“Όσοι πληρώνουν πάνε κολέγιο, έχουν γιατρό στο σπίτι και δεν έχουν θέμα. Όλοι οι άλλοι και τι σε νοιάζει; Κανένα κόκκαλο πετάς και κανα ψέμα…”
“Άνοιξε άνθρωπε την κραυγή στο στόμα σου, άρθρωσε ανάστημα και αντιστάσου… “
Ο τσακωμός, τσακωμός· όμως όλη μέρα μαζί ο Πετρής κι ο Αργύρης: στο κολύμπι, στο ψάρεμα, στη μπάλα, στο ποδήλατο, στο παιχνίδι στο σπίτι, στις εξερευνήσεις στα λοφάκια και στους ελαιώνες….Όμως εκείνο το καλοκαίρι συνέβη κάτι που άλλαξε τη ρουτίνα των παιδιών…
“Ένα ”γιατί” όταν σ’ ορίζει, μύρια κακά μπορείς ν’ αντέξεις, μα, της ζωής το μετερίζι, μονάχος σου θα το διαλέξεις…”
Νέα έκδοση από τη “Σύγχρονη Εποχή”
“Πολυφωνία, κοίτα, απέκτησε το ψέμα, οι εκδοχές μιας χαλκευμένης είδησης, είν’ εύκολο να γίνουν πρώτο θέμα, κομμάτι της συλλογικής συνείδησης…”
“Στις Παναγιές της Παλαιστίνης με τους αθώους μικρούς Χριστούς στα ερείπια, στους σταυρούς του πόνου, της πείνας και της δίψας, τους ματωμένους τάφους…”
Ήταν μία από τις πιο αυθεντικές και ζωντανές διαδηλώσεις που έχει ζήσει η ευρυτανική πρωτεύουσα!
“Έγραφες ποιήματα στους τοίχους του κελιού σου Μα ούτε μ’ ερυθρό στυλό ούτε με κόκκινη μπογιά Κι οι αδαείς μισθοφόροι δεν υποπτεύονταν διόλου Το πορφυρένιο αίμα που στις φλέβες σου κυλά…”
“Απόστασε το χέρι μου από το να μουντζώνω και σάλιο δεν μου έμεινε από το φτύσε φτύσε, αλλ’ έως τώρα τίποτα μ’ αυτά δεν κατορθώνω, και σύ Ευρώπη μάς γελάς και πάντα ίδια είσαι…”
Κείμενο, βίντεο-αφήγηση: Νάγια Νομικού
