Στη μνήμη όλων αυτών που χάραξαν με αίμα, αγώνες και θυσία, αετίσιους δρόμους που θα εμπνέουν για πάντα το λαό μας…

Ποίημα που η Μαριάνθη Αλειφεροπούλου – Χαλβατζή εμπνεύστηκε και έγραψε κατά τη διάρκεια της παραμονής της στην Κούβα, στα πλαίσια της συμμετοχής της στην Διεθνή Μπριγάδα Αλληλεγγύης «Στα βήματα του Τσε», με την ομάδα του Ελληνοκουβανικού Συνδέσμου Φιλίας και Αλληλεγγύης.

Με την αίσθηση και με τη διορατικότητα που διαθέτει ο ζωγράφος Παναγιώτης (Τάκης) Βαρελάς, κατάφερε να συλλέξει αμύθητους θησαυρούς στην ψυχή και στο πνεύμα του. Κι όσο περνά ο καιρός η τέχνη κι δύναμη της ψυχής του ωριμάζουν κι ισχυροποιούνται κι αναδύουν καινούρια μηνύματα κι η προφητική φωνή του γίνεται σάλαγος και κραυγή για ν’ ακουστεί ως εκεί που θρηνούν των ανθρώπων τα όνειρα.

…”Πώς να μιλήσω περιττά
                                     Την ώρα που η σιωπή γύρω μας
                                     Τα καταγράφει όλα
                                     Με τόση σύνεση…”

Στόχος του εργαστηρίου είναι να φέρει σε επαφή τους συμμετέχοντες με κάποιες βασικές αρχές και κανόνες της γραφής, που θα δημιουργήσουν εκείνες τις προϋποθέσεις για τη συγγραφή ενός λογοτεχνικού έργου.

Θα το πουλήσει το περίπτερο. Κουράστηκε. Θ’ αλλάξει δουλειά. Θέλει να ‘χει καιρό, ένα στα τόσα καλοκαίρια, να γυρίζει στο νησί. Να πιάνει το πλοίο στο παλιό λιμάνι, στο Κάστρο, κι από εκεί, περνώντας από την Παναγιά, να φτάνει στο Σχοινούδι. Κι ας είναι το σπίτι ρημαγμένο απ’ τους ανατολίτες, τους αραβόφωνους και τους ποινικούς, που κουβάλησαν εκεί οι Τούρκοι. Αυτό θέλει ο Στέλιος. Ο άπατρις.

Ο Καμίλο δεν λογάριαζε τον κίνδυνο, έπαιζε μαζί του, τον προκαλούσε, τον έλκυε και τον χειριζόταν. Για την αντάρτικη νοοτροπία του δεν μπορούσε ένα σύννεφο ν’ αλλάξει πορεία σε μια χαραγμένη γραμμή.
(Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, Ο Ανταρτοπόλεμος)

Ποίημα του Αντώνη Μπουντούρη

Δυο ποιήματα του Γιώργου Κουτούβελα.

Ο ίδιος ο Νικολάς Γκιγιέν εμπιστεύτηκε στον Γιάννη Ρίτσο την ανέκδοτη ακόμη γαλλική μετάφραση του «Μεγάλου ζωολογικού κήπου» που έγινε απ’ τον Αϊτινό ποιητή Ρενέ Ντεπέστρ. Σ’ αυτήν στηρίχτηκε η ελληνική απόδοση. Στη συλλογή αυτή ο Γκιγιέν ασκεί μια οξύτατη σάτιρα για τα λογής λογής ανθρωποφάγα «ζώα» που γεννά η καπιταλιστική κοινωνία…