REVOLTERPIECES – Οδηγός επιβίωσης

Ο κάθε ένας με τον οποίο γίνεσαι κοινωνός στη καθημερινότητά σου, απο το μετανάστη εργάτη που μένει στη γειτονιά σου μέχρι τον φούρναρη που έχει και 3 άτομα να δουλεύουν στο μαγαζί, είναι όλοι φορείς της ταξικής τους θέσης. Μάθε να ερμηνεύεις τα χαρακτηριστικά που έχουν σαν άτομα με βάση και αυτήν και θα έχεις κάνει το πρώτο βήμα κατανόησης του γενικότερου κόσμου.

Οι Kινέζοι έχουν μια κατάρα που λέει πάνω κάτω “είθε να ζήσεις σε ενδιαφέροντες καιρούς”. Αυτό που για αυτούς ίσως ακούγεται κατάρα, για όσους έχουν ταχθεί στην υπόθεση της εργατικής τάξης μάλλον ακούγεται σαν ευχή. Οι ενδιαφέροντες καιροί φαίνεται να είναι μπροστά μας (ίσως όχι βραχυπρόθεσμα, αλλά σίγουρα μεσο-μακροπρόθεσμα) οπότε η στήλη REVOLTERPIECES έχει να μοιραστεί κάποιες προτάσεις που ο γράφων προσπαθεί να θυμίζει στον εαυτό του, και οι οποίες ίσως να είναι χρήσιμες το επόμενο διάστημα.

Συναισθηματική θωράκιση. Όσα έχουμε να δούμε κατα βάση δεν θα είναι καθόλου ευχάριστα και όμορφα, σίγουρα δε θα είναι καθόλου εύκολα. Και όσο και να εκπλήσσει τον άνθρωπο που έζησε την περίοδο των παχιών αγελάδων και της φαινομενικής σταθερότητας των προ κρίσης χρόνων, το επίπεδο της φρίκης που έχουμε δει μέχρι τώρα δεν αφορά αυτό που λέμε “τα χειρότερα”. Οπότε καλό θα είναι να είμαστε σε όσο το δυνατόν καλύτερη θέση να αντιμετωπίσουμε αυτά τα χειρότερα όταν έρθουν, χωρίς να μας καταπιούν. Άρχισε να το δουλεύεις απο τώρα για να μην σε βρει απροετοίμαστο το αύριο.

Διανοητικός εξοπλισμός. Έχουμε μάθει να λειτουργούμε σαν άνθρωποι με λίγο εως πολύ αυτοματοποιημένο τρόπο. Είμαστε αυτό που λένε οι αμερικάνοι “creatures of habit”. Πάνω σε αυτές τις αυτοματοποιημένες ρουτίνες αναπτύσσονται και τα κοινωνικά αντανακλαστικά τα οποία χρησιμοποιεί η εξουσία οδηγώντας τις αντιδράσεις της κοινωνίας εκεί που κάθε φορά θέλει. Και τα αποτελέσματα, ειδικά όπως έχουμε δει τα χρόνια της κρίσης, είναι εντυπωσιακά: Κάθε φορά που το αστικό κράτος θέλησε να στρέψει την προσοχή μας σε ένα θέμα ή ακόμα και σε μιας μορφής δράση, τα έχει καταφέρει με εξαιρετικά αποτελέσματα. Άρχισε να βλέπεις τα πάντα στον κόσμο κριτικά και κάνε χρήση του εργαλείου της ταξικής ανάλυσης και του διαλεκτικού υλισμού. Δεν είναι εύκολο, προσωπικά δεν μπορώ να πω ότι το έχω καταφέρει ούτε σε ένα 50%, αλλά είναι ο μόνος τρόπος να αποφεύγεις τις παγίδες του κόσμου αυτού. Δούλεψέ το.

Αναγνώριση του τοπίου μέσα στο οποίο κινείσαι. Αν η ανάλυση ευρύτερων περιοχών όπως ολόκληρα κράτη και περιφεριακές ολοκληρώσεις είναι θέμα πρωτίστως συλλογικό, η όσο το δυνατόν καλύτερη αναγνώριση του μικρόκοσμου μέσα στον οποίο κινείσαι και η κατανόηση αυτού είναι σημαντική δουλειά για το άτομο. Από το χώρο εργασίας, τη γειτονιά και το δήμο, τα μέρη που περνάς τον ελεύθερο χρόνο σου, πρέπει να σου γίνει συνήθειο να μάθεις να αναγνωρίζεις τον τρόπο λειτουργίας που κινείται η κοινωνικη ταξική μηχανή. Ποιές σχέσεις αναπτύσσονται μεταξύ Κεφαλαίου, κράτους και κοινωνίας, τι εκφράζει ο κάθε ένας και τι θέση παίρνει μέσα σε αυτή τη μηχανή, ποια η δυνατότητα και τα όρια να γίνει παρέμβαση εκεί. Ο κάθε ένας με τον οποίο γίνεσαι κοινωνός στη καθημερινότητά σου, απο το μετανάστη εργάτη που μένει στη γειτονιά σου μέχρι τον φούρναρη που έχει και 3 άτομα να δουλεύουν στο μαγαζί, είναι όλοι φορείς της ταξικής τους θέσης. Μάθε να ερμηνεύεις τα χαρακτηριστικά που έχουν σαν άτομα με βάση και αυτήν και θα έχεις κάνει το πρώτο βήμα κατανόησης του γενικότερου κόσμου.

Εμπιστοσύνη στη συλλογικότητα. Στον κόσμο που ζούμε επικρατεί η ατομικιστική αντίληψη των πραγμάτων. Απο το πώς θα κάνεις τη ζωή σου καλύτερη μέχρι το αν θα καταφέρεις να επιβιώσεις πολλές φορές, η κυρίαρχη αφήγηση είναι “όλοι εναντίων όλων”. Το οποίο εύκολα μπορεί να μετατραπεί από το άτομο στο “η οικογένεια”, “η συμμορία”, “η εταιρία” και διάφορα άλλα παρόμοια μοντέλα συλλογικού εγωισμού που έρχονται να πάρουν τη θέση του ατόμου αλλά και να ενσωματώσουν πολλές φορές την ανταγωνιστική αντίληψη και στο εσωτερικό τους. Είναι προφανές οτι αν πρόκειται να αλλάξει ο κόσμος αυτός, δε θα αλλάξει αναπαράγοντας την κυρίαρχη αντίληψη, αλλά ερχόμενοι σε ρήξη με αυτή. Όταν σταματήσουμε να σκεφτόμαστε το ίδιον συμφέρον και αρχίσουμε και σκεφτόμαστε το κοινό. Και ο τρόπος να γίνει πραγματικότητα αυτό δεν είναι άλλος απο την οργάνωση σε μια συλλογικότητα που επιφορτίζεται με αυτού του είδους το σκοπό. Μόνος σου δε πρόκειται να τα καταφέρεις, προσπάθησε να έρθεις σε στενή επαφή με άλλους και να αναπτύξετε τους δεσμούς αυτούς που θα σας επιτρέψουν να δείτε το κόσμο σαν “εμείς” και όχι σαν πολλά μαζεμένα “εγώ”.

Γνωσιακός εμπλουτισμός. Κάθε άτομο και η οργάνωση που ανήκει έχουν διαλεκτική σχέση μεταξύ τους. Η διαπαιδαγώγηση είναι θέμα της οργάνωσης αλλά και όσο περισσότερες γνώσεις φέρει το κάθε άτομο που απαρτίζει αυτή την οργάνωση και όσο περισσότερο απο αυτές προσφέρει στο σύνολο, τόσο δυνατότερη είναι και η οργάνωση και πιο ικανή να ανταπεξέλθει. Οι ικανότητες σου μπορούν να ξεκινάνε απο το επιστημονικό ή καλλιτεχνικό αντικείμενο στο οποίο εξειδικεύεσαι και να καταλήγουν στη γενικότερη θεωρητική κατάρτιση της επαναστατικής θεωρίας ή ακόμα και στην δυνατότητα πιο “λειτουργικών/καθημερινών” πραγμάτων όπως η δημιουργία ενός video  ή μιας αφίσας. Ή ακόμα και το στήσιμο μιας σκαλωσιάς ή το να φτιάχνεις σιδεροκατασκευές. Ο αγώνας είναι πολύμορφος και οι ανάγκες του το ίδιο. Η γνώση είναι όπλο. Εξοπλίσου.

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: