ο ίδιος δήλωνε πως ο πόλεμος τον διαπαιδαγώγησε, όχι μόνο μέσω της φρίκης του, αλλά και λόγω της σημασίας του ως ιμπεριαλιστικού πολέμου.
Δε ζητάει να πείσει το έθνος να πάρει τη λαϊκή γλώσσα, του έδωκε τη γλώσσα. Και την έδωκε απαρτισμένη, κανονισμένη, με μιας.
Ω, μητέρα!… Γυναίκα μοναδική που γέννησες κάποια αυγή τις δικές μου μέρες, που απελευθέρωσες το φως του ήλιου στα δικά μου μάτια
Η Στέπα του Αντόν Τσέχοφ κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1888 και θεωρείται από τα πιο δημοφιλή πεζογραφήματά του. Το 1960 η Έφη Πλιάτσικα – Πανσελήνου επιμελήθηκε λογοτεχνικά τη μετάφραση της Στέπας από τα ρωσικά. Η μετάφραση άρχισε να δημοσιεύεται στις 15 Μαρτίου 1960 και ακολούθησαν δεκατέσσερις συνέχειες. Ο Θανάσης Νιάρχος συγκέντρωσε τις συνέχειες και το αποτέλεσμα της προσπάθειάς του πήρε μορφή σε μια καλαίσθητη έκδοση που κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2018 από τον Καστανιώτη.
