Ό,τι κι αν κάνουν CCCP θα σημαίνει πάντα: Σοσιαλισμός που εδραιώθηκε στη μάχη!
Τα αρχικά «CCCP» δεν θα αποτελούν ποτέ απλά στάμπα. Γιατί το «CCCP» θα περιέχει πάντα την «άλλη κοινωνία», τη νίκη της εργατικής τάξης, την κατάργηση της μισθωτής σκλαβιάς, τον Σοσιαλισμό που «εδραιώσαμε στη μάχη», το φόβητρο των εκμεταλλευτών όπου γης μέχρι να γίνουν παρελθόν κι αυτοί και η εξουσία τους.
Στη σκιά της συνάντησης Τραμπ-Πούτιν, σχολιάστηκε παγκόσμια το φούτερ που φορούσε ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας, Σ. Λαβρόφ, με τα αρχικά της ΕΣΣΔ, δηλαδή CCCP (Союз Советских Социалистических Республик- Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών).
Οι μεν της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, του ευρωατλαντικού στρατοπέδου γνωρίζουν καλά πως η σημερινή Ρωσία αποτελεί το αντίθετο της Σοβιετικής Ένωσης, ωστόσο τα τέσσερα αυτά γράμματα (CCCP) από μόνα τους είναι αρκετά για να γαργαλήσουν τα αντικομμουνιστικά ένστικτα, σιγά το δύσκολο.
Ο πολύμορφος αντικομμουνισμός έχει αποδειχτεί μέρος της πολεμικής προπαγάνδας και των δύο ιμπεριαλιστικών στρατοπέδων που συγκρούονται στρατιωτικά στην Ουκρανία (προς το παρόν).
Η ρωσική αστική τάξη, όπως κάνει ειδικά εδώ και τρία χρόνια με την κλιμάκωση του ρωσοΝΑΤΟϊκου πολέμου, σκυλεύει τα κατορθώματα, τις θυσίες και την προσφορά του πρώτου σοσιαλιστικού κράτους, της ΕΣΣΔ, ειδικά την προσφορά της στο τσάκισμα του φασισμού – ναζισμού στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, για να στρατεύσει, στο εσωτερικό και το εξωτερικό, λαούς κάτω από τους στόχους των ρωσικών -και όχι μόνο- μονοπωλίων.
Αξιοποιεί τη φήμη και την αίγλη που κατέκτησε το πρώτο εργατικό κράτος τόσο για τις κατακτήσεις που είχε προς όφελος των λαών της ΕΣΣΔ, όσο και το γεγονός ότι ως εργατικό κράτος έγινε φόβητρο των ιμπεριαλιστών, πολεμώντας και νικώντας από τα Ουράλια ως το Βερολίνο.
Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμα και σήμερα, 35 χρόνια σχεδόν μετά την αντεπανάσταση, αυτή η αίγλη αποτυπώνεται σε δημοσκοπήσεις στη Ρωσία που σε συντριπτικά ποσοστά, άνω του 60% οι απαντήσεις αποτυπώνουν πως η περίοδος της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, της Σοβιετικής Ένωσης, αποτελεί την καλύτερη περίοδο στην ιστορία της Ρωσίας. Αντίστοιχα ευρήματα αποτυπώνονται και σε άλλες χώρες της πρώην ΕΣΣΔ. Μάλιστα στις πιο πρόσφατες έρευνες μεγαλώνει το ποσοστό των νέων ηλικιακά, που δεν έχουν ζήσει τον σοσιαλισμό, αλλά τοποθετούνται στη μεριά της υπεράσπισης της Σοβιετικής περιόδου, ως περίοδο «δικαιοσύνης», δικαιωμάτων, σταθερότητας και ευημερίας για τον λαό.
Αυτή η αίγλη στοιχειώνει έτσι κι αλλιώς όσους πάλεψαν μέχρι θανάτου για την ανατροπή του Σοσιαλισμού, τους ιμπεριαλιστές ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ αλλά και όσους τον «πρόδωσαν», υπηρετώντας και δουλεύοντας για τη νίκη της αντεπανάστασης, την ανατροπή του Σοσιαλισμού.
Τα αρχικά «CCCP» δεν θα αποτελούν ποτέ απλά στάμπα. Γιατί το «CCCP» θα περιέχει πάντα την «άλλη κοινωνία», τη νίκη της εργατικής τάξης, την κατάργηση της μισθωτής σκλαβιάς, τον Σοσιαλισμό που «εδραιώσαμε στη μάχη», το φόβητρο των εκμεταλλευτών όπου γης μέχρι να γίνουν παρελθόν κι αυτοί και η εξουσία τους.
Κάποια πλυντήρια των επιδιώξεων της ρωσικής αστικής τάξης είδαν στον «συμβολισμό»… ψευδαισθήσεις που θα είχαν πλάκα αλλά είναι τελικά επικίνδυνες. Η σημερινή καπιταλιστική Ρωσία δεν θα υπήρχε αν δεν είχε ανατραπεί ο Σοσιαλισμός στην ΕΣΣΔ. Η ληξιαρχική πράξη γέννησης της σημερινής καπιταλιστικής Ρωσίας είναι η ληξιαρχική πράξη της ανατροπής του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ.
Άλλωστε ακόμα και ως φυσικά πρόσωπα πήραν μέρος στην αντεπανάσταση στην ΕΣΣΔ οι κατοπινοί ηγέτες της καπιταλιστικής Ρωσίας. Ήταν με τον Γιέλτσιν και τους κλέφτες των κόπων των σοβιετικών λαών. Και αφού ανέτρεψαν το εργατικό κράτος, αφού έφεραν στην εξουσία ξανά όσους διαολόστειλε το προλεταριάτο με τη Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση και επικεφαλής τους Μπολσεβίκους, αφού περιφρόνησαν με τον χειρότερο τρόπο και τσάκισαν ό,τι κατέκτησαν, οικοδομώντας τον σοσιαλισμό και πολεμώντας, οι λαοί της ΕΣΣΔ… τώρα περιφέρουν τα αρχικά «CCCP», ως επικοινωνιακό χαρτί στις διαπραγματεύσεις με τον Τραμπ για τις «εγγυήσεις ασφαλείας» στην Ουκρανία, για το πώς θα συνεχίσουν να σφαγιάζονται λαοί που μεγαλούργησαν, όταν μαζί οικοδόμησαν τον Σοσιαλισμό στον 20ό αιώνα, για το ποιος θα αρπάξει τις σπάνιες γαίες της Ουκρανίας και όχι μόνο, για το ποια μονοπώλια θα ελέγχουν θαλάσσιους και χερσαίους δρόμους μεταφοράς εμπορευμάτων.
Άλλωστε δεν έχει περάσει και πολύς καιρός από τότε που ο Βλ. Πούτιν μαζί με την αποναζιστικοποίηση της Ουκρανίας δήλωνε -μιλώντας εκ μέρους των μονοπωλίων της Ρωσίας- ότι έχει το know how και για την «πραγματική» αποκομμουνιστικοποίηση κατακεραυνώνοντας… τον Λένιν. «Κόκκινη τρομοκρατία», «ολοκληρωτικό καθεστώς», «σταλινική δικτατορία», «οκτωβριανό πραξικόπημα» η Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση κ.ά. είναι χαρακτηρισμοί που έχουν αποδώσει στην ΕΣΣΔ όχι μόνο οι ευρωατλαντικοί, αλλά και ο ίδιος ο Πούτιν.
Ούτε είναι καινούριο ότι και στις δυο μεριές του ρωσοΝΑΤΟϊκου πολέμου δρουν ναζιστικά τάγματα και οργανώσεις, ενταγμένες στα επιχειρησιακά σχέδια κάθε στρατοπέδου. H ρωσική αστική τάξη και το πολιτικό της προσωπικό δεν έχει πρόβλημα να εναλλάσσει τη δήθεν… τιμή στην ΕΣΣΔ με την αποκατάσταση συνεργατών των Ναζί.
Η επίκληση της ΕΣΣΔ εκ μέρους των νεκροθαφτών του Σοσιαλισμού στη Ρωσία αποτελεί μια ακόμη πλευρά της προετοιμασίας για ακόμα πιο γενικευμένη ιμπεριαλιστική σύγκρουση. Όμως αυτή τη φορά οι στέπες της Ουκρανίας ματώνουν για τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών και όχι για την υπεράσπιση της σοσιαλιστικής πατρίδας. Αυτή την διέλυσαν όσοι σήμερα σκυλεύουν την προσφορά του Σοσιαλισμού στους λαούς που τον οικοδομούσαν, όπως της Ρωσίας και της Ουκρανίας.
Στον αντικομμουνισμό και τον αντισοβιετισμό συναντιούνται όλες οι πλευρές της σύγκρουσης. Είτε μιλάμε για το καθεστώς Ζελένσκι, είτε μιλάμε για τον Πούτιν, είτε μιλάμε για την ΕΕ, είτε για τον Τραμπ ή τον Μπαϊντεν πριν. Γιατί αυτό που θέλουν να ξορκίσουν είναι οι λαοί να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους και να βγούνε από το ιμπεριαλιστικό σφαγείο νικητές, ανατρέποντας την εξουσία του κεφαλαίου. Με όποιον τρόπο και αν ξορκίζουν οι εκμεταλλευτές αυτή την προοπτική, δεν θα την αποφύγουν!
