Αντιστάθηκε στις υπερβολές του κυρίαρχου νατουραλισμού της εποχής του, ως ηγέτης μιας «νεορομαντικής επανάστασης». Η ταύτισή του με το ναζισμό κηλίδωσε ανεπανόρθωτα τη φήμη του, αποτέλεσε όμως και μια ακόμα απόδειξη πως ο φασισμός δεν είναι απλά θέμα «διαβάσματος» ή «παιδείας».
Έφυγε από τη ζωή μια από τις σημαντικότερες Ελληνίδες ποιήτριες και πεζογράφους, η Χανιώτισσα, αγωνίστρια της Εθνικής Αντίστασης Βικτωρία Θεοδώρου.
“…Οι φίλοι φυτεμένοι σ’ άγονα χώματα μες στον αργό τους θάνατο επιζούνε…”
Να φύγουν, αυτή να φύγει—αυτή ‘ταν η αιτία. Να φύγει αυτή—πληγώνεται η Κατερίνα του που τη βλέπει. Να ξαναβρεθούν οι δυο τους, με το μαγαζάκι τους, τον περίπατό τους της Κυριακής, να τη φορέσει κι η Κατερίνα την καινούργια ρόμπα που της αγόρασε… Και θα ξαναγίνουν όλα… Όλα, Κατερίνα, θα γίνουν. Όπως ήταν πρώτα. Και καλύτερα, θα το δεις… θα το δεις κι εσύ…
Στη μνήμη όλων αυτών που χάραξαν με αίμα, αγώνες και θυσία, αετίσιους δρόμους που θα εμπνέουν για πάντα το λαό μας…
Ποίημα που η Μαριάνθη Αλειφεροπούλου – Χαλβατζή εμπνεύστηκε και έγραψε κατά τη διάρκεια της παραμονής της στην Κούβα, στα πλαίσια της συμμετοχής της στην Διεθνή Μπριγάδα Αλληλεγγύης «Στα βήματα του Τσε», με την ομάδα του Ελληνοκουβανικού Συνδέσμου Φιλίας και Αλληλεγγύης.
Με την αίσθηση και με τη διορατικότητα που διαθέτει ο ζωγράφος Παναγιώτης (Τάκης) Βαρελάς, κατάφερε να συλλέξει αμύθητους θησαυρούς στην ψυχή και στο πνεύμα του. Κι όσο περνά ο καιρός η τέχνη κι δύναμη της ψυχής του ωριμάζουν κι ισχυροποιούνται κι αναδύουν καινούρια μηνύματα κι η προφητική φωνή του γίνεται σάλαγος και κραυγή για ν’ ακουστεί ως εκεί που θρηνούν των ανθρώπων τα όνειρα.
…”Πώς να μιλήσω περιττά Την ώρα που η σιωπή γύρω μας Τα καταγράφει όλα Με τόση σύνεση…”
Στόχος του εργαστηρίου είναι να φέρει σε επαφή τους συμμετέχοντες με κάποιες βασικές αρχές και κανόνες της γραφής, που θα δημιουργήσουν εκείνες τις προϋποθέσεις για τη συγγραφή ενός λογοτεχνικού έργου.
Θα το πουλήσει το περίπτερο. Κουράστηκε. Θ’ αλλάξει δουλειά. Θέλει να ‘χει καιρό, ένα στα τόσα καλοκαίρια, να γυρίζει στο νησί. Να πιάνει το πλοίο στο παλιό λιμάνι, στο Κάστρο, κι από εκεί, περνώντας από την Παναγιά, να φτάνει στο Σχοινούδι. Κι ας είναι το σπίτι ρημαγμένο απ’ τους ανατολίτες, τους αραβόφωνους και τους ποινικούς, που κουβάλησαν εκεί οι Τούρκοι. Αυτό θέλει ο Στέλιος. Ο άπατρις.
