Στη λήθη του καιρού πες μου τι μένει;
Μια μνήμη για ‘να πάθος τρομερό!
Ο Πάρις μοναχά και η Ελένη,
ξεδίψασαν μ’ αθάνατο νερό…

Σαν σήμερα δολοφονήθηκε από τους φαλαγγίτες του Φράνκο, ο Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα, ο μεγαλύτερος ποιητής και δραματουργός της νεότερης Ισπανίας. Η δολοφονία του ήρθε να επιβεβαιώσει ακόμα μια φορά, την αλήθεια πως ο φασισμός μισεί θανάσιμα το πνεύμα και τους πνευματικούς δημιουργούς. Επιδίωξή του είναι να γυρίσει την ανθρωπότητα πίσω, στην κατάσταση του κτήνους.

“Σε ποιον να δώσω το δάκρυ μου να πιει;
Διψούν οι βρύσες για νερό,
ο ήλιος σταυρώνεται τρυπημένος με καρφιά.
Ο πιο άγριος άνεμος
μας παρασέρνει στα παραπήγματα…”

“Πάρε με κι εσύ αγαπημένη
στην αγκαλιά σου
να αντέξουμε
της στεριάς τα κύματα

να τα γαληνέψουμε”

Σαν σήμερα γεννήθηκε ο σπουδαίος συγγραφέας και στιχουργός, ηθοποιός και σκηνοθέτης, Νότης Περγιάλης. Ένας ευαίσθητος, ευγενικός, γλυκύτατος άνθρωπος, ανήσυχος και δραστήριος, που συμμετείχε στους λαϊκούς αγώνες από τις γραμμές του ΚΚΕ μένοντας συνεπής και πιστός στις αξίες και τα ιδανικά του μέχρι το τέλος της ζωής του.

“Της Ιστορίας τα απόνερα που όταν μαζευτούν,
δε θα βρεθεί κανένας να ξεπλύνουν.
Τα φανερά και τα κρυφά, όλα θα μαθευτούν,
τα θύματα, τους θύτες θα τους κρίνουν…”

Ο μεγάλος Γερμανός κομμουνιστής ποιητής, πεζογράφος, δραματουργός, θεωρητικός, λιμπρετίστας, σκηνοθέτης και δάσκαλος Μπ. Μπρεχτ, παραμένει τραγικά επίκαιρος και συγκλονιστικός.

Ως κομμουνιστής συγγραφέας δεν μας δανείζει τα μάτια του για να βλέπουμε, αλλά μέσα από το έργο του οξύνει τη δική μας επιθυμία και σκέψη να χρησιμοποιήσουμε τα δικά μας μάτια, να οξύνουμε εμείς τη δική μας ματιά και να αναλάβουμε δράση για ν’ αλλάξει ο κόσμος.

Η μοναξιά της ποίησης είναι η ακατάσχετη οδύνη των γενναίων αναζητητών της πραγματικής αλήθειας. Των ριψοκίνδυνων ανατόμων του νου και της ψυχής  που μάχονται νύχτα – μέρα για την ανάσχεση και για την ανατροπή τούτης της επικρατούσας κατάστασης της μετριότητας του φαίνεσθαι.  

Από τους τελευταίους της γενιάς εκείνης των διανοούμενων και λογοτεχνών που με τους αγώνες τους, με τη στάση ζωής και με το έργο τους «ποίησαν ήθος», ταυτίστηκαν με τα πάθη και τους πόθους του λαού, ενώθηκαν – έργω και λόγω – με αυτόν, διακινδυνεύοντας και παθαίνοντας τα πάντα για την ελευθερία, την ανεξαρτησία και προκοπή του λαού.