Μορφές του ΚΚΕ και των ταξικών αγώνων – Οι κομμουνιστές στα σώματα ασφαλείας
Θωμάς Βενετσανόπουλος – Δημήτρης Κούκουρας
Και οι δύο περιπτώσεις αγωνιστών, αποτελούν παραδείγματα των πολλών στελεχών των σωμάτων ασφαλείας και του στρατού, που στις κρίσιμες στιγμές της ταξικής πάλης, διάλεξαν μετερίζι και τάχθηκαν στο πλευρό του αγωνιζόμενου λαού.
Συνεχίζοντας την αναφορά σε λιγότερο γνωστές μορφές του ΚΚΕ και των ταξικών του αγώνων, στρέφουμε το ενδιαφέρον σε μέλη των σωμάτων ασφαλείας και του στρατού που εντάχθηκαν στις τάξεις του. Θα ασχοληθούμε με δύο περιπτώσεις.
Η πρώτη είναι αυτή του Θωμά Βενετσανόπουλου. Γεννήθηκε το 1906, στην Κυπαρισσία Μεσσηνίας. Εντάχθηκε στην χωροφυλακή. Το 194 , υπηρετούσε στην Σιάτιστα του Νομού Κοζάνης ώς διοικητής χωροφυλακής. Στις 27 Γενάρη 1943, οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ εισήλθαν στην πόλη και την κατέλαβαν. Ο Θωμάς Βενετσανόπουλος δε δίστασε καθόλου και μαζί με όλη την δύναμη της χωροφυλακής (σύνολο 15 χωροφύλακες και υπαξιωματικοί) προσχώρησαν στον ΕΛΑΣ. Συμμετείχε σε δεκάδες μάχες του ΕΛΑΣ, όπως στην περίφημη μάχη του Φαρδύκαμπου το Μάρτιο του 1943, στην οποία αιχμαλωτίστηκε ένα ολόκληρο Ιταλικό τάγμα. Με την ίδρυση της ΠΕΕΑ, διορίστηκε διοικητής Εθνικής Πολιτοφυλακής Θεσσαλονίκης.
Μετά την απελευθέρωση, πέρασε από έκτακτο Στρατοδικείο με την κατηγορία της λιποταξίας. Καταδικάστηκε και εξορίστηκε στην Σέριφο και αργότερα στην Μακρόνησο.
Εκεί κατηγορήθηκε ότι έκανε διαλέξεις και προπαγάνδα υπέρ του Κομμουνισμού. Θα παραμείνει στις στρατιωτικές φυλακές μέχρι το 1952 και έπειτα θα εξοριστεί στον Αϊ – Στράτη, όπου κρατήθηκε ως το 1963. Η υγεία του κλονίστηκε ανεπανόρθωτα. Πέθανε στις 3 Ιανουαρίου 1967, πιστός στα ιδανικά του και την ιδεολογία του. Ήταν αδελφός του Βασίλη Βενετσανόπουλου, επιτελάρχη των αρχηγείων του ΔΣΕ στην Δυτική Μακεδονία και στην Θεσσαλία.
Η δεύτερη περίπτωση είναι του Δημήτρη Κούκουρα. Γεννήθηκε το 1892 στη Δύμη, στην Κάτω Αχαΐα. Το 1911, τελείωσε το γυμνάσιο και εντάχθηκε στον στρατό ώς εθελοντής. Έλαβε μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους και τιμήθηκε δύο φορές με παράσημο ανδρείας. Το 1918, προήχθη σε ανθυπολοχαγό και τελείωσε τις σπουδές του στην Σχολή Ευελπίδων. Το 1919, πήρε μέρος στην εκστρατεία της ενάντια στην Σοβιετική Ρωσία και του προξένησαν μεγάλη εντύπωση η πειθαρχία του νεαρού Κόκκινου στρατού αλλά και η εξέγερση των Γαλλικών ναυτικών πληρωμάτων.
Στη συνέχεια βρέθηκε στο Μικρασιατικό μέτωπο , όπου τραυματίστηκε σοβαρά. Το 1935 προήχθη σε ταγματάρχη και διετέλεσε καθηγητής στην Στρατιωτική σχολή Τοπογραφίας. Μετά το Βενιζελικό κίνημα του 1935 , αποτάχθηκε και εξορίστηκε στην Αμοργό. Με την έναρξη του Ελληνοιταλικού πολέμου ζήτησε να πολεμήσει ως εθελοντής. Ήταν ήδη 48 ετών.. Η Μεταξική δικτατορία αρνήθηκε.
Μετά την επιβολή της Κατοχής διέφυγε και εντάχθηκε στην 7η Ταξιαρχία του ΕΛΑΣ και στο ΚΚΕ. Συμμετείχε στην μάχη της Αμφιλοχίας.
Με τον ερχομό της απελευθέρωσης, το αστικό κράτος του αρνήθηκε την επαναφορά στο στράτευμα και τον εξόρισε στη Νάξο μαζί με άλλους αξιωματικούς. Στις 8 Απρίλη 1947, απέδρασε μαζί μέ άλλα 11 στελέχη του ΕΛΑΣ (Κιλισμάνης Γιάννης-Γύλος, Σαμαρίδης Γιώργος, Βενετσανόπουλος Βασίλης, Καλλιανέσης Γιώργης-Μεσσήνης, Κατεμής Γιώργος, Χατζημιχαλάκης Κίμων, Στεφόπουλος Χρήστος, Ζέρβας Θεοδόσης Καλλίνος Θόδωρος-Αμάρμπεης, Στέφανος Παπαγιάννης, Αντωνόπουλος Κώστας-Κρόνος). Η ομάδα αποβιβάστηκε στη Στερεά Ελλάδα όπου αντιμετώπισε τρομακτικές δυσκολίες.
Ο Δημήτρης Κούκουρας, έχοντας πρόβλημα με ένα παλιό πολεμικό τραύμα, αναγκάστηκε να κρυφτεί. Οι διώκτες του τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν στη Χαλκίδα, όπου δικάστηκε από το στρατοδικείο. Ο εισαγγελέας πρότεινε την αναγνώριση ελαφρυντικών λόγω πρότερης ένδοξης δράσης και της μεγάλης ηλικίας.. Δεν του αναγνωρίστηκε κανένα. Σε όλη την διάρκεια της δίκης, στάθηκε ακλόνητος βράχος και υπεράσπισε τους αγώνες του και το ΚΚΕ. Εκτελέστηκε στις 13 Ιουνίου 1947.
Και οι δύο περιπτώσεις αγωνιστών, αποτελούν παραδείγματα των πολλών στελεχών των σωμάτων ασφαλείας και του στρατού, που στις κρίσιμες στιγμές της ταξικής πάλης, διάλεξαν μετερίζι και τάχθηκαν στο πλευρό του αγωνιζόμενου λαού.
Δείτε εδώ όλες τις μορφές που παρουσιάζονται σε αυτήν τη σειρά αναρτήσεων
Δείτε εδώ όλες τις αναρτήσεις του αφιερώματος της Κατιούσα στα 100 χρόνια του ΚΚΕ και τα 50 χρόνια της ΚΝΕ