Να θυμάσαι πως σφύριζε μεσ’ τα αυτιά σου η σφαίρατην πατρίδα π’ ανάσταινες με ίδρωτα και αίμαΝα θυμάσαι τον σύντροφο που κοιμάται κει πέρανα θυμάσαι τι σου λεγε το στερνό του το βλέμμα
Το βιβλίο του «Η φωτιά», ανήκει στα σπουδαιότερα έργα της παγκόσμιας αντιμιλιταριστικής λογοτεχνίας. Ο σπουδαίος Γάλλος αντιφασίστας συγγραφέας Ανρί Μπαρμπίς το έχει αφιερώσει: «στη μνήμη των συντρόφων που έπεσαν…».
Ίσως δεν είναι ακόμη ένα λάθος Να΄ναι το πάτημα στραβό Παχύσαρκο το πάθος. Ίσως
Εσύ κι εγώ και οι άλλοι της ηλικίας μας ήμασταν πολύ μικροί για να καταλαβαίναμε τι σήμαινε όλη αυτή η ιστορία…Η αγαπημένη Άκρα χανότανε, ήδη…Το απόγευμα, σαν φτάσαμε στη Σιδώνα, ήμασταν πια πρόσφυγες…
Κι έτσι, μ’ ένα σμπάρο, πουλιέται το σκουπίδι στο «σκουπίδι» κινείται το χρήμα βγαίνει κέρδος και μειώνονται τα σκουπίδια.
«…Σα μάνα προς μητέρα, εγώ σε ειδοποιώ: συμβούλεψε το γιό σου στην Κούβα να μην έρθει…»
Σ’ ένα από τα νησιά της παραμεθορίου ένας γιατρός παραιτήθηκε από το νοσοκομείο επειδή, λέει, φοβάται τους άρρωστους μετανάστες και τα μικρόβια.
Σαν σήμερα, στις 23 του Αυγούστου 1945, έφυγε από ζωή ο λογοτέχνης – συγγραφέας Γιάννης Βλαχογιάννης (λογοτεχνικό ψευδώνυμο: Γιάννης Επαχτίτης), που αφιέρωσε όλη τη ζωή του κι όλη τη συγγραφική του δράση στην ιστορία της Επανάστασης του 1821.
Ο λαός τους αγαπούσε τους σαλταδόρους, γιατί ήταν μπεσαλήδες και πονετικοί! Άμα ξέρανε κανένα που υπόφερνε, τον συντρέχανε με το παραπάνω!
Η ζωή χωρίς μπαμπά είναι διαφορετική, αλλά είναι ζωή κι εσύ θα τη ζήσεις όμορφα
