Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια ταξιδεύουν: «The Partisan»

«Όταν οι Γερμανοί ήρθαν στο σπίτι μου
μου είπαν να παραδοθώ
αλλά δε φοβήθηκα
ξαναπήρα τα όπλα μου
Ο άνεμος φυσάει
αναμεσά στους τάφους ο άνεμος φυσάει
η ελευθερία θα έρθει σύντομα
και τότε θα γυρίσουμε απ’ τις σκιές»…

«La Complainte du partisan» είναι ο τίτλος ενός από τα πιο γνωστά τραγούδια που γράφτηκαν κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου για να υμνήσουν τους αγώνες των λαών ενάντια στο φασισμό. Γράφτηκε το 1943 για τους Γάλλους παρτιζάνους, από τον Emmanuel d’Astier de La Vigerie, μέλος της Γαλλικής Αντίστασης (στίχοι) και τη ρωσικής καταγωγής Γαλλίδα καλλιτέχνιδα Άννα Μαρλύ (Anna Marly), και αποδόθηκε στα αγγλικά το 1944, από τον Υ Ζαρέ (Hy Zaret), έναν τραγουδοποιό από τη Νέα Υόρκη.

Το τραγούδι έμελλε να γίνει παγκοσμίως γνωστό με τον τίτλο «The Partisan» όταν ο σπουδαίος Καναδός τραγουδοποιός, Λέοναρντ Κοέν, το διασκεύασε βασισμένος στο πρωτότυπο και τους αγγλικούς στίχου του Ζαρέ και το ερμήνευσε στο δίσκο του «Songs from a room» που κυκλοφόρησε το 1969.

Ο Κοέν διάβασε για πρώτη φορά τους στίχους του τραγουδιού σε ηλικία 15 ετών όταν βρέθηκε στα χέρια του μια συλλογή τραγουδιών που είχε κυκλοφορήσει στη Νέα Υόρκη το 1948. Όταν το άκουσε λέγεται ότι πυροδότησε τον ενθουσιασμό του να μάθει να παίζει κιθάρα (ακούγοντάς το κανείς καταλαβαίνει το λόγο). Αρκετές δεκαετίες αργότερα μοιάζει να το ερμηνεύει με το ίδιο ασίγαστο «χαμηλόφωνο» πάθος που συναρπάζει και γεμίζει ενθουσιασμό το κοινό:

Με την κυκλοφορία του «The Partisan» ο Λέοναρντ Κοέν ενέπνευσε άλλους καλλιτέχνες να ερμηνεύσουν, να ηχογραφήσουν και να κυκλοφορήσουν εκδόσεις του τραγουδιού, από τους οποίους ξεχωρίζει η Τζόαν Μπαέζ (1972):

Μέχρι και σήμερα το «The Partisan» αποδίδεται από πολλούς λανθασμένα στον Κοέν, γεγονός που ο ίδιος φέρεται να έχει σχολιάσει με τα λόγια «νιώθω ότι το έγραψα, αλλά στην πραγματικότητα δεν το έκανα», που αν μη τι άλλο υποδηλώνουν τα συναισθήματά του και τη σχέση του με το συγκεκριμένο τραγούδι, που παρέμειναν ισχυρά μέχρι το τέλος της ζωής του…

Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια ταξιδεύουν: «The Partisan» – Λέοναρντ Κοέν

Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια όχι… και από 26/10/2020 νέα ονομασία: Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια ταξιδεύουν… Τι κι αν γράφτηκαν πριν από πολλά χρόνια, κάποια τραγούδια συνεχίζουν να  συγκινούν, να συντροφεύουν τις μικρές και μεγάλες στιγμές των ανθρώπων, να εκφράζουν τις αγωνίες, τον πόνο και τα όνειρά τους, να εμπνέουν τους αγώνες τους.

Η στήλη, χωρίς να διεκδικεί το αλάθητο ή τον τίτλο του «ειδικού», «παίζει» τραγούδια που γράφτηκαν για τον έρωτα, την αγάπη, το μεροκάματο, τη μετανάστευση, τον αγώνα για λευτεριά και για καλύτερη ζωή. Τραγούδια γραμμένα από ποιητές, αλλά κι από δημιουργούς που δεν διάβασαν ποτέ στη ζωή τους ποίηση… Ανασκαλεύοντας το παρελθόν και ψηλαφώντας την ιστορία τους, πότε γράφτηκαν, σε ποιες συνθήκες, από ποιους πρωτοτραγουδήθηκαν, ποιοι τα τραγουδούν στις μέρες μας.

Χωρίς διαχωρισμούς, χωρίς αποκλεισμούς, τραγούδια ελληνικά και «ξένα», με γνώμονα ότι, εκτός από το να θυμίζουν εικόνες από το παρελθόν, συναρπάζουν τις αισθήσεις, γεννούν συναισθήματα, εμπνέουν και συγκινούν σήμερα.

Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια ταξιδεύουν… Ακούστε τα όλα εδώ.