Οι φίλοι της Σαλονίκης

Αύγουστος του 1967 και μαζεύονται στο Πανόραμα φίλοι καινούριοι και παληοί να τραγουδήσουμε τα τραγούδια του Γιώργου, να μας φέρουν στίχους και ποιήματα, να δούμε πώς θα τα πάμε στην τελευταία τάξη του Γυμνασίου (εξατάξιο τότε) με τη χούντα πάνω απ’ το κεφάλι μας.

Μας φέρνει ο Κώστας τους αδερφούς Χρυσόστομο και Φοίβο Χρηστίδη ανάμεσα στους καινούριους. Δένεται σιγά-σιγά μια φιλία που έχει γερή βάση την πίστη στις αναλλοίωτες αξίες μας. Δεν ξέρουμε πολλά, είμαστε λίγο αποκομμένοι. Διαβάζουμε θεατρικά έργα και καπνίζουμε, γράφουμε ποιήματα και περπατάμε στην παραλία.

Μια μέρα ο Χρυσόστομος φέρνει ένα “μηχανισμό” να τυπώσουμε τρικάκια και να πεταχτούν στην παραλία της πόλης τη νύχτα. Πατάτα, τσόχα, στοιχεία και πιεστικό, όλα κι όλα τα σύνεργα που χωράνε σ’ ένα μικρό κουτάκι και η Αναστασία μας με τον Χρυσόστομο γεμίζουν την παραλία. “Κάτω η Χούντα”

Ο “μηχανισμός” κρύφτηκε χρόνια στο χωράφι στο Πανόραμα κι αργότερα στη σοφίτα του πατρικού μου. Εκεί τον ανακάλυψε η κόρη μου και όταν βρεθήκαμε στον αποχαιρετισμό του αδερφού μου κι ο Χρυσόστομος ρώτησε “Αλήθεια τι έγινε εκείνο το κουτί;”, η Αγγελική μας αποκάλυψε πως το μετέφερε στο δικό μας σπίτι με τη συναίνεση του Γιώργου μας.

Τότε συμφωνήσαμε να μιλήσουμε σύντομα για να τον χαρίσουμε εκεί που πρέπει όχι προς δόξα μας βέβαια. Πέρασαν λίγοι μήνες από το “φευγιό” του αδερφού μου. Κανένα σημάδι από τους συντρόφους των νιάτων μας.

18-7-2018 ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ ώρα 8.30 πμ.
Έφυγε ο σ. Χρυσόστομος Χρηστίδης…..

Η παρέα μικραίνει Χρυσόστομε αλλά οι μνήμες και η επιμονή μέχρι τη Νίκη.