Sci-Fi River X Anima – R2 στην Αχαρνών

Στίχοι

sci-fi river:
μοιάζουν με σίδερα που πυρακτώνουν στο μπαμ
φοράνε ανάποδα τις κάλτσες αν δεν παίζουν λεφτά
κοιμόμαστε στο ροζ, ξυπνάμε στο τιρκουάζ
και στο μπλε-κόκκινο του φάρου στράβα, καύτρα κι άντε γεια

δεν γαζώνουν μόνο οι ραπτoμηχανές
σκάνε στα χέρια μας φιάλες με υδροφθορικά
τα κατεβάζει δυο δυο για να βγουν οι βραδιές
και περιμένει στο λιμάνι να φανούν βεγγαλικά

σου ‘πα θ’ αρχίσεις να θυμάσαι όταν τελειώσει η βροχή
για καλημέρα καίμε ήλιους κάτω απ’ το μαξιλάρι
δίπλα στα τσίριος τρώμε νευρώσεις με σαντιγί
και το βράδυ χούγκο πρατ και προσγειώσεις στον άρη

σου λέω το ‘παιξα άσσο, κι εσύ μου λες με των πο
μπαλκόνι στην αγίας ζώνης, σκάκι και δυο ρεπό
οι αγκαλιές και το κλάμα δεν ειν’ γι’ αφού έχουμε πιει
κι ο αστροναύτης στο τραπέζι κάνει την προσεχή

αυτοί με δίκυκλη αστυνόμευση και υγιή πνευμόνια
εμείς γελάμε σουρωμένες με τσιγάρο στο στόμα
ένα κομμάτι μας χάνεται όταν αλλάζουμε σεντόνια
τα ταϊμλαϊν μας πάνε αντίστροφα, δεν γνωριστήκαμε ακόμα

σουαρέ με προσούτο και κρασί με μπλου τσιζ
όσα αυτοί δεν μας δίνουν, θα τα πάρουμε εμείς
σκατά στους έτοιμους έρωτες που σου πιάνουν το σβέρκο
πίνουμε σάουθερν το ξημέρωμα, κατουράμε απ’ τον έκτο

τσουγκρίζω με τον φιτζέραλντ και το writer’s block
δεν τα φτύνω προκάτ γιατί δεν είμαι ρομπότ
ζουμπρόφκα, δυόσμος κι αστερόσκονη στα ημιτελικά
σκάμε με χόντα, δυο εξτι κι ένα κορόλα αγκαλιά

κάνουμε loot τη μάσκα σας και R2 στην αχαρνών
αράζει με ρέιμπαν του ’50, χαζεύει το φεύγα των πλοίων
βλέπουμε με τα μάτια μας, μα κοιτάμε μέσα απ’ την κοινότητα
χαιρετίσματα στη στέγη και την καλλιτεχνική ορθότητα

ζητάνε να μιλάω πιο απλά για πράγματα ώριμα (μα εμείς το ζούμε ανώριμα)
θέλω να σπάσουμε τον κώδικα
ποιο περισσεύει απ’ τα όνειρά σου;
απέχουμε απ’ τ’ όλα για όλους, είναι όλα δικά σου!

anima:
βαθιές ανάσες στην γνωστή χαρτοσακούλα
γέμισε η πόλη σύνορα και με πιάνει κλεισούρα
απ’ την πλατεία μου με διώχνουν με πιεστήρια
χάνουμε δύο μηδέν από τ’ αποδυτήρια

κλείσ’ τα παντζούρια, σημαδεύουν το μπαλκόνι
δυνάμωσε το τρίτο, άστο κινητό στο σαλόνι
υποκλέπτουνε το DNA μου
αντικατέστησε τη μνήμη μου το μέηλ μου

ζούμε παρέα με την κατάρα, που να πάρει
πιθανότητες να ρεφάρει έχει μόνο όποιος ρισκάρει
βρήκα πέντε επίθετα και τ’ άπλωσα στα πόδια σου
να τα ’χεις όπλα όταν σε πιάνουνε τα ζόρια σου

ταμπουρωθήκαμε και γλείφουμε το πόμολο
αυξάνουν τη θητεία ή κάνουν τη ζωή στρατόπεδο;
είχαμε πιει πολύ και ξέχασα την προφορά μου
αγχώθηκα γιατί δεν είχα πάρει τα χαρτιά μου

ζητάνε να μιλάω πιο απλά για πράγματα ώριμα (μα εμείς το ζούμε ανώριμα)
θέλω να σπάσουμε τον κώδικα
ποιο περισσεύει απ’ τα όνειρά σου;
απέχουμε απ’ τ’ όλα για όλους, είναι όλα δικά σου!