Μερικές σκέψεις για τις “δεύτερες σκέψεις” της κ. Στεφανίδου

Εγώ θέλω να κάνω και μια δεύτερη σκέψη, λέει… Αντί να πει εγώ θέλω να βγάλω όλη την ανηθικότητά μου έξω χωρίς κανέναν ενδοιασμό, δωράκι, τροφή για τους άβουλους τα υποχείρια που με παρακολουθούν.

Ξέχασε να βάλει τα επίθετα μπροστά στη δεύτερη σκέψη της. Έπρεπε να πει: Θέλω να κάνω μια αισχρή, κακόβουλη, βάναυση σκέψη που δεν σέβεται ούτε στο ελάχιστο τον νεκρό. Γιατί με πληρώνουν αδρά για να σας κοιμίζω να επιτελώ το έργο τους. Το γνωστό αφήγημα που λέει πως δεν φταίνε αυτοί παρά εσείς για οτιδήποτε σας συμβεί. Αυτοί παραμένουν στο απυρόβλητο.

Που αν υπήρχε ΕΣΡ (εδώ γελάμε, φυσικά…) θα έπρεπε να καταγγελθεί κατευθείαν για προσβολή της μνήμης του νεκρού. Έτρεχε λοιπόν ο Ιάσονας, κατά τη γνώμη της. Ο οδηγός του μπατσικού, που κόβει την κυκλοφορία και μπαίνει αντίθετο ρεύμα καθόλα νόμιμος, ο ταξιτζής που κόβει την ορατότητα του άτυχου Ιάσονα, καθόλα νόμιμος. Και ο άτυχος Ιάσονας ο παράνομος! Που δεν έχει κάνει τίποτα, απλά κινείται στην πορεία του.

Πόση ανηθικότητα και πόση αναισθησία μπορεί να χωρέσει σε έναν άνθρωπο; Πόση;