Πεζογράφος και ποιητής, συγγραφέας πολλών πολυδιαβασμένων βιβλίων, ο Μενέλαος Λουντέμης διώχτηκε σκληρά για τις ιδέες του, φυλακίστηκε, εξορίστηκε για χρόνια και γνώρισε την αναγκαστική πολιτική προσφυγιά. Τα βιώματά του αποτυπώνονται στα έργα του.

“Εγώ γεμάτος έρωτα. Εσύ χαρές γεμάτη…” – Τρία ερωτικά ποιήματα του Ρήγα Γκόλφη

Για τους δολοφόνους της πατρίδας μου,
για τους δεσμοφύλακες της πατρίδας μου,
για τους χλευαστές της πατρίδας μου,
θέλω το μίσος του Λένιν,
θέλω τη γροθιά του Λένιν,
θέλω το μπαρούτι του Λένιν.

Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 81 ετών η ποιήτρια και μεταφράστρια Κατερίνα Αγγελάκη – Ρουκ.

Αυτοί οι στίχοι εμφανίστηκαν σ’ ένα λογοτεχνικό περιοδικό του Βερολίνου το 1841. Συγγραφέας τους ήταν ο νεαρός Καρλ Μαρξ. Πολλά χρόνια θα πέρναγαν ώσπου να θεμελιώσει την επιστημονική θεωρία του για την κοινωνική ανανέωση του κόσμου…

Κι ως ανοίγω τα παντζούρια, φτερουγώντας όλο φούρια,
Μεγαλόπρεπο κοράκι μπαίνει σαν αρχαία γητειά.
Δίχως διόλου να διστάζει, δίχως να με λογαριάζει,
Στην εξώπορτα κουρνιάζει με ύφος λόρδου, με αρχοντιά,
Σε μια προτομή Παλλάδας, κούρνιασε όλο αρχοντιά,
Κούρνιασε κι αυτό ήταν πια.

Μια ανθολογία που φέρνει το ελληνικό κοινό σε επαφή με την πλούσια, όσο και συνειδητά παραμελημένη μεταφραστικά στη χώρα μας σύγχρονη ποιητική δημιουργία της “ακατανόμαστης” χώρας.

Μια από τις σπάνιες τηλεοπτικές εμφανίσεις του Νίκου Καββαδία καταγράφεται για πρώτη φορά στο παρακάτω βίντεο που αποτελεί ένα πραγματικά μοναδικό ντοκουμέντο.

Να πουλούσε τέσσερα μπαρντάκια (κύπελλα), τουλάχιστον τέσσερα μπαρντάκια. Με τα δέκα γρόσια που θα έπαιρνε θα μπορούσε να πάει στο σπίτι ένα μαύρο ψωμί. Σαν αστραπή περνούσαν μπροστά απ’ τα μάτια του τα δυό μικρά αδελφάκια του που μισοναρκωμένα καρτερούσανε τον ερχομό του και ολοένα διαλαλούσε: – Αγνό αϊράνι…Αγνό…

“Να μη λείπει κάθε μέρα το ψωμί. Να μη λείπει ένα χάδι τις νύχτες. Μα ίσως, τότε δεν θα είχα τι να σου γράψω. Με παραμύθια μάθαμε να διαβάζουμε. Με τραγούδια μάθαμε να περπατάμε.”