Οι εκλογές της 21ης Μαΐου με τη ματιά ενός εκλογικού αντιπροσώπου του ΚΚΕ

Προφανώς και δεν «ανακάλυψα την πυρίτιδα» και δεν αποτελεί καινούργιο φαινόμενο αυτό στο αστικό πολιτικό σύστημα, συμβαίνει από τα χρόνια του Παπάγου και Πλαστήρα και από πιο πριν…

Όντας εκλογικός αντιπρόσωπος του ΚΚΕ στις εκλογές στις 21 Μαΐου, στο εκλογικό τμήμα που βρισκόμουν υπήρχαν  3 εκλογικοί αντιπρόσωποι της ΝΔ, νέοι άνθρωποι από 20 μέχρι 25 χρονών, που στάλθηκαν από γραφεία υποψηφίων του ίδιου κόμματος, της ΝΔ.

Ένα συμπέρασμα που βγαίνει αβίαστα είναι ότι η αγωνία ενός υποψηφίου αστικού κόμματος είναι μεγαλύτερη αν εκλεγεί παρά αν πάνε καλά τα ποσοστά του κόμματος που εκφράζει (η προσωπική φιλοδοξία πιο πάνω από το πολιτικό πρόταγμα ).

Αυτή η αγωνία διακατείχε και τους εκλογικούς αντιπροσώπους των υποψηφίων, να βγει ο δικός τους, αυτό ήταν το προσωπικό τους διακύβευμα και έβγαινε από τις κουβέντες που κάναμε.

Ρε παιδιά, αύριο έχει νέα αντιλαϊκή  ατζέντα, 360 αντιλαϊκά προαπαιτούμενα από το «ταμείο ανάκαμψης», πιο σφιχτή δημοσιονομική πολιτική, περικοπές, νέα φορολογικά μέτρα αφαίμαξης του λαϊκού εισοδήματος, πλειστηριασμός λαϊκών κατοικιών, γι’ αυτά τι λέτε που καθορίζουν την ζωή όλων μας;

Με αμήχανα χαμόγελα αντιμετωπίστηκα στην προσπάθειά μου να κάνω συζήτηση (εξάλλου έπρεπε να περνάει και η ώρα) και διαπίστωσα πως αυτά τα παιδιά δεν ήρθαν να υποστηρίξουν καμιά πολιτική παρά μόνο τον δικό τους υποψήφιο που, προφανώς, κάτι τους τάξανε, κάτι εφήμερο τους υποσχέθηκαν.

Η «αριστεία» ορισμένων υποψηφίων  φάνηκε και στην περίπτωση ενός της ΝΔ που προεκλογικά μοίραζε απινιδωτές για να γίνει βουλευτής, κάτι που θύμισε  «βλαχομπαρόκ» πρακτική, λογική «μαυρογιαλούρου», που μετατρέπει  την πολιτική σε είδος συναλλαγής.

Σε αυτό το έδαφος διαμορφώνεται η πολιτική αφασία – αδιαφορία, η απολιτικοποίηση και απαξίωση της πολιτικής, η πολιτική αποστασιοποίηση που είναι το λίπασμα για να ευδοκιμήσουν συντηρητικές απόψεις, αντιδραστικά – φασιστικά αφηγήματα που βρίσκουν απήχηση σε πολιτικά ανώριμα στρώματα  και κυρίως νέους ανθρώπους.

Προφανώς  και δεν «ανακάλυψα την πυρίτιδα» και δεν αποτελεί καινούργιο φαινόμενο αυτό στο αστικό πολιτικό σύστημα, συμβαίνει  από τα χρόνια του Παπάγου και Πλαστήρα και από πιο πριν.

Έτσι λειτουργεί η αστική δημοκρατία τους, που τόσο νοιώθουν περήφανοι, με μηχανισμούς προσωπικών υποσχέσεων, εξαγοράς ψήφων – συνειδήσεων και ρουσφετιού.

Έτσι εγκλωβίζουν και χειραγωγούν την λαϊκή ψήφο, εμφανίζοντά την έπειτα  σαν λαϊκή συμφωνία με τις πολιτικές που τσακίζουν τον λαό και τα δικαιώματα του.

Αυτή την αριστεία πρεσβεύουν όλοι αυτοί, εξάλλου πήραμε γεύση τι σημαίνει «άριστος» όταν ο ανεκδιήγητος Γεωργιάδης καμάρωνε σαν το «γύφτικο σκεπάρνι», τη στιγμή που δίπλα του το αφεντικό –  μεγαλοεργοδότης μιας ασφαλιστικής εταιρίας τρομοκρατούσε εκβιάζοντας τους εργαζομένους του να ψηφίσουν το κόμμα της ΝΔ.

Αυτός ο εκλογικός μηχανισμός νίκησε για λογαριασμό του συστήματος, του κεφαλαίου, της ΕΕ, με έναν ΣΥΡΙΖΑ που πλήρωσε τις παλινωδίες του στην πολιτική γιατί δεν μπορείς να είσαι και με τον «αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ».

Σε όλο αυτό το γκρίζο τοπίο που συνεχίζει να διαμορφώνεται εις βάρος του λαού το αισιόδοξο είναι η ενδυνάμωση του ΚΚΕ κατά 146.000 ψήφους αποσπώντας ποσοστό 7.2%.

Ψήφοι αξιοπρέπειας και αγώνα, ψήφοι σμιλευμένοι από την αγωνία για το αύριο, από την αναζήτηση το τι πρέπει να κάνουμε εμείς για εμάς, από τις αγωνιστικές διεργασίες που πραγματοποιήθηκαν το προηγούμενο διάστημα και φάνηκε η όποια δυναμική της λαϊκής δράσης και κινητοποίησης.

Το ΚΚΕ κόντρα σε όλους αυτούς που θέλουν τον λαό κομπάρσο και στο περιθώριο της πολιτικής και κοινωνικής ζωής καλεί σε αγωνιστική συμπόρευση για τα δύσκολα που έρχονται, για να αντισταθούμε και να νικήσουμε με την  γραμμή της αντεπίθεσης και ανατροπής.

Τώρα όσο ποτέ χρειάζεται δυνατή  – ισχυρή, εργατική  – λαϊκή αντιπολίτευση, γιατί η νέα επίθεση στον λαό θα είναι σφοδρότερη, με τους δημοσιονομικούς καταναγκασμούς να μεγαλώνουν, μπροστά και στον φόβο μιας νέας επικείμενης καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης.

Ο λαός πληρώνει την όποια ανάπτυξη και την κρίση στον καπιταλισμό.

Το νέο «μνημόνιο», το «ταμείο ανάκαμψης», που είναι το κοινό πρόγραμμα ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ είναι έτοιμο να το «ξεκοκαλίσουν» οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι, πληρώνοντας το τίμημα ο λαός με προαπαιτούμενα μέτρα  που θα τον πάνε ακόμα πιο κάτω.

Μόνο το ΚΚΕ μαζί με τον λαό μπορεί να βάλει αναχώματα σε αυτές τις πολιτικές, να δυσκολέψουμε, να ακυρώσουμε μέτρα, να απαιτήσουμε με βάση τις ανάγκες μας.

Για αυτό στις επόμενες εκλογές του Ιουνίου ακόμα πιο δυνατό ΚΚΕ, αυτό φοβούνται, με αυτό τρομοκρατούνται, και μπορεί ο λαός όποια επιλογή και να έκανε στις 21 Μαΐου να το εμπιστευτεί, για ισχυρή και ουσιαστική λαϊκή αντιπολίτευση μέσα και κυρίως έξω από την βουλή.

Παναγιώτης Σαββίδης

 

Φωτογραφία: Christos Karras / SOOC

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: