Μαθήματα “δημοκρατίας” στο Δημήτρη Κουτσούμπα από αρθρογράφο του liberal

Μπορεί οι δημοσκοπήσεις για τις δημοφιλίες των πολιτικών αρχηγών να μη σημαίνουν και πολλά σε άμεσο πολιτικό επίπεδο, ωστόσο είναι γεγονός πως μια σειρά από αυτές προεκλογικά έφερναν το γγ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα στη δεύτερη θέση μεταξύ των πολιτικών αρχηγών. Εξάλλου και η υποδοχή του κόσμου στο γραμματέα, ανεξαρτήτως κομματικής τοποθέτησης, όπου εκείνος κάνει δημόσιες εμφανίσεις, αποτελούν αδιάψευστο μάρτυρα της απήχησης που έχει σε ακροατήριο πολύ ευρύτερο των ψηφοφόρων του κόμματος.

Αυτό φαίνεται πως ενοχλεί αρκετά, με αποτέλεσμα να γίνεται μια απόπειρα να χτυπηθεί προσωπικά ο ίδιος και κατ’ επέκταση φυσικά το κόμμα. Πώς αλλιώς να εξηγήσει κανείς τη σπουδή του αρθρογράφου του liberal.gr., Ανδρέα Ζαμπούκα, ο οποίος με ύφος χιλίων καρδιναλίων, αποφασίζει να “εξηγήσει δύο φωνήεντα” στο γγ, με κείμενο που φέρει τον ψύχραιμο τίτλο: “Κύριε Κουτσούμπα, ξέρετε τι σημαίνει δημοκρατία;”.

Εκεί ξιφουλκεί εναντίον του Δημήτρη Κουτσούμπα και του ΚΚΕ, με αφορμή την αντίθεση στην προωθούμενη επέκταση του αντισυνδικαλιστικού νόμου που είχε φέρει ο ΣΥΡΙΖΑ, αφού πέρα από το 50+1 που προβλέπει για την κήρυξη απεργίας, πλέον η νέα κυβέρνηση θέλει να γίνεται και ηλεκτρονικά με τη συμμετοχή όλων των εργαζομένων.

Ενοχλήθηκε λοιπόν ο αρθρογράφος για τις αιτιάσεις περί “ηλεκτρονικού φακελώματος”. Κι αυτό γιατί, έχει τη μαγική λύση, οι εργαζόμενοι να ψηφίζουν “από το κινητό τους”, ελεύθερα και χωρίς καμία πίεση, από προϊστάμενους και αφεντικά φανταζόμαστε, από το κινητό τους, σε ένα κέντρο ψηφιακής διαχείρισης διακομματικό. Δηλαδή κάθε φορά που θα γίνεται είναι να γίνει απεργία σε μια από τις εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις της χώρας, θα συνεδριάζει κάποια επιτροπή των κομμάτων για να ελέγχει τα αποτελέσματα. Πόσο καλύτερη τη φαντάζεστε τη δημοκρατία δηλαδή;

Το βασικό είναι οι εργαζόμενοι να μην έρθουν σε επαφή με τον κόσμο, με τους συναδέλφους, να ψηφίσουν από τον καναπέ του σπιτιού τους, όπως κάνουν ζάπινγκ στην τηλεόραση ή σερφάρουν σε διάφορες σελίδες από το κινητό. Με τους εργάτες μη μιλάς, την ώρα σου να την κρατάς. Μη τυχόν και έρθουν μεταξύ τους οι εργάτες έξω από τη δουλειά τους και τους μπαίνουν τίποτα “περίεργες ιδέες”, όπως χαρακτήρισε ο Ζαμπούκας τις απόψεις του Κουτσούμπα και του κόμματός του. Μόνο εκεί μέσα, σκυφτά, και εξίσου σκυφτοί εκτός αυτής, πάνω από ένα τηλεχειριστήριο ψήφου. Θα επιλέγουν ηλεκτρονικά και με ασφάλεια, για να υπάρχει αρχείο, πότε ψήφισαν, τι ακριβώς, αν ταυτίζεται η γνώμη τους με το καλό της επιχείρησης ή όχι.

Τι εννοείτε δηλαδή; Ότι ο εργοδότης θα επιτηρεί τι ψηφίζει ο εργαζόμενος και θα μπορεί να τον εκβιάζει; Μα πόσο καχύποπτοι είστε; Αφού δημοκρατία έχουμε, πού ακούστηκε αυτό; Εδώ ζούμε σε μια δημοκρατική χώρα, όπου για παράδειγμα εργαζόμενοι και επιχειρηματίες θα συμφωνήσουν από κοινού για την επταήμερη εργασία, δίπλα από το τραπέζι όπου θα κάτσουν ο λύκος με το αρνί για να συζητήσουν τι φαΐ θα μπει πάνω στο τραπέζι. Κι αν δε συμφωνήσουν, τόσο το χειρότερο για το αρνί -και τους εργαζόμενους. Κάνετε λες και σε αυτή τη χώρα υπάρχουν αφεντικά που πάνε μαζί με τον εργάτη στο ΑΤΜ για να κάνουν μαζί ανάληψη του δώρου Χριστουγέννων και να τους το επιστρέψει σε μετρητά.

Σε άλλο σημείο, διαστρεβλώνει χυδαία την πολεμική του κόμματος, για να μιλήσει για “τρομοκρατία” που προαναγγέλλει ο γγ στις αποφάσεις της κυβέρνησης, επιχειρώντας προφανώς στη δημιουργία συνειρμών και εντυπώσεων.

Στη συνέχεια στρέφει τα βέλη του στα παιδιά της ΚΝΕ, τα οποία επιχειρεί να παρουσιάσει ως “υπνωτισμένα” πρόβατα, που κατεβάζει εν είδει τσομπάνη προσωπικά ο Κουτσούμπας στο δρόμο για το άσυλο. Μπορεί να είναι μόνο 200 ή 300, γιατί τόσους τους έβγαλε με το αετίσιο μάτι του, αλλά τον ενοχλούν τόσο πολύ, όπως και το ΚΚΕ εξάλλου που εμμέσως πλην σαφώς ζητά την απαγόρευση των μιαρών αυτών οργανισμών. Τι άλλο μπορεί να εννοεί με τη φράση:

Δεν είναι απίστευτος; Κι ακόμα πιο απίστευτοι δεν είμαστε όλοι εμείς που συνεχίζουμε να θεωρούμε ότι το ΚΚΕ μπορεί να διαθέτει κάθε ασυλία στην λεκτική -τουλάχιστον- τρομοκρατία που ασκεί στην κοινωνία; Που επιτρέπουμε στις οργανώσεις του να προσηλυτίζουν χιλιάδες νέα παιδιά μέσα από έναν κώδικα αξιών, ρομαντικό, ουτοπικό και για αυτόν το λόγο γοητευτικό;

Και παρακάτω: “Κάποτε πρέπει να ξαναδούμε τι γίνεται με το ΚΚΕ και τις υπηρεσίες που προσφέρει στην ελληνική κοινωνία και στο πολιτικό σύστημα.”

Ο Ζαμπούκας δεν είναι φυσικά ο εφευρέτης της ιδέας περί κατάργησης της “ασυλίας” στο ΚΚΕ. Η φιλολογία αυτή υπάρχει χρόνια, ενώ στα χρόνια της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ την ακούσαμε, με παραλλαγμένες διατυπώσεις, και από “αριστερά” χείλη. Απλά οι “δεξιοί” νιώθουν πως μπορούν να το φωνάξουν χωρίς δισταγμό και να το βάλουν σε υψηλή θέση στην ατζέντα τους, αφού δεν πάει ο άλλο ο  κ. Κουτσούμπας να είναι συμπαθής σε μεγάλο κοινό.

Σε ένα πράγμα θα συμφωνήσουμε πάντως: “Είναι άλλη η «δημοκρατία» του κ. Κουτσούμπα και άλλη η δική τους”. Η δημοκρατία που ονειρεύονται ο Ζαμπούκας και οι ομοϊδεάτες του, μοιάζει με televoting στη Eurovision, ήσυχα, από τον καναπέ και μόνο ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Δεν είναι τυχαίες οι σκέψεις που υπάρχουν από τη νέα κυβέρνηση για συνταγματική θεσμοθέτηση της κυβερνητικής τετραετίας. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που παρουσιάζουν τις εκλογικές αναμετρήσεις ως εκβιασμό “δώστε μου αυτοδυναμία ή θα σας πάω στην κάλπη με βατραχοπέδιλα”, οι ίδιοι που θρηνούν σαν καταστροφή για τις “αγορές” κάθε έκφραση της λαϊκής βούλησης εκτός του προγραμματισμένου.

Πράγματι δεν είναι αυτή η δημοκρατία των κομμουνιστών και δυστυχώς για τον κύριο Ζαμπούκα και τη συνομοταξία του, πολλοί ακόμα προσπάθησαν στα 100 χρόνια της ιστορίας των κομμουνιστών στην Ελλάδα να τους δασκαλέψουν, στέλνοντάς τους να χτίσουν “νέους Παρθενώνες” κι απέτυχαν. Δεν ξέρουμε αν ευαγγελίζεται τις ίδιες συνταγές, τι τον κάνει όμως να πιστεύει πως αυτή τη φορά θα έχουν μεγαλύτερη επιτυχία;