Τι κατάλαβαν τρολ και εργατοπατέρες από τον αγώνα των διανομέων της Ε-FOOD

Και το Liberal; Και ο Βαξεβάνης; Και ο Καραγεωργόπουλος της ΓΣΕΕ; Όλοι τρέχουν να φέρουν τον αγώνα στα δικά τους μέτρα πριν να τους φέρει εκείνος στα δικά του.

Ο αγώνας των διανομέων της E-Food νίκησε. Και αυτή η νίκη δεν ήταν μόνο δική τους αλλά νίκη της τάξης μας, που έδειξε τη δύναμή της και πώς μπορεί να πετυχαίνει μικρές νίκες.

Αυτό είναι το πολύτιμο δίδαγμα του αγώνα των διανομέων και αυτό είναι το βασικό που θέλουν να κρύψουν οι αστικές δυνάμεις κάθε απόχρωσης. Ας δούμε ένα μικρό απάνθισμα από μερικές χαρακτηριστικές αντιδράσεις.

Το Liberal ως λίκνο φιλελευθερισμού ανέλαβε να μας δώσει τον ορισμό του αυθεντικού, του αληθινού καπιταλισμού, που δεν έχει σχέση με τις… εργασιακές ακρότητες της Efood. Έτσι από το επιχείρημα ότι η πρακτική της Efood δεν έχει καμία σχέση με τον νόμο Χατζηδάκη, φτάσαμε στο ότι δεν έχει άμεση σχέση και με τον καπιταλισμό.

Δεν είναι ο καπιταλισμός, ανόητε...

Και γενικά δεν είναι καπιταλιστές, είναι απλώς ηθοποιοί που υποκρίνονται πως μας εκμεταλλεύονται και εμείς υποκρινόμαστε πως είμαστε εργαζόμενοι, ενώ στην πράξη είμαστε συνεργάτες τους…

Δεν ξέρουμε μάλιστα αν η νίκη των διανομέων θεωρείται και νίκη του υγιούς, πραγματικού καπιταλισμού, ο οποίος άλλωστε στη θεωρία δέχεται ακόμα και την απεργία ως μέσο διαμόρφωσης της αγοράς και διόρθωσης των επιμέρους αδικιών της από κάποιους κακούς εργοδότες…

Ευτυχώς όμως μπορούμε να δούμε και μια αριστερή εκδοχή για τα πράγματα, όπως μας την σερβίρει ο Κώστας Βαξεβάνης. Αρχικά μας λέει ότι ο σχεδιασμός ανατράπηκε γιατί ο κόσμος πήρε πάνω του την υπόθεση (το αφήνει λίγο φλου αν αναφέρεται στον αγώνα των διανομέων ή το κύμα στα social media, αλλά ούτως ή άλλως δε χωράνε όλα σε μια ανάρτηση του Τουίτερ. Προσθέτει όμως ότι υπάρχει και ένας άλλος λόγος: οι αποκαλύψεις της εφημερίδας του…

Ποιο είναι το μήνυμα που παίρνει ο μέσος αναγνώστης του Βαξεβάνη; Ότι χρειάζονται περισσότεροι αγώνες, κινητοποιήσεις και συμπαράσταση από όλους; Όχι απαραίτητα, εφόσον υπάρχει η “αποκαλυπτική δημοσιογραφία” του Βαξεβάνη -η οποία στηρίζει ανοιχτά τον ΣΥΡΙΖΑ ως εναλλακτική για τον κυβερνητικό θώκο. Όπως έλεγε και ο Κυρίτσης άλλωστε για τον νονό Χατζηδάκη στον οποίο πάτησε η Efood, τον νόμο θα τον περάσουν, το ζήτημα είναι να ψηφίσουμε για μια άλλη κυβερνητική πλειοψηφία…

Υπάρχει όμως και άλλη μία “αγωνιστική” προσέγγιση από έναν τίμιο συνδικαλιστή εργατοπατέρα, που δεν έχει πάψει να παλεύει για να γίνει πρόεδρος της ΓΣΕΕ. Η οποία μπορεί να είναι άφαντη εδώ και κάτι χρόνια από τους δρόμους, με πρόσχημα την πανδημία, αλλά με άπειρο θράσος πάει να καπελώσει τον αγώνα αυτό και να δείξει ότι πέτυχε εξαιτίας μιας επιστολής στον πρωθυπουργό και των… διαπραγματεύσεων των εργατοπατέρων της Ομοσπονδίας που και αυτοί με τη σειρά τους έλαμψαν δια της απουσίας τους από οποιαδήποτε αγωνιστική κινητοποίηση.

Ποιο είναι το βασικό συμπέρασμα από όλα αυτά; Η δύναμη των εργαζόμενων δεν είναι ούτε οι εργατοπατέρες, ούτε οι “ήρωες δημοσιογράφοι”, αλλά ο δικός τους αγώνας. Και όταν αποκτήσουν πολλή δύναμη, θα πάρουν παραμάζωμα και όσους επιχειρούν τώρα, μακριά από κάθε αγωνιστική ζύμωση και συλλογική διαδικασία, να φανούν ως παράγοντες που καθόρισαν τη νίκη τους…

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: