Πάμε μωρό μου σινεμά – Μικρή ελεγεία για τα σινεμά που αγαπήσαμε και θ’ αγαπάμε πάντα

Θνητοί οι πρωταγωνιστές
Θεοί εμείς απ’ την πλατεία
Και σταυρωμένοι εραστές
Κι επαναστάτες με αιτία

Μικρή ελεγεία για τα σινεμά που αγαπήσαμε και θ’ αγαπάμε πάντα

*

Επίμετρο:
H γεωγραφία του ποιήματος και 3 παλιά προγράμματα

*

Πάμε μωρό μου σινεμά

Μπάμπης Ζαφειράτος

 

Πάμε μωρό μου σινεμά
Για Χιούστον Κόπολα ή Ντε Πάλμα
Να ξαναβρούμε το ΠΙΓΚΑΛ
Το ΚΥΨΕΛΑΚΙ και την ΑΛΜΑ

Διάλεξε θρίλερ ή νουάρ
Δυο ώρες φυγή και αυταπάτη
Που απ’ τον καθρέφτη κάποιου μπαρ
Ο Μπόγκυ θα μας κλείνει μάτι

Γουστάρω πάλι σινεμά
Μελβίλ ή Πέκινπα ή Ραίη
Πάμε μωρό μου στο ΠΑΛΛΑΣ
Στην ΑΕΛΛΩ στο ΜΠΡΟΝΤΓΟΥΑΙΗ

Μπροστά στο μαγικό πανί
–Το χέρι σου μες στο δικό μου–
Ζούμε διπλά κάθε σκηνή
Γινόμαστε ήρωες εκτός νόμου

Έχουμε χάσει Μπουνιουέλ
Τρυφώ Ντασέν και Τορνατόρε
Παίζονται τώρα στο ΛΙΛΑ
Στο ΒΟΞ στο ΕΚΡΑΝ και στο ΑΜΟΡΕ

Μετά από μια στενή επαφή
Που θα ’μαστε πιο λίγο μόνοι
Θα ’ναι γλυκιά η επιστροφή
Στου μέλλοντός μας την οθόνη

Free Cinema ή Nouvelle Vague;
Ράις Γκοντάρ ή Μονιτσέλι;
ΑΣΤΥ μωρό μου ή ΟΝΤΕΟΝ
ΝΙΡΒΑΝΑ STUDIO ή ΕΛΛΗ;

Δείξε μου πόσο μ’ αγαπάς
Μη μου αρνηθείς σινεμαδάκι
Ας είναι και με happy end
Μα πρέπει να βιαστείς λιγάκι

Έλα. Οι Ταβιάνι κι ο Βαντίμ
Ο Παζολίνι ο Κουροσάβα
Μας περιμένουν στο ΦΙΛΙΠ
στο ΑΛΕΞ στο ΑΘΗΝΑΙΟΝ στην ΑΒΑ

Πάμε μωρό μου όπου μου πεις
Κι όπου ποθεί η ψυχή σου πάλι
Στα Ιλίσια ή στην Κηφισιά
Στο Φάληρο ή στην Αμφιάλη

Χειμερινό ή θερινό;
Αϊζενστάιν ή Ντε Σίκα;
ΑΛΚΥΟΝΙΔΑ ή ΑΛΦΑΒΙΛ;
ΑΪΝΤΑ ΚΑΡΜΕΝ ή ΑΜΙΚΑ;

Θνητοί οι πρωταγωνιστές
Θεοί εμείς απ’ την πλατεία
Και σταυρωμένοι εραστές
Κι επαναστάτες με αιτία

Έχει πρεμιέρα με Λουί Μαλ
Ρενέ Λεόνε και Αντονιόνι
Λέγε. ΙΝΤΕΑΛ ή ΕΤΟΥΑΛ;
Στο ΔΑΝΑΟ ή στην ΑΝΕΜΩΝΗ;

Πάμε μωρό μου σινεμά
Στου σκοταδιού το αργό ταξίδι
Μετά θα δούμε κριτική
Του Ακτσόγλου και του Ραφαηλίδη

Μια αναπαράσταση η ζωή
Πρόβα αόρατου θιάσου
Εσύ να γίνεσαι βροχή
Να πνίγομαι στη αγκαλιά σου

Και στην καρδιά μας θ’ αντηχεί
Σαν χαμηλώνουνε τα φώτα
Της Καραΐνδρου η μουσική
Του Μορικόνε και του Ρότα

Κι άμα ο κόσμος πάει στραβά
Να δεις πώς θα ’ρχεται στα ίσα
Κι η αγάπη μας παντοτινά
Θα στέκει σαν γιγαντοαφίσα

Διώξε τα σύννεφα του χθες
Πάμε μαζί και χαμογέλα
Διάλεξε τ’ όνειρο που θες
Τζίλντα μου Μαίριλυν και Στέλλα

……………………………………………..

Έξω το φως είναι απειλή
Σκληρή η σιωπή τα λόγια στείρα
Η πόλη που πυροβολεί
Με σιγαστήρα

 

(1979-2021)

____________

Κεντρική φωτό: Τάκης Κυριακουλάκος – Η αίθουσα του Αλκυονίς (σινεμά 1969-1992, θέατρο, σινεμά 2014-2019, θέατρο πάλι) με τα ανάγλυφα του Δημήτρη Αρμακόλα (1939-2009).

*

Δυο λόγια για τη γεωγραφία του ποιήματος

[28 και 4 (uncredited) σινεμά / 22 και 1 διπλός και 2 (uncredited) σκηνοθέτες / 3 μουσικοί]

Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ (1899-1957), Ίνγκριντ Μπέργκμαν (1915-1982) στην Καζαμπλάνκα (1942) του Μάικλ Κέρτιζ (1888-1962). (Photo by Popperfoto/Getty Images)

Το Πάμε μωρό μου σινεμά πέρασε από πολλά… σινεμά και από 40 κύματα τα τελευταία 40 χρόνια. Οι 7 πρώτες στροφές και οι 11η (Αλκυονίς), 12η (Σταυρωμένοι Εραστές), 13η (Δαναός), 18η (Στέλλα) γράφτηκαν σε δύο φάσεις από Σεπ. 1979 μέχρι Ιαν. 1980.

Αφορμή στάθηκε η θερινή ΑΪΝΤΑ στη Λεωφόρο Κηφισιάς, δίπλα στο μεγάλο συγκρότημα του πρώην χειμερινού σινεμά ΠΛΑΖΑ (1968-2008), στη γειτονιά μου, που η μπομπίνα της σταμάτησε να γυρίζει το 1977 (από το 1956) και ξαφνικά την είδα να γίνεται πολυκατοικία.

Μεγάλος πόνος, γιατί στην ΑΪΝΤΑ μπαίναμε τζάμπα για να δούμε μισό έργο, αφού είχε την πιο… φιλεργατική πολιτική απ’ όλα τα άλλα σινεμά και άφηνε την ταξιθέτρια να φύγει μετά (φορές φορές και πριν) το τελευταίο διάλειμμα.

Ένα ατελέσφορο εγχείρημα μελοποίησης, από συνθέτη που εγκατέλειψε τη δισκογραφία, με οδήγησε στην αντικατάσταση της ΑΪΝΤΑΣ με την πιο εύηχη ΑΛΑΜΠΡΑ (1961-1987) της ίδιας γειτονιάς (πολυκατοικία κι αυτή σήμερα), αδικία που μετά από μισόν αιώνα επανορθώνεται εδώ (τα πρώτα 100 χρόνια είναι δύσκολα).

Το 11στροφο ποίημα πρωτοδημοσιεύτηκε σε ένα μεγάλο Αφιέρωμα της Μποτίλιας Στον Άνεμο, μια Ρετροσπεκτίβα σε 4 μέρη (17 και 31/12/2014, 7 και 15/1/2015) με αφετηρία και κέντρο τα σινεμά των Αμπελοκήπων:

Λευκή ρετροσπεκτίβα σε φόντο κόκκινο – Μικρό οδοιπορικό μνήμης μέσα από σινεμά και γεγονότα της ταξικής πάλης που σημάδεψαν τα χρόνια μας – Από τους Αλεξ-ίσφαιρους της ΟΠΛΑ στον σαμουράι της ελεεινής μορφής του ΣΥΡΙΖΑ. Καταλυτική για το  αφιέρωμα ήταν η επαναλειτουργία της Αλκυονίδας και του Studio (στρ. 7, 11), μιας και πιστεύω πως ο κινηματογραφικός μας κόσμος –ο δικός μου οπωσδήποτε– ορίζεται στην προ και μετά αυτών εποχή (και τότε και τώρα).

— Οι στροφές 8, 19 (happy end και η τελευταία), που λειτουργούσαν σαν «ρεφρέν», με άλλο μέτρο, έμειναν εκτός τότε, αλλά επανακάμπτουν προσαρμοσμένες.

— Οι στροφές 9, 10, με τον Κουρασάβα και την ΑΒΑ (θερινό σινεμά στην Αμφιάλη, 1961-1986), που σηματοδοτούν το ταξίδι μας στην άκρη του κόσμου για να ταξιδέψουμε με ένα έργο, σε μια δεύτερη προσπάθεια μελοποίησης (ατυχή και αυτή βεβαίως) μετακινούνταν από στροφή σε στροφή και… βγήκαν έξω.

— Οι στροφές 14, 15, σε πρώτο χρόνο, σχεδιάστηκαν με τον πρόωρο θάνατο του εξαιρετικού κινηματογραφικού κριτικού, φίλου και συνονόματου Μπάμπη Ακτσόγλου (1954-2007) –αποδίδοντας, όπως είναι φανερό, και τον απαιτούμενο φόρο τιμής στον αιρετικό πρωθιερέα της διαλεκτικής κριτικής Βασίλη Ραφαηλίδη– και σε δεύτερο χρόνο, μετά το τελευταίο, χωρίς επιστροφή, ταξίδι στα Κύθηρα του Θόδωρου Αγγελόπουλου (1935-2012)· έμειναν όμως στα σχέδια. Με κάτι καραντινάτες και καραμπινάτες ταχτοποιήσεις… μου φανερώθηκαν μαζί με τις προηγούμενες.

Προφανής και η αναφορά στην Αναπαράσταση (1970), πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του Τεό και στη μεγάλη δημιουργία του, και σταθμό του ελληνικού σινεμά, τον Θίασο (1975).

— Η στροφή 17 (γιγαντοαφίσα) γράφτηκε πρόσφατα, στη μνήμη του «τελευταίου γίγαντα» και φίλου Βασίλη Δημητρίου, που εγκατέλειψε τη μαρκίζα της ζωής του στα 85 του χρόνια, στις 6 Σεπ. 2020. Με 60 χρόνια θητείας σε αυτή την εφήμερη «μεγάλη» τέχνη, εκ των οποίων τα τελευταία 40 για το ΑΘΗΝΑΙΟΝ στους Αμπελοκήπους, το πρώτο σινεμά των παιδικών μου χρόνων, που τότε το λέγανε Φλερύ και είχα δει το πρώτο έργο μου, Ρωμαίο και Ιουλιέτα (βλ. Ρετροσπεκτίβα, 1ο Μέρος).

Τελευταία πράξη, Φεβ. 2021: Όταν το ποίημα συμπληρώθηκε με τα ελλείποντα κομμάτια του, ανακάλυψα ότι δεν είχε μουσική. Έτσι «συντέθηκε» το… soundtrack της στροφής 16 για την αποκατεστημένη, πλέον, κόπια Πάμε μωρό μου σινεμά – REDUX!

Στην παρούσα ολοκληρωμένη μορφή υπήρξαν ανακατατάξεις, μικρές προσθήκες και αλλαγές, που βάζουν σκηνοθέτες και σινεμά (όσα έχουν απομείνει) στη θέση τους. Εχθρός του αργά το αργότερα.

*

Εραστές με Αιτία (στροφή 12): Αναφορά στην αριστουργηματική ταινία Σταυρωμένοι Εραστές (1954) του Κέντζι Μιζογκούτσι (1898-1956) και στον μυθικό Επαναστάτη Χωρίς Αιτία (1955) του Νίκολας Ραίη (1911-1979) με τον θρυλικό Τζέημς Ντην (1931-1955).

Ιλίσια και Αμφιάλη (στροφή 10) εκτός από τοπωνύμια ήταν τότε και σινεμά. Το ωραίο δε είναι ότι μετά το 1996 η ΑΒΑ της Αμφιθέας έγινε Φάληρο (μέχρι το 2008)· και από το 1997 προέκυψε και λειτουργεί, μέχρι σήμερα, το Κηφισιά Cinemax.

Κάρελ Ράις (1926-2002). Ο δημιουργός του Σάββατο Βράδυ Κυριακή Πρωί (1960) και του Μόργκαν, ο Τρελός Εραστής (1966). Με τον Λίντσεϋ Άντερσον (1923-1994), του Εάν (1969) και του Ένας Πολύ Τυχερός Άνθρωπος (1973), συνέταξε το 1952 ένα ανανεωτικό μανιφέστο που ορίζει τις αρχές του αγγλικού Free Cinema.

Ζαν-Λυκ Γκοντάρ (γ. 1930). Kριτικός στα περίφημα Cahiers du Cinéma, διαμορφωτής και κύριος εκφραστής της Nouvelle Vague (Νέο Κύμα), εισάγοντας στα έργα του τα χαρακτηριστικά του μπρεχτικού θεάτρου.

 

ΥΓ 1
Ένα 5ο Μέρος της Ρετροσπεκτίβας, που για λόγους ανεξήγητους έχει μείνει στα πρόχειρά μου και είναι αφιερωμένο στη γιγαντοαφίσα, με ειδική αναφορά στον Βασίλη Δημητρίου (βλ. Ρετροσπεκτίβα, 1ο Μέρος), ήρθε ο καιρός να προβληθεί…

ΥΓ 2
Η Αλκυονίς, δυστυχώς, πέταξε για πάντα και μας άφησε στο καταχείμωνο του εμπορικού (με ελάχιστες εξαιρέσεις) κυκλώματος διανομής ταινιών. Tο STUDIO αντέχει ακόμα. Ελπίζουμε ότι το πεισματάρικο New Star του Βελισσάριου Κοσσυβάκη θα εξακολουθήσει να φωτίζει τον ουρανό του Σινεμά μας με την ορμή των πρωτοπόρων, των τρελών, των ποιητών· με ταινίες που διαφορετικά δεν θα τις (ξανα)βλέπαμε ποτέ.

ΥΓ 3
Από τα 28+4 σινεμά, εκείνα που χαθήκανε πέραν της ΑΪΝΤΑΣ και της ΑΛΚΥΟΝΙΔΑΣστο διάβα των ετών και γίνανε πολυκατοικίες, σούπερ μάρκετ, πάρκινγκ, σχολεία ή μένουνε σκελετοί εγκαταλειμμένοι είναι: ΠΙΓΚΑΛ, ΚΥΨΕΛΑΚΙ, ΑΛΜΑ, ΑΜΟΡΕ, ΟΝΤΕΟΝ, ΦΙΛΙΠ, ΑΛΕΞ, ΑΒΑ (Αμφιάλης και Αμφιθέας), ΙΛΙΣΙΑ, ΑΜΦΙΑΛΗ, ΦΑΛΗΡΟ, ΑΛΦΑΒΙΛ, ΑΜΙΚΑ (που στο οικόπεδό της πριν γίνει σινεμά έπαιζα Καραγκιόζη), ΕΤΟΥΑΛ, ΑΝΕΜΩΝΗ.

Μα ευτυχώς η ΚΑΡΜΕΝ με τα έξωμα (εκεί που γνώρισα και τη δική μου Κάρμεν) ξανάνοιξε το 2019· της εύχομαι να τραγουδάει στους αιώνες.

Και υπάρχει πάντα η ΝΙΡΒΑΝΑ (σήμερα διπλή), που όταν ήταν καλοκαιρινή διέθετε στη μάντρα της τον πιο ακριβό εξώστη· και τρία δάχτυλα μου κόστισε σπασμένα.

Αλλά περισσότερα για όλα αυτά τα σινεμά… Προσεχώς.

Μπάμπης Ζαφειράτος, Φεβ. 2021

 

Αλκυονίς. Πρόγραμμα του 1970 (έξω) από το προσωπικό αρχείο Μπάμπη Ζαφειράτου. Τρεις Νύχτες Μιας Αγάπης (1967) του Γκιόργκι Ρέβες (1927-2003). Το πρόγραμμα μπορεί να είναι και από την εβδομάδα Ουγγρικού Κινηματογράφου της ίδιας χρονιάς. Αν και από τους 3 σκηνοθέτες του οπισθόφυλλου μόνο ο Μίκλος Γιάντσο (1921-2014) είναι Ούγγρος (Οι Νικημένοι, 1965). Ο Γέρζι (και όχι Γιούρι) Σκολιμόφσκι (γ. 1938) είναι Πολωνός με διεθνή καριέρα (Υπό τας Διαταγάς του Ναπολέοντος, 1969). Ο Τζίλο Ποντεκόρβο (1919-2006) είναι Ιταλός (Κουεμάντα, 1969).

 

Αλκυονίς. Πρόγραμμα του 1970 (έσω) από το προσωπικό αρχείο Μπάμπη Ζαφειράτου. Τρεις Νύχτες Μιας Αγάπης (1967) του Γκιόργκι Ρέβες (1927-2003). Το πρόγραμμα μπορεί να είναι και από την εβδομάδα Ουγγρικού Κινηματογράφου της ίδιας χρονιάς. Αν και από τους 3 σκηνοθέτες του οπισθόφυλλου μόνο ο Μίκλος Γιάντσο (1921-2014) είναι Ούγγρος (Οι Νικημένοι, 1965). Ο Γέρζι (και όχι Γιούρι) Σκολιμόφσκι (γ. 1938) είναι Πολωνός με διεθνή καριέρα (Υπό τας Διαταγάς του Ναπολέοντος, 1969). Ο Τζίλο Ποντεκόρβο (1919-2006) είναι Ιταλός (Κουεμάντα, 1969).

*

Αλκυονίς. Πρόγραμμα του 1972 (έξω) από το προσωπικό αρχείο Μπάμπη Ζαφειράτου. Οι 7 Σαμουράι (1954) του Ακίρα Κουροσάβα (1910-1998). Η χρονολογία προβολής πιστοποιείται και από το οπισθόφυλλο όπου διαβάζουμε: Τρία χρόνια καλών ιδεών, τρία χρόνια καλού κινηματογράφου. Το Αλκυονίς ξεκίνησε την Άνοιξη του 1969.

 

Αλκυονίς. Πρόγραμμα του 1972 (έσω) από το προσωπικό αρχείο Μπάμπη Ζαφειράτου. Οι 7 Σαμουράι (1954) του Ακίρα Κουροσάβα (1910-1998). Η χρονολογία προβολής πιστοποιείται και από το οπισθόφυλλο όπου διαβάζουμε: Τρία χρόνια καλών ιδεών, τρία χρόνια καλού κινηματογράφου. Το Αλκυονίς ξεκίνησε την Άνοιξη του 1969.

*

STUDIO (Σταυροπούλου). Πρόγραμμα του 1974 (έξω) από το προσωπικό αρχείο Μπάμπη Ζαφειράτου. Οι Βοσκοί (1967) του Νίκου Παπατάκη (1918-2010).

 

STUDIO (Σταυροπούλου). Πρόγραμμα του 1974 (έσω) από το προσωπικό αρχείο Μπάμπη Ζαφειράτου. Οι Βοσκοί (1967) του Νίκου Παπατάκη (1918-2010).

*

Βλέπε και:

Έφυγε από τη ζωή ο Βασίλης Δημητρίου, ο τελευταίος ζωγράφος του σινεμά

Με τη New Star σε φόντο κόκκινο

Αλκυονίς: Σούπερ Μάρκετ ή Κιβωτός Πολιτισμού; Η πολιτεία οφείλει να παρέμβει

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Notice: Only variables should be assigned by reference in /srv/katiousa/pub_dir/wp-content/themes/katiousa_theme/comments.php on line 6


Notice: Only variables should be passed by reference in /srv/katiousa/pub_dir/wp-content/themes/katiousa_theme/functions.php on line 38

Notice: Only variables should be assigned by reference in /srv/katiousa/pub_dir/wp-content/themes/katiousa_theme/functions.php on line 38
2 Σχόλια

  • Ο/Η Erga Tistis λέει:

    ένα έξοχα δοσμένο ποιητικό ταξίδι στο χρόνο και στο χώρο!!!

    επειδή οι μνήμες ατονούν μα αρνούνται να σβήσουν αφήνω το μόνο παράπονο έτσι να υπάρχει:

    “Δεν ξέρω σχεδόν κανένα σινεμά που αναφέρεις γιατί εμείς στην δυτική όχθη είχαμε κάτι λίγα δικά μας να ασχοληθούμε.”

    Και για να καταχραστώ την φιλοξενία αφήνω ένα μικρό σεντόνι για να υπάρχουν εικόνες από την ιστορία των σινεμάδων στα “λαϊκά προάστια”.
    1. ΑΙΓΑΛΕΩ: Θ Αιγάλεω – Λεωφ. Κηφισού & Ιερά Οδός, 1959 – 1967, γκρεμίστηκε
    2. ΑΛΑΜΠΡΑ: Θ Αιγάλεω – Δωδεκανήσου & Μ. Μπότσαρη, 1961 – 1969, γκρεμίστηκε και έγινε πολυκατοικία
    3. ΑΛΕΞ: ΧΘ Αιγάλεω – Θηβών 39 & Γκύζη, 1962 – 1973, θέσεις 1200 με εξώστη, άνοιγε στα πλάγια, έγινε σούπερ μάρκετ Σκλαβενίτης
    4. ΑΝΤΑΜΣ: ΧΘ Αιγάλεω – Ιερά Οδός 197 & Ατταλείας, 1967 – 2005, θέσεις 750 με εξώστη, άνοιγε στα πλάγια, το 1998 χωρίστηκε σε αίθουσες 1,2, έγινε κτήριο με γραφεία
    5. ΑΝΤΖΕΛΑ: Θ Αιγάλεω – Εθν. Αντιστάσεως & Ιασίου, (πρώην Διαδ. Κωνσταντίνου & Ερμού), 1960 – 1971, θέσεις 600, γκρεμίστηκε
    6. ΑΡΖΕΝΤΙΝΑ: ΧΘ Αιγάλεω – Βασ. Γεωργίου Β 115, 1969 – 1974, θέσεις 650
    7. ΑΡΗΣ: ΧΘ Αιγάλεω – Ιεράπολις, Σόλωνος & Πλάτωνος 3, (πρώην Αλαμάνου 3), 1962 – 1971, θέσεις 600, έγινε σούπερ μάρκετ Γαλαξίας
    8. ΑΣΤΡΟΝ: ΧΘ Αιγάλεω – Μ. Μπότσαρη 52 & Ατταλείας, 1962 – 1985, θέσεις 1000 με εξώστη, χτίστηκε στη θέση του θερινού σινεμά ΣΟΝΟΡΑ, μετά έγινε πρατήριο οπωρολαχανικών και έγινε σούπερ μάρκετ ΑΒ
    9. ΑΣΤΗΡ: Θ Αιγάλεω – Λιούμη, Ζωσιμάδων & Διγενή Ακρίτα, (πρώην 28ης Οκτωβρίου 30), 1963 – 1975, θέσεις 700, γκρεμίστηκε και έγινε πολυκατοικία
    10. ΑΤΛΑΣ: Χ Αιγάλεω – Μυριόφυτου 55 & Κουντουριώτου 40, κάτω απο το ΒΥΖΑΝΤΙΟΝ, 1967 – 1993, θέσεις 200, μετά έγινε sex cinema, μετά έγινε ΒΥΖΑΝΤΙΟΝ 2, έγινε θέατρο, ιδρυτής και ιδιοκτητής Χρυσόστομος Κιτσιανός, ξαναλειτουργεί ως σινεμα και θέατρο με την ονομασία Λάμπρος Κωνσταντάρας, Ρένα Βλαχοπούλου με θέσεις 151, με ιδοκτησία Εύαγγελος & Χριστόδουλος Κιτσιανός, γιοί του ιδρυτή
    11. ΑΤΤΙΚΟΝ: Θ Αιγάλεω – Περικλέους 37, 1968 – 1971, θέσεις 500, γκρεμίστηκε και έγινε πολυκατοικία
    12. ΑΦΡΟΔΙΤΗ: Χ Αιγάλεω – Ιερά Οδός 240, Πλ. Εσταυρωμένου, 1963 – 1979, θέσεις 1106 με εξώστη, έγινε μουσικός οίκος από την Ιερά οδό, η αίθουσα από τη πλατεία Εσταυρωμένου έγινε σούπερ μάρκετ Μαρινόπουλος
    13. ΒΕΡΑ: ΧΘ Αιγάλεω – Θηβών 24 & Περικλέους, 1955 – 1983, θέσεις 1000 με εξώστη, άνοιγε από πλάγια, το τελευταίο καιρό ήταν sex cinema, μετά έγινε σούπερ μάρκετ, παραμένει κλειστό και παρατημένο το τελευταίο καιρό
    14. ΒΥΖΑΝΤΙΟΝ: Χ Αιγάλεω – Κουντουριώτου 40, 1966 – 2000, θέσεις 621, ιδρυτής και ιδιοκτητής Χρυσόστομος Κιτσιανός, μετά έγινε θέατρο Ρένα Βλαχοπούλου, τέλος του 2014 ξαναλειτουργεί ως σινεμα και θέατρο με την ονομασία Λάμπρος Κωνσταντάρας, Ρένα Βλαχοπούλου με θέσεις 406, με ιδοκτησία Εύαγγελος & Χριστόδουλος Κιτσιανός, γιοί του ιδρυτή
    15. ΕΡΜΗΣ: Θ Αιγάλεω – Ιερά Οδός 306 & Μυστρά, 1958 – 1973, θέσεις 1600, μετά έγινε αναψυκτήριο, μετά έγινε είδη υγιεινής, το 2008 γκρεμίστηκε και έγινε σχολικό συγκρότημα
    16. ΗΡΑΙΟΝ: Χ Αιγάλεω – Ιερά Οδός & Μοσχονησίων 4, 1946 – 1988, θέσεις 700, έγινε αίθουσα ψυχαγωγίας (ΧΕΙΜΕΡΙΝΟΣ – ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΟΣ)
    17. ΙΩΑΝΝΑ: Θ Αιγάλεω – Θηβών 71 & Κουντουριώτου, (πρώην Βασ. Γεωργίου Β), θερινό ξεκίνησε το 1966, το 1970 μετατράπηκε σε μεικτό στον πρώτο όροφο, θέσεις 510, έκλεισε το 1988, τέλος έγινε κτήριο με καταστήματα
    18. ΝΤΑΛΙΑ: ΧΘ Αιγάλεω – Ιερά Οδός 234 & Ελλησπόντου, 1950 – 1994, θέσεις 700, το θερινό στη ταράτσα, έγινε είναι κατάστημα με ηλεκτρικά είδη
    19. ΣΟΝΟΡΑ: Χ Αιγάλεω – Κουντουριώτου, ξεκίνησε το 1952, στη θέση του χτίστηκε το ΑΣΤΡΟΝ
    20. ΤΙΤΑΝ: Θ Αιγάλεω – Ιερά οδός 233, (πρώην πυριτηδοπείο) ξεκίνησε προπολεμικά, επαναλειτούργησε το 1947 – 1988, θέσεις 950, είναι παρατημένο με προοπτική να ανακαινιστεί

    πηγη: https://aigaleopolis.blogspot.com/2020/05/blog-post_7.html

  • Ο/Η Μπάμπης Ζαφειράτος / Μποτίλια Στον Άνεμο λέει:

    Σε ευχαριστώ, φίλε μου, για τα τρία θαυμαστικά σου.

    Και το παράπονό σου συναισθάνομαι, αφού όπου κι αν βρίσκονται τα σινεμά… «η μυρωδιά τους με κάνει να κλαίω» (κι ας το ’λεγε για τα κουρεία ο Νερούδα).

    Μπορεί να μην ξέρεις κανένα από αυτά τα σινεμά (μακάρι να τα χώραγα όλα), αλλά ό,τι υπάρχει στους υπόλοιπους στίχους πολύ καλά το ξέρεις.

    Ωστόσο, θα λάβω σοβαρά υπόψη το αίτημά σου. Και σου υπόσχομαι, σε μία Β΄ προβολή —ή αν τύχει και μελοποιηθούν τα σινεμά— να επανορθώσω:

    Πάμε μωρό μου όπου μου πεις
    Κι όπου ποθεί η ψυχή σου πάλι
    [Στα Ιλίσια] Στο ΑΙΓΑΛΕΩ ή στην Κηφισιά
    Στο Φάληρο ή στην Αμφιάλη

    Που είναι και η συνοικία και (ήταν) το σινεμά. Κι άσε τις άλλες γειτονιές να μένουνε με το δικό τους το παράπονο…

    Για να συμπληρωθεί ο κατάλογός σου:
    ΑΘΗΝΑ: Θ Αιγάλεω, Καβάλας 132 & Δωρίου, 1958 – 1973, θέσεις 900. Εκεί που βρίσκεται το νηπιαγωγείο σήμερα(;)

    Και ίσως αξίζει να ασχοληθείς με μια σου βόλτα από εδώ: https://zbabis.blogspot.com/p/blog-page_57.html

1 Trackback

Κάντε ένα σχόλιο: