“…Κι οι δεσμοφύλακες ζητούσαν να μάθουνε που βρήκα τη μπογιά Οι τοίχοι του κελιού το μυστικό το κράτησαν…”
Το ξυπνητήρι ήχησε την καθορισμένη ώρα. Στις επτά. Η Β. μητέρα και καλή νοικοκυρά πετάχτηκε από ένα κακό όνειρο και βρέθηκε τρομοκρατημένη στην κουζίνα.
“Του άρεσε πολύ το ποδόσφαιρο. Δεν πήγαινε στο γήπεδο, αλλά από την τηλεόραση δεν έχανε ποτέ τα ματς όποτε είχε αγγλικό ποδόσφαιρο, που του άρεσε πολύ, ακριβώς γιατί ήταν «δυνατό» ποδόσφαιρο, με τους Εγγλέζους διαιτητές να μη σφυρίζουν τόσο συχνά «τάκλιν» που για τα δικά μας δεδομένα εθεωρούντο άγρια…”
Ονομάζομαι τάξη Είμαι μυριάδες κύριοι Δικαστές και ζητώ να τους δικάσετε. Καταδικάστε τους σε αφανισμό κρεμάστε τους με το κόκκινο νήμα που ξετυλίγεται από τις καρδιές αυτών που πέθαναν πριν από μένα/ είναι μυριάδες.
“Κάθε σμπαριά και είκοσι. Διακόσιοι όλοι μαζί. Και του Σκοπευτηριού η γης ρουφούσε άλικο αίμα, που τα φασιστοτέρατα οι γερμανοί ναζί ξέσκιζαν σάρκες και καρδιές. Όχι όμως και το πνεύμα…”
«Το Χέρι», του σημαντικού μα σχεδόν άγνωστου Ευρυτάνα ποιητή Θόδωρου Σκουρλή, έγινε έναν καιρό πανεργατικό εμβατήριο.
Ψάχνανε να βρούνε το σκοινί…Τα βάζανε με κάποιον Μπάμπαλη και με κάποιο Μάλλιο, που είναι τσαπατσούληδες. Κάνουνε τη δουλειά τους και αφήνουν τους άλλους να σπάνε τα αρχίδια τους. Κάποιος μου είπε να μην κοιτάζω σαν μαλάκας και να ψάξω και εγώ. Ο Σπανός διαφώνησε και είπε να κάτσω εκεί που καθόμουνα, δεν τους χρειαζόταν η βοήθειά μου. Τελικά βρέθηκε το σκοινί…
“Η Πολυδούρη δεν υπήρξε μόνο θύμα του εαυτού της…αλλά και τής κοινωνικής μοίρας της σα γυναίκα. Κι αυτό είναι το σημαντικότερο και το πιο διδακτικό. Γιατί ή Π. διαγράφει μια πορεία λάθος. Ένας άνθρωπος τόσο προικισμένος αρρωσταίνει αρχικά, γιατί ο άντρας που αγαπά και πιστεύει, την απογοήτεψε. Και πεθαίνει αργότερα, γιατί αυτός ο άντρας πέθανε. Αυτή η γυναίκα είναι απαράδεκτη…”
Ο Αλέξανδρος Βαλσαμής μάς έκανε ένα όμορφο δώρο. Το ποίημά του με τίτλο “Η Σπειροειδής εξέλιξη” πήρε το 2ο βραβείο στην κατηγορία Ποίηση στον Διαγωνισμό Λογοτεχνίας για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ.
“Θα φτιάξω ένα παλάτι, που δεν ξανάδε η γης, νάμπης βασίλισσά μου κι’ αστέρι της αυγής.”
