Ο Ιμπραχίμ Νασράλα είναι Παλαιστίνιος ποιητής και μυθιστοριογράφος. Γεννήθηκε το 1954 στο Αμάν  της Ιορδανίας, σ’ ένα στρατόπεδο προσφύγων όπου βρέθηκαν οι γονείς του, καταδιωγμένοι το 1948 από την πατρίδα τους, την Παλαιστίνη.

Ένα αδημοσίευτο ποίημα του Γιώργου Δ. Μπίμη.

Ποιητής, σπουδαίος μεταφραστής και από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές της δημοτικής γλώσσας, ο Ιωάννης Γρυπάρης γεννήθηκε στις 29 του Ιούλη 1870 και έφυγε από τη ζωή στις 13 του Μάρτη 1942.

“Σηκώθη τ’ άγιο δίκιο της να λάβει
Όλη η αργατιά με φρόνημα γενναίο
Ισονομίας κηρύχνει νόμο νέο
Και τα δεσμά του πλούτου η ορμή της θραύει…”

Στάθηκε πάνω στην ορειχάλκινη θύρα, κάτω απ’ το τόξο του υπέρθυρου και δε σάλευε μήτε έλεγε κουβέντα, αλλά έμενε εκεί, ακίνητη. Και η θύρα όπου είχε σταθεί η σκιά, αν θυμάμαι καλά, ήταν πάνω απ’ τα πόδια του νεαρού σαβανωμένου Ζωίλου.

Κι εσύ πολίτης
Στη Μόρια του κόσμου
Χωρίς πατρίδα

“Διψασμένες καρδιές μη λησμονάτε
τις κρύες ηλιόλουστες πηγές
που έλουσαν τη νιότη τους
οι ανταρτοπούλες του λαού μας!”

Στους στίχους του ποιήματος αποτυπώνεται από τη μια η αστική καταγωγή του, αλλά και το ανήσυχο και δημιουργικό πνεύμα του Δ. Γληνού, που τα επόμενα χρόνια θα ενταχτεί στις γραμμές του ΚΚΕ και θα βαδίσει ζωή και έργω στο πλευρό της εργατικής τάξης, μέχρι το θάνατό του. 

Το Συνέδριο αυτό άνοιξε το δρόμο για να γραφτεί μια καινούργια Ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας, η οποία, έχοντας ως βάση τη μαρξιστική θεωρία και την υλιστική – διαλεκτική οπτική, θα μελετήσει την ιστορική εξέλιξη του λογοτεχνικού φαινομένου στη χώρα μας. Στόχος δύσκολος, φιλόδοξος, αλλά αναγκαίος, γιατί, όπως φαίνεται, οι καιροί δεν μας περιμένουν

“Σαν να ‘χαν ποτέ τελειωμό
τα πάθια κι οι καημοί του κόσμου.”