Βασίλης Λέκκας: “Ο λαός πρέπει να διδάξει με τη στάση του ποιος κινεί την ιστορία…”

Ο Βασίλης Λέκκας είναι ένας σπουδαίος ερμηνευτής με ιδιαίτερη φωνή και σκηνική παρουσία, που έχει αφήσει το δικό του αποτύπωμα στο ελληνικό πεντάγραμμο.

Γεννήθηκε στις Σέρρες στις 13 Οκτωβρίου του 1960. Έκανε τα πρώτα του βήματα στο χώρο με το Μάνο Χατζιδάκι, που ανακάλυψε και ανέδειξε το ταλέντο του. Στην πορεία είχε την τύχη και το προνόμιο να συνδεθεί και με τον άλλο μεγάλο συνθέτη μας, το Μίκη Θεοδωράκη και τη χορωδία του. Έχει συνεργαστεί επίσης με το Μαρκόπουλο, αλλά και με νεότερους μουσικούς, και όπως λέει ο ίδιος:

Ανήκω σε μια γενιά που πρόλαβε όχι μόνο να τραγουδήσει, αλλά και να τη διευθύνουν σε συναυλίες αυτοί οι μεγάλοι δημιουργοί. Το πιο ωραίο από όλα αυτό είναι. Το ότι βρεθήκαμε μέσα στο στενό πυρήνα αυτών των συνθετών είναι μια μοίρα. Δεν ξέρω πώς θα ήταν αλλιώς τα πράγματα.

Ο Βασίλης Λέκκας έχει μια αδιάλειπτη παρουσία σχεδόν τεσσάρων δεκαετιών στα μουσικά δρώμενα, που συνδέθηκε με δεκάδες συναυλίες, παρουσίες σε διεθνή Φεστιβάλ και περιοδείες, αλλά και με τις εμφανίσεις του στη μουσική σκηνή “Παράσταση” στα Εξάρχεια.

Ο ίδιος φροντίζει το καλλιτεχνικό του έργο να έχει μια παιδευτική διάσταση, χωρίς να υψώνει διδακτικά το δάσκαλο στο κοινό και τους νέους.

Η μουσική όμως έχει κατά κάποιο τρόπο το ρόλο της παιδείας. Πρέπει να περνάει χωρίς να γίνεται δάσκαλος με τεντωμένο δάχτυλο, μέσα από εσωτερικές λειτουργίες. (…) Από τη μια έχουμε μια εισαγωγή γεγονότων σε ένα Μέγαρο Μουσικής, από την άλλη μια παραλιακή μουσική σκηνή. Και το ενδιάμεσο είναι κάτι το οποίο χαροπαλεύει. Και όλο αυτό το θέμα που λέγεται παιδεία είναι για να τα ακούμε από το ένα αυτί και από το άλλο να βγαίνουν.

Παλιότερα είχε κάνει και τον ηθοποιό στο “Φάντασμα της Αυγής”, ενώ σε κάποιο σημείο σταμάτησε να αποφεύγει τις τηλεοπτικές εμφανίσεις, με συγκεκριμένο σκεπτικό: πάω στην τηλεόραση και από εδώ και πέρα θα πηγαίνω πιο συχνά, γιατί θέλω να κάνω μια αντεπίθεση. Γιατί δεν μπορεί να καταλαμβάνει όλους τους χώρους ο «εχθρός». Με την παρουσία μου θέλω να δείξω ότι υπάρχει αντεπίθεση και θα το πρότεινα σε όλη τη γενιά μου.

Στην ίδια συνέντευξή του στη Ρουμπίνη Σούλη, έδινε τη δική του διάσταση στον όρο “καριέρα” που χρησιμοποιείται πολύ συχνά για τους καλλιτέχνες, αλλοιώνοντας το πραγματικό νόημα της αποστολής τους.

Σήμερα οι τραγουδιστές χρησιμοποιούν τον όρο καριέρα και τραγουδάνε τον ένα μήνα στο τάδε μαγαζί και μετά στο άλλο μαγαζί – χρησιμοποιούν τον όρο μαγαζί ή πίστα. Αυτό το πράγμα δεν είναι καριέρα. Είναι μια συντήρηση σε ένα χώρο, ο οποίος τελικά είναι εκτός μουσικής πραγματικότητας. Ενας βιοποριστικός τρόπος, που δεν έχει σχέση με καλλιτεχνία. Αυτοί που στο μουσικό χώρο μπορούν να μιλήσουν για καριέρα είναι μετρημένοι στα δάχτυλα. Εξάλλου, για το τραγούδι δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις τον όρο καριέρα. Δεν πρόκειται ούτε για διευθυντή τράπεζας, ούτε μιας υπηρεσίας. Το τραγούδι είναι μια τελείως εσωτερική υπόθεση, που εμπεριέχει τον όρο αποστολή, χωρίς όμως αυτό να το προφέρεις. Γιατί μέσω του τραγουδιού επεμβαίνεις σε μια κοινωνία με στοιχεία θετικά.

Εκτός από το καλλιτεχνικό του έργο, όμως, είναι πολιτικά ανήσυχος κι ενεργός, με συνεχή παρουσία στα Φεστιβάλ της ΚΝΕ, αντιπολεμικά συλλαλητήρια και άλλους κινηματικούς σταθμούς. Το 07′ ήταν μάλιστα υποψήφιος βουλευτής με το ΚΚΕ στη Β’ Αθήνας, ενώ έχει κάνει και συνεχόμενες δηλώσεις εκλογικής στήριξης του Κόμματος, από τις οποίες σταχυολογούμε ενδεικτικά κάποια χαρακτηριστικά αποσπάσματα.

Νομίζω ότι είναι η ευκαιρία που πρέπει να χρησιμοποιήσουμε τη δαμόκλειο σπάθη για να κόψουμε το γόρδιο δεσμό του δικομματισμού. Ο τρόπος για να λυθούν αυτά τα δεσμά, η δαμόκλειος σπάθη δηλαδή, είναι η ψήφος στο ΚΚΕ.

Δεν είναι ηγέτες, δεν έχουν ανάστημα και δύναμη να σηκώσουν τη γροθιά τους, να σταθούν όρθιοι και να υπερασπιστούν το λαό. Είναι μικροί και λίγοι. Καιρός να αποκαλυφθεί το πραγματικό τους πρόσωπο, που κλείνουν το μάτι στο κεφάλαιο και στ’ αφεντικά. Συμπαράταξη και ψήφο στο ΚΚΕ.

Ψηφίζω ΚΚΕ, γιατί πιστεύω ότι η ψήφος στο ΚΚΕ είναι η δύναμη του λαού. Γιατί δεν υπάρχουν άλλα χρόνια για χάσιμο. Δεν υπάρχουν άλλες γενιές για θυσία. Ο λαός πρέπει να αναμετρηθεί, συνεχίζοντας τους αγώνες του. Πρέπει να γράψει πάλι, να διδάξει με τη στάση του, ποιος κινεί την Ιστορία, την Ιστορία του Λαού, των ανθρώπων…

Ψηφίζω ΚΚΕ, γιατί η ψήφος στο ΚΚΕ είναι η μόνη που δεν είναι άσκοπη. Να πάρουμε την τύχη μας στα δικά μας χέρια. Τίποτα δε χαρίζεται. Τα πάντα κατακτιούνται.

Οπως είναι ήδη γνωστό, ψηφίζω χρόνια ΚΚΕ. Τώρα όμως έχω ένα λόγο παραπάνω. Αυτή τη φορά φάνηκε περίτρανα ότι το ΚΚΕ δεν εκμεταλλεύεται τις συγκυρίες, δε λειτουργεί ευκαιριακά. Φάνηκε πόσο δίκιο έχει πια σε όλους και για όλα τα θέματα, κοινωνικά, πολιτικά, οικονομικά. Δε στρογγύλεψε τις θέσεις του για να ψηφοθηρήσει, δεν έκανε εκπτώσεις στην πολιτική του, την οποία εκθέτει όλο και πιο αποφασιστικά και ξεκάθαρα