Αιρετικός, δαιμόνιος και ανατρεπτικός. Δεν έμπαινε εύκολα σε καλούπια, ονειρευόταν βαθιά και αισθαντικά έναν κόσμο αλλιώτικο, αντισυμβατικό, με περισσότερη δικαιοσύνη και λιγότερη υποκρισία. Γεννήθηκε σαν σήμερα το 1920.

Τώρα θα μου πείτε, τι ψάχνεις ετούτα και μπερδεύεις τα παλιά με τα καινούρια. Εντάξει, βρε παιδιά, εγώ έτσι σαν απλή κουβεντούλα και να ξέρετε ότι όποιος δεν έχει παρελθόν δεν έχει και μέλλον…

Γέμισε με πνοή τους «σκουριασμένους μεντεσέδες» χαρακτήρων που καμωνόντουσαν τους προοδευτικούς και τους πρωτοπόρους. Πολέμιος του ναζιστικού καθεστώτος και υποστηριχτής κάθε προσπάθειας συνύπαρξης και αλληλεγγύης μεταξύ των λαών, συνειδητοποίησε από νωρίς αυτό που ερχόταν και το πολέμησε με όλες του τις δυνάμεις.

Μισείστε με γιατί παρέμεινα άνθρωπος αλλά Αγαπήστε  με γιατί λιμπίζομαι να γίνω θεός!!!

Ο Τσε δεν ήταν απλά ένας πιστός, φανατικός αναγνώστης της ποίησης. «Δοκιμάστηκε» απέναντί της γράφοντας ο ίδιος στίχους. Δεν διεκδίκησε από την ποίηση τίποτα περισσότερο πέρα από τη σχέση που απλωνόταν ανάμεσα στα όρια του σεβασμού και της απεριόριστης αγάπης.

Ο αγωνιστής ο συνετός, ο δάσκαλος, με τη βαλίτσα στο χέρι
Θα στέκει φάρος κι οδηγός μέχρι το κόκκινό μας καλοκαίρι

Διήγημα του Νικαραγουανού Ρουμπέν Νταρίο για τον αγώνα των Κουβανών εναντίον των Αμερικανών το 1898, επίκαιρο σήμερα που οι ΗΠΑ δεν έπαψαν να απειλούν την Κούβα. Ο Ρουμπέν Νταρίο με διορατικότητα έβλεπε τις ΗΠΑ σαν τον νέο βάρβαρο…

“Αυτό που μπορώ να πω είναι πως ο μεγαλύτερος ήρωάς μου είναι ο βραζιλιάνικος λαός”.

Η υπέρμαχος των ανθρώπινων δικαιωμάτων, σ’όλο της το έργο ιχνηλατούσε πάνω στην απώλεια.

Δε με σκοτώνουν
τη φλόγα δεν μπορείς να την σκοτώσεις
με νομικά βιβλία
και δίνει τέτοιο φώς, μοναδικό, στο Ράιχσταγκ σας.