Αρχική/Ποίημα/Σελίδα 39

Ποίημα

Ποίηση
08-09-2023

Στρατής Γαλιάτσος – Το μετέωρο βήμα της κοινωνίας μας

Το πλοίο φεύγοντας για την Κρήτη, έμοιαζε, ερήμην του, με βρόμικο χαρτονόμισμα πάνω στη θάλασσα...
Κατιούσα

Κατιούσα

07-09-2023

31 Αυγούστου

Δείγματα γραφής
"...Κι όσοι παλεύουν με την μοναξιά, προσπαθούν να κρατηθούν από τα απομεινάρια του καλοκαιριού Πρώτου παγώσει την ψυχή τους ο χειμώνας"
Κατιούσα

Κατιούσα

07-09-2023

Ισίδωρος Καρδερίνης – Έγκλημα στο λιμάνι του Πειραιά

Ποίηση
Ήταν βράδυ στου Πειραιά το λιμάνι Κι ένα καράβι έτοιμο για να σαλπάρει Η θάλασσα σαν το χυμένο μαύρο μελάνι […]
Κατιούσα

Κατιούσα
Δείγματα γραφής
06-09-2023

Μοιρολόι

"Εκεί μακριά στο πέλαγος μου δείχνουν τα σημάδια Μάνες απαρηγόρητες στου ερέβους τον γκρεμό Τη θάλασσα να υψώνεται να πνίγει στα σκοτάδια Ψυχές ανυπεράσπιστες που ψάχνουν ριζικό..."
Κατιούσα

Κατιούσα

05-09-2023

Ωδή στην Ηρώ Κωνσταντοπούλου

Ποίηση
"...Δεν πρόλαβε να γευτεί τη λευτεριά που αγαπούσε Για εκείνη που αγωνίστηκε ηρωικά όσο ζούσε. "
Κατιούσα

Κατιούσα

03-09-2023

Το τσιγάρο

Ποίηση
"...Ανέκαθεν το κόλπο ήταν μεγάλο. Σε ρούφηξαν και τώρα σε πετάνε, σαν το τσιγάρο, κάτω σε πατάνε, και από το πακέτο ανάβουν άλλο."
Κατιούσα

Κατιούσα

02-09-2023

Γιώργος Ηρακλέους – Το σκαμνί της υπομονής

Ποίηση
"Το όνομά σου Κυριακή, όλοι οι δικοί σου χαθήκανε στους αγώνες, τους τιμούσαν συχνά με τελετές και λόγους και στεφάνια, μα εσύ τα σιχαινόσουν όλα αυτά..."
Κατιούσα

Κατιούσα

01-09-2023

Πρίαμος και Αχιλλέας (Ομήρου Ιλιάδα, Ραψωδία Ω, 24621-24676)

Ποίηση
Αδημοσίευτη ποίηση, του Γιώργου Δ. Μπίμη
Γιώργος Δ. Μπίμης

Γιώργος Δ. Μπίμης

27-08-2023

Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα: «Ομολογία ενοχής» του Στέλιου Γεράνη

Ποίηση
"Όλοι μου λεν πως είμαι αθώος γιατί σπανίως εννοούν τα πάμπολλά μου εγκλήματα. Πως είμαι δήμιος, ασφαλώς δεν το πιστεύουν. Μα εγώ φοβάμαι. Γιατί, καλώς γνωρίζω πόσες ωραίες μου πράξεις καρατόμησα· πόσες φορές κλάδεψα τους βλαστούς μου....
Κατιούσα

Κατιούσα

23-08-2023

Με τη δική σου σιωπή

Δείγματα γραφής
"Κι αν μόνο ένας, πούνε, πως κάηκε, κι εσύ μ’ απάθεια κατανεύσεις, συλλογίσου! πως κάτι μέσα σου μηδενίστηκε, για να φτάσεις να απαντάς σ’ ανθρώπου κραυγή με τη δική σου σιωπή..."
Κατιούσα

Κατιούσα