Η κοτσάνα της ημέρας από τον Γ. Βαρουφάκη: “Το ΜέΡΑ25 δε θα γίνει συντηρητικό κόμμα, σαν το ΚΚΕ…”

Μετά τον “πράσινο κεϊνσιανισμό” και την “τεχνοκρατική φεουδαρχία” που έχει υπερβεί την ανάγκη του κέρδους, ο Βαρουφάκης επιστρέφει με νέα κωμικά σκετς και λέει πως το ΚΚΕ είναι συντηρητικό κόμμα που του ασκεί ανέντιμη κριτική…

Ο Ριζοσπάστης του Σαββατοκύριακου δημοσίευσε μια τεκμηριωμένη κριτική στο πολιτικό στίγμα του συνεδρίου του ΜέΡΑ25 που έγινε πριν μια βδομάδα στα Λιπάσματα. Η κριτική εστίαζε σε κάποιες βασικές θέσεις του συγκεκριμένου πολιτικού χώρου, πχ για το πράσινο new deal, τη δυνατότητα του εκμεταλλευτικού συστήματος να υπερβεί την επιδίωξη του κέρδους (wow…) κτλ.

Μεταξύ αυτών των μαργαριταριών κεϊνισιανής, σοσιαλδημοκρατικής κοπής, βρίσκουμε τα εξής -που είναι κωδικοποιημένα από το επίσημο προφίλ του ΜέΡΑ25.

-Ο καπιταλισμός εξελίσσεται σε μια μετακαπιταλιστική δυστοπία, όπου το εκμεταλλευτικό σύστημα δεν έχει ανάγκη πλέον την κερδοφορία, οπότε υπερβαίνει μόνο του τις δομές του. Δε διευκρινίζεται, ωστόσο, αν η ουτοπία ταυτίζεται με τον καθαρό καπιταλισμό -που δυστυχώς δεν εφαρμόστηκε σωστά- ή με κάποια άλλη υπέρβαση-μετασχηματισμό του.

-Το ΜέΡΑ25 καταθέτει υπεύθυνες προτάσεις, που είναι εφικτές και υλοποιήσιμες στο πλαίσιο του συστήματος, αλλά δεν υιοθετούνται από τους ιθύνοντες και αυτό είναι το διαχρονικό δράμα της υπεύθυνης σοσιαλδημοκρατίας και του “μετριοπαθούς, ρεαλιστικού της οράματος”.

-Η ΕΕ δεν μπορεί να μεταρρυθμιστεί και αυτό είναι ένα βήμα μπρος, για να ακολουθήσουν δύο βήματα πίσω -κι ο γκρεμός με τις αυταπάτες. Η ΕΕ μπορεί λοιπόν μόνο να… μετασχηματιστεί και να αλλάξει, με ανυπακοή και συγκρούσεις! Η δημιουργική ασάφεια στα καλύτερά της.

Σε αυτό το ιδεολογικό κοκτέιλ έχει θέση ακόμα και ο ριζοσπαστικός φιλελευθερισμός του πρεσβύτερου Καραμανλή, που δυστυχώς δε χωρά στη σύγχρονη “δυστοπική κλεπτοτοπία” -γιατί πάντα χρειάζονται κούφιες φράσεις, για να καλύπτουν το ιδεολογικό κενό.

Ποια ήταν όμως η απάντηση του Βαρουφάκη στην κριτική του Ριζοσπάστη; Αφού αρχικά επανέλαβε την σκουριασμένη νοητική εφεύρεση πως ο καπιταλισμός δεν ανατρέπεται, παρά μόνο μετασχηματίζεται… -sic-, εξήγησε για το ΚΚΕ πως “πρέπει να σπάσουμε το αφήγημα για το τίμιο κόμμα”, χτίζοντας ένα άλλο.

Μόλις προχθές ο Ριζοσπάστης προέβη σε μια χυδαία και ανέντιμη ανάλυση των θέσεων του 1ου Διαβουλευτικού Συνεδρίου μας. Δεν αποδεχόμεθα το αφήγημα ότι το ΚΚΕ πρόκειται για ένα έντιμο αλλά ουτοπικό κόμμα. Είμαστε οι μόνοι που συνδυάζουμε την ουτοπία, το ήθος και το ρεαλισμό. Γι’ αυτό υπάρχουμε

Και αφού προανήγγειλε πως το κόμμα του θα ανοίξει το θέμα ενός “νέου συνδικαλισμού” -μια ακόμα κούφια φράση, που θα μπορούσε να είναι και από το πρόγραμμα της κυβέρνησης- στοχοποίησε εκ νέου το ΚΚΕ, λέγοντας.

Εμείς δεν πρόκειται να γίνουμε ένα άλλο συντηρητικό κόμμα, όπως είναι το ΚΚΕ, είτε ένα συντηρητικό κόμμα που αποδέχεται τον εργατοπατερισμό του συνδικαλιστικού κινήματος, το οποίο έχει εκφυλιστεί εδώ και πάρα πολλά χρόνια.

Το ΚΚΕ παλεύει για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, κόντρα σε επίγειους άρχοντες και δαίμονες, ενάντια στη διαλυτική δράση των εργατοπατέρων -που δίνουν ρέστα για να περάσει το αντεργατικό νομοσχέδιο Χατζηδάκη. Παλεύει να ανοίξει ο δρόμος για μια άλλη κοινωνία, για να γκρεμίσουμε τον σάπιο κόσμο της εκμετάλλευσης και να νικήσει η νιότη του κόσμου. Ο Βαρουφάκης και η παρέα του κάνει αναλύσεις για τον… “μετακαπιταλισμό” που δεν επιδιώκει το κέρδος, γίνεται χειροκροτητής στη συγκέντρωση των εργατοπατέρων της ΓΣΕΕ και έχει μηδενική παρέμβαση σε χώρους δουλειάς. Βρείτε ποιος είναι συντηρητικός και κερδίστε.

Η σοσιαλδημοκρατική σκουριά του “πράσινου κεϊνσιανισμού” και του “μετασχηματισμένου καπιταλισμού” -που εξελίχθηκε στην άρνησή του κι απαρνήθηκε το κέρδος και την υπεραξία-, οι κούφιες κορόνες περί “ψηφιακής τεχνοφεουδαρχίας” μπορούν να πείσουν μόνο όσους έχουν χάσει την ικανότητα να σκέφτονται πολιτικά και χαίρονται με πυροτεχνήματα και πολύχρωμες φράσεις χωρίς νόημα. Αν ξύσουμε λίγο την επιφάνεια του ρομαντικού, ουτοπικού νοσταλγού του καπιταλισμού (πριν… μετεξελιχθεί σε δυστοπία), θα δούμε έναν παθιασμένο θιασώτη του κόσμου της εκμετάλλευσης, που πασχίζει να τον συντηρήσει με διάφορα φτιασίδια -και αυτός είναι ο ορισμός του συντηρητικού, κυρία μου.

Όσο για το ήθος, αφενός δοκιμάστηκε στην πράξη το ’15, αφετέρου είναι ευθέως αντίστοιχο της πολιτικής κοροϊδίας του προγράμματος που ευαγγελίζεται το ΜέΡΑ25, ακόμα και αν πιστεύαμε πως προέκυψε από πολιτική παρθενογένεση και όχι από τα παλιά σκουριασμένα υλικά της σοσιαλδημοκρατίας τύπου USA.

Υγ: η επίσημη απάντηση του ΜέΡΑ25 στην κριτική του Ριζοσπάστη καταφέρνει να αποφύγει κάθε αναφορά στην ουσία των επιχειρημάτων και της κριτικής και είναι μάλλον ανάξια λόγου. Σημειώνουμε μόνο ως μαργαριτάρι που επαναλαμβάνεται προς εμπέδωση την “αναδιανομή μέσων παραγωγής” -αντί μιας σαφούς πρότασης κοινωνικοποίησής τους- που βαφτίζεται μάλιστα μαρξιστική…

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: