Δυο ποιήματα του Στρατή Γαλιάτσου
Με αφορμή ένα ποίημα του Ελ Ίντιο Ναβορί που παραμένει επίκαιρο, αφού αυτή η Νησίδα Διεθνιστικής Αλληλεγγύης εξακολουθεί —παρά τις ολέθριες συνέπειες του αποκλεισμού— να διατηρεί ακέραιο τον ανθρωπιστικό, επαναστατικό χαρακτήρα της.
“Μονάχα η μάνα αφήνει για μια στιγμή τη δουλειά της σαν ν’ αφουγκράζεται από πολύ μακρυά: «Φυσάει απ’ τον παλιό καιρό»…”
Το επίσημο κράτος κρυβόταν σαν το λωποδύτη για να κόψει μια κλήση, έτσι σαν τον κοινό κλέφτη που παραμονεύει κρυμμένος για να σου αρπάξει το πορτοφόλι. Βγήκαν απ’ την κρυψώνα και του έκαναν σήμα, σταμάτησε και ακολούθησαν τα γνωστά…
“…Και φίδια πολλά φίδια φέτος στις ξερολιθιές…”
“…Μπορείς να κοιμηθείς με χαμόγελο. Τα όνειρα σου, αίμα μου!”
«Κλαίω για όλους εμάς, που, έστω και άθελά μας, δεν φροντίσαμε να σε κρατήσουμε…όσο μπορούσαμε περισσότερο, κοντά μας…στη ζωή και στην τέχνη…» – Άγνωστο ντοκουμέντο: Ο Μελής Νικολαΐδης γράφει για τη συνάντησή του με τον Γιώργο Κοτζιούλα, τρεις μέρες πριν ο μεγάλος μας ποιητής και συγγραφέας φύγει από τη ζωή, στις 29 του Αυγούστου 1956.
“Κι εκεί που οι νύχτες υμνωδούν για την αιωνιότητα, ανάβουν ξανά οι ρωμαλέοι στίχοι των αρχαίων ποιητών για να λιτανέψουν τ’ αστέρια και τα φεγγάρια στους αχανείς ορίζοντες…”
Σαν σήμερα, στις 29 του Αυγούστου 1956, έφυγε από τη ζωή ο Γιώργος Κοτζιούλας, σπουδαίος ποιητής και πεζογράφος, μεταφραστής, κριτικός και θεατρικός συγγραφέας. Το 1943 εντάσσεται στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, βρίσκεται στο πλευρό του Άρη Βελουχιώτη και ιδρύει τη θρυλική «Λαϊκή Σκηνή». Υπήρξε από τους πολυγραφότερους Έλληνες συγγραφείς
“…η ξαδέρφη μου έλεγε πως άκουσε πως εσύ είσαι κακός άνθρωπος, να με συμπαθάς, δεν τα ξέρω και καλά πώς τα λένε – κομμουνιστής θαρρώ πως είπε – και πως θέλεις να μας χαλάσεις τη θρησκεία και τι σου φταίει η θρησκεία και να μην πηγαίνουμε πια στην εκκλησία, να μην κάνουμε σαρακοστή – σάματις κάνουνε σαρακοστή οι πλούσιοι, οι κλεφταράδες – και να σου χαλάσει ο Θεός το κεφάλι, παρά να μας χαλάσεις τη θρησκεία.”
