Η Άλκη Ζέη, η πολυδιαβασμένη και αγαπημένη συγγραφέας μικρών και μεγάλων, έφυγε από τη ζωή, σκορπίζοντας θλίψη στον καλλιτεχνικό κόσμο και πρωτίστως σε όσους συντρόφεψε με τα βιβλία της
Έτσι έφτασε στην Ελλάδα. Στη Χαλκιδική. Ξυπόλυτος, χωρίς σώβρακο και με την καφετιά φανέλα ετοιμοθάνατη. Και τότε ήτανε που βρήκε δουλειά σε ένα ελαιοτριβείο. Φαΐ, ύπνο και ένα χιλιάρικο μεροκάματο. δουλειά 12 ώρες. Οι Έλληνες εργάτες για τη μισή δουλειά ζητούσαν 15 χιλιάδες…
“Και όμως, αυτός ο “λογικός”, αυτός ο ειρηνόφιλος, αυτός ο άγιος Σαραντάρης, έφυγε πρώτος για τα αλβανικά βουνά κι έπεσε πρώτος αυτός από τους ανθρώπους μας του πνεύματος ανθιστάμενος, όσο μπορούσε, στην εισβολή και στην επιδρομή της βίας και της φασιστικής αλαζονείας στα ελληνικά χώματα…”
Η ποίηση προσγειώνει τον άνθρωπο σε αυτό που πραγματικά είναι. Το τίποτα.
Πλήρης ημερών έφυγε από τη ζωή ο Γιάννης Δάλλας, από τους σημαντικότερους ποιητές της πρώτης μεταπολεμικής γενιάς, δοκιμιογράφος και μεταφραστής, πανεπιστημιακός δάσκαλος και μεταφραστής έργων της αρχαίας γραμματείας, σπουδαίος μελετητής του Κώστα Βάρναλη και του Κωνσταντίνου Θεοτόκη.
Τη δική τους συμβολή στον αγώνα κατά την περίοδο της Κατοχής (1940 – 1944) είχαν οι γυναίκες, με τη συμμετοχή τους στην παράνομη δράση των Οργανώσεων του ΚΚΕ αλλά και στη μαζική πάλη μέσα από τα εργατικά σωματεία, τους φορείς και τις απελευθερωτικές οργανώσεις που συγκροτήθηκαν.
“Τίποτα σωστό δεν ήταν ωραίο απ’ όσα έκανα. Δεν τιμωρώ τα λάθη μου, είναι το καλύτερο μέρος μου”.
“…στην αρχή ενικός αριθμός και μετά πληθυντικός…”
Σίγησε μια σημαντική φωνή των ελληνικών γραμμάτων, μετά από πολυήμερη νοσηλεία στη ΜΕΘ.
Από τη δεύτερη ποιητική του συλλογή “Άτσαλες συζητήσεις’’
