Τα Τραγούδια

Γύρισα σπίτι νωρίς χτες κι έβαλα να ακούσω τη Διεθνή για τις ανάγκες μιας πρόβας. Στα ελληνικά και στα ρώσικα.

Κι ύστερα γύρισα πίσω, στα νιάτα μου, στα πρώτα Φεστιβάλ, στα ξενύχτια μετά με τον Φαρσακίδη και τα γέλια μας.

Τα τραγούδια που ακούγαμε πρώτη φορά, τα ιταλιάνικα, εκτός από το bella ciao -που είχα ακούσει χούντας μεσούσης- και δώστου  bantiera rosa και  la voliamo no! βροντερό αν το χρώμα ήτανε nera ή bianca και βέβαια θριαμβευτικό Si! όταν η bantiera γινόταν rosa!

Rosa η παντιέρα μου και τότε και τώρα και στα χρόνια που θα έρθουν.

Γιατί έτσι έμαθα από μικρή και τίποτα δε βρίσκεται πιο δυνατό για να αλλάξει όσο τα χρόνια περνούν. Στεριώνει η πίστη και θεριεύει και το όνειρο θα γίνει πράξη.

Καλή συνέχεια κάθε μέρα και κάθε ώρα με τις μνήμες να μας δυναμώνουν κοιτώντας μπροστά.

Αφιερωμένο στην προσυνεδριακή δουλειά.