“Κι εμείς αδειάσαμε καταλήψεις, αλλά δεν το κάναμε σόου” – Κυνική ομολογία Τσίπρα

Ευτυχώς τα λένε μόνοι τους και μας βγάζουν από τη δύσκολη θέση να δείχνουμε τα αυτονόητα. Ο Αλέξης Τσίπρας μίλησε σήμερα στην πρωινή εκπομπή του Γιώργου Παπαδάκη και τα όσα είπε ήταν αποκαλυπτικά.

Αν σας ρωτήσουν εσάς αν θέλετε τον νόμο και την τάξη, θα λέγατε όχι; Εμένα να ρωτάγανε, θα έλεγα όχι;

Και εμείς αδειάσαμε καταλήψεις αλλά όχι με τέτοιο τρόπο. Δεν στήναμε σόου, δεν παίρναμε τις κάμερες, δεν το κάναμε σε ζωντανή σύνδεση. Κι εμείς είχαμε αυτή την επιλογή να προστατεύσουμε τον νόμο και την ιδιοκτησία.

Η ασφάλεια είναι κάτι πολύ σημαντικό για τη Δημοκρατίας μας. Πρέπει να αισθάνεται ο πολίτης ασφαλής στο σπίτι του, στη δουλειά του. Είναι μια έννοια προοδευτική και όχι συντηρητική.

Δεν είναι νόμος και τάξη αυτό που κάνει ο κ. Χρυσοχοΐδης, είναι τρόμος και πάταξη

Κι αν κάποιος δυσκολεύεται να το πιστέψει, υπάρχει και το βίντεο.

Προσπερνάμε τη σκιαμαχία για το μέρισμα και το ποιος έδινε περισσότερα ψίχουλα (ο Τσίπρας μάλιστα χρησιμοποιεί πρώτο ενικό αναφερόμενος στο “δικό” του μέρισμα, λες και τα έβγαλε από την τσέπη του), προσπερνάμε το αριστερό πασπάλισμα του ΝΑΤΟ και της συμφωνία των Πρεσπών και πάμε κατευθείαν σε αυτό που αποτελεί θεωρητικά προνομιακό πεδίο για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον Τσίπρα, που σηκώνουν το ζήτημα της καταστολής και της (ακρο)δεξιάς κυβέρνησης που την υποθάλπει-οργανώνει.

Όσα λέει ο Τσίπρας είναι άκρως αποκαλυπτικά για το χαρακτήρα της “προοδευτικής συμμαχίας” που χτίζει με τα υλικά του παλιού ΠΑΣΟΚ και της χρεοκοπημένης σοσιαλδημοκρατίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ στοχεύει στις ψήφους των φιλήσυχων νοικοκυραίων και στο πιο συντηρητικό κοινό -θεωρώντας πως έχει κλειδωμένες τις ψήφους από το “αριστεροχώρι” και πρέπει να διευρύνει το ακροατήριό του.

Δεν παρουσιάζει καμία απολύτως διαφορά στο ιδεολογικό του φορτίο, σε σχέση με τη Νέα Δημοκρατία. Παρουσιάζεται υπέρμαχος του νόμου και της τάξης, λέγοντας πως αυτό που κάνει η κυβέρνηση και ο Χρυσοχοΐδης είναι διαφορετικό (νόμος και πάταξη). Και παραδέχεται από μόνος του πως και ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε εκκενώσεις χώρων, όχι όμως μπροστά στις κάμερες, όχι με αυτόν τον τρόπο. Όπως με το τρίτο μνημόνιο, που έφερε και εφάρμοσε μαζί με όλους τους νόμους των προηγούμενων κυβερνήσεων με πόνο ψυχής. Όπως με τα ΜΑΤ που έδερναν συνταξιούχους, φοιτητές, εκπαιδευτικούς επειδή είχαν “αυτονομηθεί” και δεν εκδημοκρατίζονταν.

Γιατί τα πάντα είναι θέμα στιλ και “τρόπου”, αν προκρίνεις το μαστίγιο ή το καρότο ή αν πλασάρεις το πρώτο με γλυκό τρόπο, χωρίς να το προβάλλεις προς τα έξω. Σε αυτό ακριβώς συνίσταται το τρομερό και αξεπέραστο “χάσμα” που χωρίζει τα δύο κόμματα εξουσίας. Και αυτές οι ομολογίες έχουν πάντα ενδιαφέρον, γιατί μας βγάζουν από τη θέση να αποδεικνύουμε τα αυτονόητα -που κάποιοι κάνουν πως δε βλέπουν