Α δεν έπιανε μπόρα πάνω στον Άη Λιά, α δεν άνοιγαν οι καταρράκτες τουρανού στ’ αψηλότερο εκείνο βουνό του νησιού, κι α δε με στέλνανε σ’ ένα χωριό να κονέψω, δε θα σας έλεγα τώρα την ιστορία της Στραβοκώσταινας!
Στα 93 του χρόνια έφυγε από τη ζωή ο διάσημος Ιταλός συγγραφέας Αντρέα Καμιλέρι, δημιουργός του πασίγνωστου «Επιθεωρητή Μονταλμπάνο» και συγγραφέας περισσότερων των 100 βιβλίων.
Με σαφείς επιρροές από τον Καβάφη, το ποίημα «Η Αλεξάνδρα που φεύγει» είναι γραμμένο στην Ύδρα, το 1999, αγαπημένο νησί του Κοέν όπου έζησε για χρόνια στο σπίτι που διατηρούσε.
Πάμπλο Νερούδα, Σαλβαδόρ Αλιέντε, Ερνέστο Τσε Γκεβάρα – βίοι παράλληλοι – Χιλή, Αργεντινή, Κούβα…
Σαν σήμερα, στις 12 του Ιούλη 1953 έφυγε από τη ζωή ο ποιητής και συγγραφέας Κώστας Ουράνης. Αρκετά ποιήματά του έχουν μελοποιηθεί. Επιλέξαμε δέκα από αυτά. Γιατί όμως στον τίτλο αναφερόμαστε σε 9+1 και όχι σε 10 μελοποιημένα ποιήματα;…
Μια τέτοια περίπτωση είναι κι ο συμμαθητής μου ο Κυριάκος, τέκνο του πασοκικού κομματικού σωλήνα, που όταν με άκουσε κάποτε να μιλάω κατά του Ανδρέα, με αποκάλεσε φασίστα συμπεραίνοντας αυθαίρετα πως είμαι Νεοδημοκράτης.
Λες: «μικροαστός». Και θες, σώνει και καλά, να δώσεις και μια συγκεκριμένη εικόνα πού να αντιπροσωπεύει αυτό: το μικροαστό. Θαρρείς κι είσαι δεν ξέρω ποιος ζωγράφος, ή ποιος γελοιογράφος και έχεις υποχρέωση να εικονογραφήσεις αυτόν τον έρμο τον μικροαστό, που του ’χουνε φορτώσει στη ράχη όλα τα κακά του κόσμου.
«Κόντρα» του στάθηκαν εκείνοι που τον μίσησαν, γιατί μισούσαν την ίδια την Επανάσταση, που ο Μαγιακόφσκι της έδινε ρυθμό και παλμό. Όλοι εκείνοι έφυγαν, ξεχάστηκαν, σα να μην έζησαν ποτέ. Μα ο ποιητής έμεινε να δίνει όλη τη δύναμη του στίχου του στην εργατική τάξη που επιτίθεται…
“…Όλα σ᾿ αύτη τη γη μασκαρευτήκαν ονείρατα, ελπίδες και σκοποί, οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν δεν ξέρομε τι λέγεται ντροπή…”
Τίμα φτωχέ εργάτη της τάξης σου το αίμα. Στ’ αφεντικού το ψέμα γύρνα κι εσύ την πλάτη…
