Η ώρα τρεις. Κραυγάζω και θρηνώ για όποιον βουβά, μόνος πεθαίνει. Είναι δική μου η ευθύνη; Η ώρα τρεις. Δε σε θυμάμαι πια. Το μόνο που έχει μείνει πίσω, είναι η ανάγκη να αλλάξουμε τον κόσμο.
“…λίγες μέρες μπροστά, θα’ ναι Απρίλης και αυτός πάνω από μια κόκκινη παπαρούνα το’ χει βάλει σκοπό να δακρύσει μπας και πέσει ένα φύλλο καταγής, ένα φυλλαράκι τόσο δα και του θυμίσει λίγο πιο απαλό φως- του φθινοπώρου.”
Ο πρόσφυγας απ’ το Τσεσμέ της Ερυθραίας , απέναντι απ’ τη Χίο, Φώτης Χονδρουδάκης ή Αγγουλές, σαν τέτοια μέρα ταξίδευε απ’ τη Χίο προς Πειραιά. Ήτανε 26 προς 27 Μάρτη ξημέρωμα όταν στο πλοίο Κολοκοτρώνης, βρέθηκε νεκρός, στο διάδρομο της τουριστικής θέσης, έχοντας ένα εικοσάρικο στην τσέπη.
κι αρχίσαμε ξανά να ονειρευόμαστε μήπως και βρούμε πάλι την αρχή κι ας είχαμε ξεμάθει να παλεύουμε να κολυμπάμε ανάποδα στο ρεύμα
Το διήγημα «Οι επαναστάτες» είναι εμπνευσμένο από την ελληνική επανάσταση του 1821 και ο Ένγκελς το έγραψε όταν ήταν μαθητής, στην τελευταία τάξη του γυμνασίου.
“Ωστόσο το ζήτημα τίθεται πάλι επιτακτικά: Το πεπρωμένο της ζωής θ’ αλλάξει μόνο όταν γιγαντωθεί η πίστη του ανθρώπου για την αναντικατάστατη αξία της ψυχής του…”
“Μην αφήσουμε κανέναν πίσω μας. Τα μάτια μας ορθάνοιχτα. Τ’ αφτιά μας ν’ αφουγκράζονται και τον πιο αχνό ήχο.”
“Άστε τα φληναφήματα και τα χειροκροτήματα. Βγάλτε χρήμα απ’ τα ταμεία δώστε στα νοσοκομεία.”
«Ένας πεζός περιμένει, ώρες τώρα, στη διάβαση ενός δρόμου. Γιατί λοιπόν δεν περνάει απέναντι; Απλώς, ανακάλυψε, εντελώς ξαφνικά, ότι είναι μάταιη κάθε κίνηση. Το μόνο πρόβλημα, αν υπάρχει κάποιο, είναι ότι έκανε την ανακάλυψη αυτή πάνω σε μια διάβαση»
“Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις τα χείλη σου θα ματώσουν απ’ τις φωνές. …Κάθε χειρονομία σου θα΄ ναι για να γκρεμίζει την αδικία. Δεν πρέπει ούτε στιγμή να υποχωρήσεις…”
