Το Πολυτεχνείο δεν ήτανε γιορτή! Ρωτήστε τον Κυριάκο, δεν ήτανε εκεί…

Η δεξιά σπάει ένα ακόμα άβατο της Αριστεράς: το Πολυτεχνείο. 47 χρόνια πριν οι χουντικοί μπούκαραν με τα τανκς στην Πύλη, ενώ σήμερα η κυβέρνηση βάζει την αστυνομία μες στα πανεπιστήμια, χωρίς άρματα μάχης όμως, γιατί αυτή είναι η υπεροχή της αστικής δημοκρατίας…

Μπορεί κάποιοι να ξενίσουν με τον τίτλο, καθώς το ’73 ο Κυριάκος ήταν μικρό παιδί και ήταν εκ των πραγμάτων αδύνατον να βρίσκεται στο Πολυτεχνείο, ακόμα κι αν υποθέσουμε πως θα το ήθελε. Πιθανότατα όμως αγνοούν ότι ο Κυριάκος ήταν πολιτικός εξόριστος έξι μηνών στο Παρίσι, στον απόηχο του Μάη του ’68. Και το αγνοούν μάλλον γιατί μπορεί στο Πολυτεχνείο να πήραν μέρος ακόμα και δεξιοί, άλλοι όμως έχτισαν πολιτική καριέρα πάνω στο ιστορικό – πολιτικό φορτίο της εξέγερσης. Ο Κυριάκος πάλι είχε άλλα εχέγγυα για να χτίσει τη δική του…

Και να πώς αυτή η σεμνότητα των Δεξιών, αυτό το “σεμνά και ταπεινά” της εποχής, οδήγησε στο σημείο να καπηλεύονται οι αριστεροί τους αγώνες του Πολυτεχνείου, ενώ οι δεξιοί, όπως ο Άδωνις Γεωργιάδης, άρχισαν να το αντιμετωπίζουν σαν κομμάτι της ιδεολογικής ηγεμονίας της αριστεράς και ήθελαν να τελειώσουν μαζί του, ψάχνοντας γεωγραφικά να βρουν αν τα θύματα ήταν μέσα στο προαύλιο ή στους γύρω δρόμους.

Σε κάθε περίπτωση η δεξιά συνεχίζει να σπάει τα άβατα και μετά τα Εξάρχεια (που γέμισαν με ναρκέμπορες) βάζει στόχο την Αντίσταση και το Πολυτεχνείο -αυτό του Αγίου Όρους μπορεί να περιμένει. Γι’ αυτό, λοιπόν, πριν από 47 χρόνια οι χουντικοί μπούκαραν με τα τανκς στην Πύλη του Πολυτεχνείου, ενώ σήμερα η κυβέρνηση βάζει την αστυνομία μες στα πανεπιστήμια, χωρίς άρματα μάχης όμως, γιατί αυτή είναι η υπεροχή της αστικής δημοκρατίας.

Τουλάχιστον η εξέγερση του ’73 είναι εντός των χρονολογικών ορίων που επιτρέπεται να απασχολούν έναν σημερινό 17χρονο, σε αντίθεση με τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη από τους παρακρατικούς το 1963 -όπως είχε πει κάποτε ο πρωθυπουργός. Και σε τελική ανάλυση, αν δεν μπορεί να μιλήσει ένας πολιτικός εξόριστος της χούντας όπως ο Κυριάκος Μητσοτάκης για το Πολυτεχνείο, τότε ποιος; Μήπως τίποτε τουρίστες και περαστικοί, όπως ο ΣΦΕΑ και άλλοι συμμετέχοντες και οργανωτές των γεγονότων;

Έτσι εξηγείται και το ύφος χιλίων καρδιναλίων του πρωθυπουργού στη βουλή, που έκλεισε αυτάρεσκα την αποστροφή στη δευτερολογία του ως εξής: “Σας τα Είπα για την Αντίσταση, να τα ακούσετε και για το Πολυτεχνείο”.

Αντιπαρέρχομαι τις σαχλαμάρες του κ. Βαρουφάκη για το ακροδεξιό μας DNA. Και στο Πολυτεχνείο υπήρχαν πολίτες όλων των πολιτικών παρατάξεων. Απλά κάποιοι έχτισαν καριέρα πάνω στο Πολυτεχνείο και κάποιοι άλλοι με σεμνότητα κράτησαν την αντίσταση που έκαναν για τον εαυτό τους. Πάλι θα μας πείτε ότι μόνο αριστεροί ήταν στο Πολυτεχνείο. Απλά κάποιοι δεν έχτισαν καριέρα, να το θυμούνται όποτε τους βολεύει. Άντε να τελειώνουμε πια με τα ιδεολογικά άβατα σε αυτήν την αίθουσα. Σας τα είπα για την Αντίσταση, να τα ακούσετε και για το Πολυτεχνείο.

Κυριάκο, ακούμε προσεκτικά.

Ιδιαίτερα μάλιστα από τη στιγμή που το μόνο που δε μας είπε είναι ότι αντί για το “Πότε θα κάνει ξαστεριά”, οι φοιτητές τραγουδούσαν “Σε περιμένω να ‘ρθεις και πάλι”, πριν ακόμα γραφτεί.

Το πόσο ξεκάθαρα ανήκε “σε όλες τις παρατάξεις” το Πολυτεχνείο φαίνεται κιόλας από τα στοιχεία της προέλευσης των 33 μελών της συντονιστικής επιτροπής κατάληψης του ιδρύματος:

Τι χρεία έχομεν άλλων αποδείξεων δηλαδή; Αλλά ακόμα κι αν δεν είναι εύκολο να διαπιστωθεί η παρουσία δεξιών μέσα στο Πολυτεχνείο, με εξαίρεση φυσικά όσων έγιναν τέτοιοι στην πορεία, χρηματίζοντας και ως σύμβουλοι πρώην πρωθυπουργών, για να χρησιμοποιήσουμε και εμείς τον αγαπημένο γεωγραφικό διαχωρισμό “μέσα – έξω” των δεξιών, μπόλικοι ομοϊδεάτες τους σίγουρα βρέθηκαν στα πέριξ του ιδρύματος τις κρίσιμες εκείνες μέρες:

Αν μη τι άλλο, οι ηρωικές αυτές παραδόσεις, συνεχίζονται και σήμερα από επάξιους συνεχιστές. Από τους οποίους μάθαμε ότι στα καθήκοντα του βουλευτή, ανήκει η επίβλεψη του αστυνομικού έργου, όπου φυσικά ο ιός δεν κολλάει, σε αντίθεση με τις πορείες, αλλά και τα ντου των μπάτσων:

Δεν αμφισβητεί κανείς καλόπιστος φυσικά ότι και άνθρωποι συντηρητικοί εκείνες τις ώρες βοήθησαν τους διωκόμενους φοιτητές, ανοίγοντας τα σπίτια τους στο κατά βάση μεσοαστικό ακόμα τότε κέντρο. Αυτό όμως δε δίνει δικαίωμα σε μια παράταξη που είτε αρνήθηκε τη σημασία είτε ανοιχτά πολέμησε την επέτειο του Πολυτεχνείου, να προσπαθεί να οικειοποιηθεί και να αλλοιώσει το νόημά της για να δικαιολογήσει το σημερινό κρεσέντο αυταρχισμού της. Μια παράταξη που έχει κυριολεκτικά αίμα διαδηλωτών του Πολυτεχνείου στα χέρια της και που έχει υποθάλψει πλείστους όσους νοσταλγούς της επταετίας και αρνητές των νεκρών, από τους οποίους ο Μπουμπούκος και ο τσεκουράτος Βορίδης είναι απλά οι πιο αναγνωρίσιμοι σήμερα.

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: