Αρχική/Ποίημα/Σελίδα 42

Ποίημα

Ποίηση
01-04-2023

Πρωταπριλιά

"Και κάθε τέτοια μέρα, είναι έθιμο και πρέπει, να βρεις ποια είναι η ψεύτικη απ’ όλες τις ειδήσεις. Τις άλλες μέρες όμως ίσως μάταια γυρέψεις, Αν είναι μιά αληθινή, να την ανακαλύψεις."
Κατιούσα

Κατιούσα

30-03-2023

Στο Μίλτο Σαχτούρη

Δείγματα γραφής
"Τον ξέρω το στρατιώτη σου, σταυρούς κάρφωνε, Μίλτο, μα, τ’ όνειρό μου αν το ‘βρει, σε ικετεύω, στείλ’ το..."
Κατιούσα

Κατιούσα

29-03-2023

Γιώργος Ηρακλέους – Το αποτσίγαρο

Ποίηση
"Η αγάπη πήρε τους δρόμους του ουρανού  μέσα στα χέρια των παιδιών,  ακόμα ένα τσιγάρο κι ένα αχ!  μέχρι να ξεψυχήσουμε..."
Κατιούσα

Κατιούσα
Ποίηση
26-03-2023

Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα: «Τραγούδι του ανοιχτού δρόμου» του Γουόλτ Γουίτμαν

"Σου δίνω τον εαυτό μου πάνω από κήρυγμα και νόμο, Θα μου δώσεις κι εσύ τον εαυτό σου; Θα έρθεις να ταξιδέψουμε μαζί; Θα μείνουμε στο πλευρό ο ένας του άλλου όσο ζούμε;"
Κατιούσα

Κατιούσα

25-03-2023

Η Επανάσταση του 1821

Ποίηση
"Μα δεν αλλάζουνε οι καιροί με επωδές και ξόρκια,  ζητούν των σκλάβων τα κορμιά στη γη να στάξουν αίμα! "
Γιώργος Δ. Μπίμης

Γιώργος Δ. Μπίμης

24-03-2023

Δεν τελειώνει η πορεία (Στη μνήμη του Μανώλη Γλέζου)

Ποίηση
"Πάντα θα μείνει το σπινθηροβόλο βλέμμα που έλεγε «σ’ όλον τον κόσμο εγώ ανήκω». Πες μου, το διάλεξες να φύγεις ίδια μέρα που οι «μαύροι» στήσανε στον τοίχο και το Νίκο;"
Κατιούσα

Κατιούσα

21-03-2023

“Ποιος θα σε κάνει ταίρι, αρχόντισσα, κυρά,/ η μάνα σου το ξέρει, μα δεν το μαρτυρά…”

Ποίηση
Δύο ποιήματα του Γιώργου Δ. Μπίμη
Γιώργος Δ. Μπίμης

Γιώργος Δ. Μπίμης

21-03-2023

Γράψε

Δείγματα γραφής
"...οίκτο μην δείξεις, μην τους λυπάσαι, αυτοί σε κλέβουν ενώ εσύ κοιμάσαι, αν τους ανεχτείς και άλλο, για πάντα στον πάτο θα είσαι..."
Κατιούσα

Κατιούσα

19-03-2023

Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα: «Γιατί;» του Άγγελου Κώνστα

Ποίηση
"Εγώ, εσύ, ο Ισμαήλ κι η Τζένη Και ο Μίλτος κι ο Ιβάν, οι πονεμένοι Πόσες φορές θα ρίχνουμε το κέρμα; Και σε ειρήνη και σε πόλεμο ένα ψέμα Χαμένοι εμείς, πάντα, δίνουμε το αίμα..."
Κατιούσα

Κατιούσα

17-03-2023

“Μόνο που τρίζουν οι αρμοί στα δάχτυλα τους καθώς σφίγγουν στη φούχτα τους τον πόνο…”

Ποίηση
"Ένας άνεμος που πέρασε μες απ' το σκοτεινό τούνελ της σιωπής μας έφερε το μαντάτο. Τους σκότωσαν. Τους σκότωσαν. Δυο ξεχασμένοι γλομποι ξεθωριάζουνε στην ξώπορτα της μέρας. Τους σκότωσαν..."
Κατιούσα

Κατιούσα