«Όλες οι αισθήσεις σου ανοιγμένες στην αιώνια στιγμή Ο λαός σου δεν μπορεί να σε δει Ο κύκλος του στενεύει…»
“Με χαρά και γνώση θα ζήσουμε τον καινούργιο κόσμο. Ηλέκτρα δεν πρέπει να ξεχάσεις τ’ όνειρο σου το γοητευτικό.”
«Η αγάπη, μάνα, για την πατρίδα δεν είναι η γελοία αγάπη για τη γη ούτε για το χορτάρι που πατάνε τα πόδια μας είναι το άσβεστο μίσος γι’ αυτόν που την καταπιέζει είναι η αιώνια έχθρα γι’ αυτόν που της επιτίθεται…»
Τρία ποιήματα της Κορνηλίας Καδόγλου
Άμα σου λέει «ο Tάδε είναι απατεώνας», είναι απατεώνας. Γιατί δε λένε και για όσους δεν είναι; Κι άμα σου λένε «αυτή είναι παλουκοπηδήχτρα», είναι παλουκοπηδήχτρα οπωσδήποτε… Κι άμα ψάξεις τα βρίσκεις κι όξω δε πέφτεις…
Στις 4 του Αυγούστου 1991, έφυγε από τη ζωή ο μεγάλος μας ποιητής Νικηφόρος Βρεττάκος, από τις κορυφαίες μορφές της σύγχρονης ελληνικής ποίησης.
Ένα αδημοσίευτο ποίημα του Γιώργου Δ. Μπίμη
“Ντυθήκαμε τη σκόνη των αιώνων και να φωνάξεις δεν σε ακούει κανείς, ακόμα κι αν καίγονται τα σύμπαντα!…”
“Ορφανός και μόνος αναρωτήθηκε για το εύοσμον και το ευυπόληπτον της ημέρας. Ποτέ δεν ήταν δική του η καρδιά, πάντα του πάλευε για τον παγκόσμιο κτύπο…”
Η Σεμίνα Διγενή γράφει για τους «Άθλιους» του Β. Ουγκό, το πρωτοποριακό, κλασικό μυθιστόρημα που έβγαλε από το παρασκήνιο τον εργαζόμενο γαλλικό λαό. Ένα από τα σπουδαιότερα λογοτεχνικά έργα του ευρωπαϊκού 19ου αι. που επανακυκλοφόρησε από την «Σύγχρονη Εποχή» σε μετάφραση του σπουδαίου ποιητή Γιώργου Κοτζιούλα
