Ο Άρης Βελουχιώτης για το ΚΚΕ -και αντίστροφα…
Αν στη ζωή μου υπάρχει ένα σημείο που με συγκίνηση και με υπερηφάνεια αφάνταστη από καιρού σε καιρό γυρίζω και βλέπω, είναι ακριβώς η εποχή που μπήκα στο Κομμουνιστικό Κόμμα. Στο κόμμα αυτό έδωσα όλη μου τη ζωή και θα συνεχίσω να δίνω όσες δυνάμεις μου απομείναν στον αγώνα του, για το ψωμί των εργαζομένων, κατά των φόρων και των πολέμων, για την επανάσταση».
Μετά την πρόσφατη κομματική αποκατάσταση του Βελουχιώτη, κάποιοι είπαν πως δεν έχει σημασία τι λέει ή τι πιστεύει το κόμμα για τον Άρη και την αξία του. Ίσως τότε έχει αξία το αντίστροφο, τι είχε πει ο ίδιος για το κόμμα του.
Αν στη ζωή μου υπάρχει ένα σημείο που με συγκίνηση και με υπερηφάνεια αφάνταστη από καιρού σε καιρό γυρίζω και βλέπω, είναι ακριβώς η εποχή που μπήκα στο Κομμουνιστικό Κόμμα. Διαπαιδαγωγήθηκα ταξικά, έμαθα το συμφέρο μου, πέταξα τον κεφαλαιοκρατικό πολιτισμό στα μούτρα της λωποδύτριας μπουρζουαζίας και ρίχτηκα με πίστη, με θέληση, με ηρωισμό στον αγώνα για τις εργαζόμενες μάζες. Έκτοτε δεν έχω στο ενεργητικό μου παρά φυλακίσεις για πάλη επαναστατική. Μιλάν τα γεγονότα, μιλάει αυτή η αλήθεια. Ούτε μια κηλίδα. Είναι αυτό σε βάρος μου; Είναι αυτό στοιχείο ενάντια στο Κομμουνιστικό Κόμμα;
ΤΙΜΗ ΜΟΥ ΜΕΓΑΛΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΙΜΗ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΣΤΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ΜΟΥ ΑΝΗΚΕΙ ότι γλίτωσα απ’ τη διαφθορά της συνείδησης, στην οποία με οδηγούσε το ληστρικό αστικό καθεστώς και κόσμησα τον Κλάρα που φερόντανε τροχάδην στον γκρεμό με ΑΓΝΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΑ στοιχεία και μόνο με τέτοια.
(…)
Στο κόμμα αυτό έδωσα όλη μου τη ζωή και θα συνεχίσω να δίνω όσες δυνάμεις μου απομείναν στον αγώνα του, για το ψωμί των εργαζομένων, κατά των φόρων και των πολέμων, για την επανάσταση».
Για κάποιους κολλημένους βέβαια ούτε αυτό έχει σημασία. Όπως δεν είχε σημασία τι είχαν πει για το κόμμα τους ο Ζαχαριάδης και ο Πλουμπίδης.
“Το ΚΚΕ είναι κόμμα προδοσίας”, σου λένε με ύφος και ακροδεξιά διάλεκτο, και περιμένεις να τους ακούσεις μετά να λένε κι άλλα για τους “κουμουνιστές” (όλα με ου). Κι αν τους πεις πως το ΚΚΕ είναι ηρωικό κόμμα που έβγαλε τόσους επαναστάτες μέσα από τα σπλάχνα του και τις γραμμές του, θα σου πούνε ότι έχεις ιδιοκτησιακή λογική για τους ήρωες του κινήματος και της ιστορίας.
Σε αυτήν την “προδοσία” ενάντια στον Άρη, υπάρχει πάντως και μια αντίστροφη ανάγνωση. Το ΚΚΕ τον διέγραψε για απειθαρχία κι αυτός κατάλαβε στο τέλος πως δεν υπάρχει προοπτική στον αγώνα που ξεκινούσε, χωρίς να είναι μαζί του το Κόμμα, κι έβαλε τέλος στη ζωή του.
Το σημερινό ΚΚΕ μελετώντας την ιστορία του, βγάζει πολύτιμα συμπεράσματα για τον τρόπο λειτουργίας του κόμματος και έκανε μια… “εξαίρεση” για τον Άρη. Αναίρεσε τη διαγραφή του, εκτιμώντας πως η προβληματική εφαρμογή της αρχής του Δημοκρατικού Συγκεντρωτισμού δεν άφηνε περιθώρια για ουσιαστική συζήτηση μες στο Κόμμα και για τη λήψη συλλογικών αποφάσεων σε κρίσιμα ζητήματα.
Με βάση αυτό προχώρησε στην κομματική του αποκατάσταση. Κι αν αυτό αφήνει αδιάφορο τους κολλημένους, ας μείνουν τουλάχιστον στα λόγια του ίδιου του Άρη Βελουχιώτη, αν δε θέλουν απλώς να τον χρησιμοποιούν ενάντια σε αυτά για τα οποία πάλεψε.
Δείτε εδώ όλες τις αναρτήσεις του αφιερώματος της Κατιούσα στα 100 χρόνια του ΚΚΕ και τα 50 χρόνια της ΚΝΕ
