Το σφάλμα | Κοιμόμαστε με μπίρες, και ξυπνάμε κουρασμένοι

Άλλος δεν έχει στέγη, κι άλλος έχει βίλες και για να χαρίσει
οπως ο Ωνάσης, στον Παπαδόπουλο στο Λαγονήσι

Ποιος θα μας πει πως πέσαμε έξω στις προβλέψεις;
δεν πίνεις για να διασκεδάσεις πλέον, πίνεις για να την παλέψεις.
πρόσκαιρες δουλειές που σε διαλύουν,
όμως μη ζητάς πολλά γιατί θα μπλέξεις
– λες κι είχες να επιλέξεις –
οι υποσχέσεις τους βαρέσανε κανόνι
ας μην ψάχνουμε πια τι μας χωρίζει, αλλά αυτό που μας ενώνει
τις βάρδιες θέλω να πιστολιάσω
με τη διπλάσια κάβλα να’ρθω να σ’αγκαλιάσω
το ότι δεν καταφέραν στη γωνιά να κουρνιάσω
δεν πάει να πει στη μπόχα τους πως θέλω να μοιάσω
αλλός δεν έχει στέγη, κι αλλος έχει βίλες και για να χαρίσει
οπως ο ω ν ά σ η ς, στον Παπαδόπουλο στο Λαγονήσι
δε θα ‘μουνα χιπχοπ αν είχα τρόπους
αν μάνατζερ μπορούσε να με κάνει να μην παίξω για συντρόφους
αν έλειπα ένα χρόνο από τους δρόμους
αν μου φορτώναν φόβους και μισούσα τους ανθρώπους

‘σου παίρνουν τα λεφτά…’

τέσσερις τοίχοι δεν ελέγχουν τις ορμές
αρπαζόμαστε για ασήμαντες αφορμές
η αδράνεια με την πίεση στενά συνυφασμένη,
κοιμόμαστε με μπίρες και ξυπνάμε κουρασμένοι
το κέρδος έχει ξεσαλώσει
κοιτάω κι έχω σκαλώσει
η ιστορία αυτή έχει παλιώσει
το βάρος όλο η πλάτη μου αρνιέται να σηκώσει
ευτυχώς μαζί το κουβαλάμε τόσοι
θέλουν εργατόφατσες στα κλιπ με μαγκωμένα στόματα
αν τους δουν στο δρόμο ν’ απαιτούν, τους λένε ‘πρόβατα’
περήφανα στην εποχή που τέλειωσαν τ’ αστεία,
τα ραπ δε μας καλύπτουν, μπαίνουμε στα σωματεία.
εκατόν πενηντα χρόνια απ’ το Σικάγο,
θα σκάβω σαν το σκλάβο για ενα μπράβο; τι λες;
μιλάνε για δεκάωρα χωρίς αναστολές
εγώ θά’λεγα πεντε-έξι και τους είναι και πολλές

ο θανατός μας δε θα μοιάζει με ταινία
υποσιτισμένοι στα γηροκομεία
εξοικειωμένοι στη χαμένη ψυχική υγεία
γιατροί σου λένε πίστεψε στην παναγία
κι οι υποχρεώσεις πάνε ντόμινο
όπως δεν διάλεξες το ποιο κομμάτι μπαίνει στο ‘επόμενο’
σχέσεις εφήμερες κι ας πήγαινες για μόνιμο γκόμενο
έχε το νου σου στον αλγόριθμο
η αποξένωση έχει γίνει επιστήμη
οι δήθεν μας προσβάλλουν τη νοημοσύνη
ευχαριστούμε μπρο για τις καλές προθέσεις
όταν κάνουμε την ε π α ν ά σ τ α σ η θα σε καλέσουμε να παίξεις
μεταναστεύεις να ξεφύγεις απ’ το δράμα
μα και κλεισμένοι σπίτι ήταν περίπου το ίδιο πράμα
μας πέταξαν τυράκι τη μουσική
πες για τη μισθωτή σκλαβιά μπας και ξεφύγεις απο αυτή…
πού θα μας παν τα ‘ευχαριστώ’ και τα ‘συγνώμη’;
πρέπει να νιώθουμε τρελοί που ‘χουμε γνώμη
κράτα αυτό κι αν γίνεται να το διαδώσεις
θέλω ζωή ολόκληρη κι όχι με δόσεις