Αχέντ Ταμίμι: “Δε θέλουμε απλούς υποστηρικτές στον αγώνα μας, θέλουμε συνέταιρους”.
“Η νίκη απέναντι σε ένα κράτος δολοφόνο μπορεί να επιτευχθεί με καθημερινή πάλη εναντίον της κατοχής. Η νίκη και η ελευθερία θα επιτευχθεί μετά από αυτούς τους αγώνες γιατί δεν υπάρχει κράτος που είχε κατοχή και παρέμεινε η κατοχή στα εδάφη τους.”
Η Αχέντ Ταμίμι δεν είναι παρά ένα 17χρονο κορίτσι, κάτι που τείνουμε να ξεχνάμε πολλές φορές, κυρίως λόγω της ωριμότητας που πηγάζει από τη στάση ζωής και τις απαντήσεις της. Στην Παλαιστίνη εξάλλου τα παιδιά μπαίνουν από μικρά στον αγώνα, μπορεί να είναι πολιτικοί κρατούμενοι στις φυλακές του ισραηλινού κράτους και μεγαλώνουν πριν την ώρα τους. Η Αχέντ Ταμίμι, παρά την εμφανή κούραση και το πολύ βαρύ πρόγραμμα -που συνεχίζεται χωρίς διακοπή, με τη μετάβασή της στην Ισπανία- απάντησε στα ερωτήματα δημοσιογράφων από ελληνικά ΜΜΕ, με σύντομες αλλά εύστοχες τοποθετήσεις, κι έδωσε το μήνυμα πως η Παλαιστίνη δε θέλει απλούς υποστηρικτές στον αγώνα της, αλλά ενεργούς συνέταιρους.
Η πρώτη της απάντηση ήταν στο Ριζοσπάστη για τους 6.500 πολιτικούς κρατούμενους στις φυλακές του Ισραήλ, αριθμός που δεν παραμένει σταθερός, λόγω και των νέων συλλήψεων που γίνονται συνεχώς, αλλά και για τα εκατοντάδες (350) παιδιά και εφήβους που προσπαθούν να μετατρέψουν τη φυλακή σε σχολείο, νικώντας κι αυτή τη μάχη από τις κατοχικές αρχές του Ισραήλ.
Στην ερώτηση της Κατιούσα για τον τρόπο με τον οποίο μπορεί να νικήσει ο αγώνας των Παλαιστίνιων το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ, η Αχέντ Ταμίμι απάντησε:
Η νίκη απέναντι σε ένα κράτος δολοφόνο μπορεί να επιτευχθεί με καθημερινή πάλη εναντίον της κατοχής. Η νίκη και η ελευθερία θα επιτευχθεί μετά από αυτούς τους αγώνες γιατί δεν υπάρχει κράτος που είχε κατοχή και παρέμεινε η κατοχή στα εδάφη τους. Η παγκόσμια στήριξη μας βοηθά να αντιμετωπίσουμε τις κατοχικές δυνάμεις! Αυτό ανεβάζει το ηθικό του Παλαιστινιακού λαού ώστε να συνεχίσει τον αγώνα του…
Απαντώντας στον “Οδηγητή” για αυτό το κύμα αλληλεγγύης, η Αχέντ Ταμίμι εξέφρασε την ελπίδα πως όλοι όσοι την εκφράζουν, δεν είναι απλοί υποστηρικτές του Παλαιστινιακού αγώνα, αλλά θα τον θεωρήσουν δική τους υπόθεση και θα γίνουν “συνέταιροι” στην πάλη για την απελευθέρωση της χώρας και όλων των κρατουμένων.
Δήλωσε πως συμμετέχει στις κινητοποιήσεις του λαού της από οκτώ χρονών, για “να τελειώνουμε με την Κατοχή”, να μη ζήσει κι η επόμενη γενιά αυτήν την ταλαιπωρία, να πηγαίνουν τα παιδία στο σχολείο χωρίς φόβο, χωρίς συλλήψεις, χωρίς εφόδους στα σπίτια τους.
Σημείωσε πόσο μεγάλη ευθύνη είναι να εκπροσωπεί κανείς ένα λαό που ζει υπό κατοχή, με συνέπεια να την στοχοποιούν και να την τραυματίζουν οι κατοχικές αρχές, χωρίς να εγκαταλείπει όμως τον αγώνα.
Λέει πως δεν αρκεί η συγκίνηση των αλληλέγγυων, χρειάζονται χειροπιαστά πράγματα, να μποϊκοτάρουν το Ισραήλ, να μαθαίνουν τι γίνεται στο Ισραήλ, να το μοιράζονται στο διαδίκτυο, να βοηθούν να φτάσει η αλήθεια σε όλο τον κόσμο.
Απαντά για τη δύσκολη καθημερινότητα στις φυλακές, αν και τα λόγια δε φτάνουν για να δώσουν την εικόνα. Μιλάει για το διάβασμα που την κράτησε όρθια όταν ήταν κλεισμένη σε ένα τόσο μικρό χώρο, για την εμψύχωση που της έδιναν οι συγκρατούμενές της και τη μεγάλη προσπάθεια που πρέπει να κάνεις για να μην σκέφτεσαι την ελευθερία που έχουν άλλοι εκτός φυλακής.
Λέει πως ελπίζει να συνεχίσει τις σπουδές της, να υπερασπιστεί την υπόθεση της Παλαιστίνης σε διεθνές επίπεδο. Γιατί “κάποιοι από εμάς πρέπει να κάνουν θυσίες, για να μην υποφέρει η επόμενη γενιά…”
Στο ενδιάμεσο είχαμε την παρέμβαση του Παλαιστίνιου πρέσβη Μαρουάν Τουμπάσι που ευχαρίστησε το ΚΚΕ και την ΚΝΕ για την πρόσκληση προς την Αχέντ Ταμίμι στο φετινό Φεστιβάλ. Εξήγησε τις ενέργειες που έγιναν για την άρση της απαγόρευσης στην Αχέντ να ταξιδέψει στο εξωτερικό, ευχαριστώντας όσους συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις διεθνώς, ασκώντας πίεση προς αυτήν την κατεύθυνση και πετυχαίνοντας την απελευθέρωση της 17χρονης αγωνίστριας.
Μίλησε για το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ, που κάνει εγκλήματα πολέμου σε καθημερινή βάση, σα να είναι υπεράνω διεθνούς δικαίου, έχει καταπατήσει όλες τις διεθνείς συμφωνίες και κάνει ουσιαστικά εποικιστική κατοχή. Παρουσιάζεται μάλιστα ως δημοκρατικό, ενώ ασκεί στην ουσία μια μορφή Απαρτχάιντ, με το ρατσιστικό νόμο που βρίσκεται εν ισχύ.
Του προξενεί συνεπώς εντύπωση για ποιες κοινές αρχές γίνεται λόγος, γιατί ο ελληνικός λαός δεν έχει τίποτα κοινό με όλα αυτά, παλεύοντας ενάντια στην Κατοχή και τη δικτατορία. Κι αναρωτιέται γιατί τόσες χώρες αναγνωρίζουν μια χώρα (Ισραήλ) χωρίς σύνορα, αρνούνται όμως να αναγνωρίσουν και την Παλαιστίνη ως κράτος.
Η Αχέντ Ταμίμι συνεχίζει το πρόγραμμα της περιοδείας της στο εξωτερικό, μεταβαίνοντας στην Ισπανία, για να συμμετέχει σε εκδηλώσεις αλληλεγγύης για τον αγώνα των Παλαιστίνιων.
Φωτογραφίες Filio Magenta
