ΔΕΘ 2023 – Συνέντευξη Τύπου του ΠΑΜΕ: ΟΛΟΙ στο Συλλαλητήριο / Για την καταδίκη της εγκληματικής πολιτικής που αφήνει απροστάτευτο το λαό από τις φυσικές καταστροφές

«Δυστυχώς δεν μπορούμε να μην ξεκινήσουμε τη σημερινή συνέντευξη Τύπου με τις νέες, τραγικές συνέπειες από τις βροχές που έχουν στοιχίσει ξανά ανθρώπινες ζωές, κατεστραμμένες υποδομές, πλημμυρισμένα σπίτια, μαγαζιά, καλλιέργειες.

Ό,τι αντικρίζουμε ξανά αυτές τις μέρες, οι εικόνες ανείπωτης καταστροφής είναι αποτέλεσμα της ανυπαρξίας έργων αντιπλημμυρικής προστασίας, που εδώ και πολλά χρόνια έπρεπε να έχουν γίνει, με ευθύνη κυβερνήσεων και Τοπικής Διοίκησης, προκειμένου να προστατευτούν ολόκληρες περιοχές, ανθρώπινες ζωές, περιουσίες.

Η Μαγνησία και η Καρδίτσα σήμερα, η Μάνδρα χθες, η Αθήνα που μετατράπηκε με μια βροχή σε Βενετία, αναδεικνύουν την έλλειψη ενός ολοκληρωμένου αντιπλημμυρικού σχεδιασμού, με όλα τα αναγκαία μέσα και τις υποδομές για την προστασία του λαού. Επιβεβαιώνεται για μια φορά ότι με ευθύνη κυβερνήσεων και Τοπικής Διοίκησης, στις πόλεις χωράνε τα αναπτυξιακά οράματα των λίγων, των επιχειρηματικών ομίλων, όχι όμως οι ανάγκες του λαού.

Δεν προλαβαίνουμε να μετράμε πληγές από τη μία καταστροφή μέχρι την άλλη, από τις φωτιές στις πλημμύρες και στις δολοφονίες όπως αυτή στον Πειραιά που μας έκανε να λυγίσουμε προχθές. Το σύνθημα “Μόνο ο λαός σώζει τον λαό” επιβεβαιώνεται σε κάθε πυρκαγιά, σε κάθε πλημμύρα, σε κάθε φυσική καταστροφή. Απέναντι σε ένα κράτος που δεν μπορεί και δεν θέλει να προστατεύσει τη ζωή, την περιουσία του λαού, το περιβάλλον, η λαϊκή πρωτοβουλία την ώρα της ανάγκης είναι αυτή που τελικά σώζει ό,τι μπορεί να σωθεί.

Δεν φταίει για όλα η κλιματική αλλαγή, όπως αναφέρει η κυβέρνηση. Δεν φταίει η κλιματική αλλαγή για το γεγονός ότι δεν υπάρχουν δασεργάτες, ότι δεν έχουν καθαριστεί τα ρέματα, ότι οι πυροσβέστες αντιμετωπίζονται και αυτοί με τη σειρά τους ως εργαζόμενοι μίας χρήσης που προσλαμβάνονται και πετιούνται ξανά στην ανεργία και μάλιστα αν διεκδικήσουν τη δουλειά, βρίσκουν απέναντί τους τα ΜΑΤ και χημικά.

Εδώ και τώρα να διεκδικήσουμε αγωνιστικά μέτρα και προστασία των εργατικών – λαϊκών οικογενειών που έχουν δεχτεί πλήγματα από τις φυσικές καταστροφές. Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, η κυβέρνηση συνεχίζει ακάθεκτη την αντιλαϊκή πολιτική της.

Πριν από τις βουλευτικές εκλογές η κυβέρνηση ούτε λίγο ούτε πολύ προσπαθούσε να παρουσιάσει μια εικονική πραγματικότητα για τους μισθούς των εργαζομένων, αφήνοντας να εννοηθεί ότι ο δρόμος έξω από κάθε εργατικό – λαϊκό σπίτι θα είναι στρωμένος με ευρώ. 3 μήνες μετά τις εκλογές, τα στοιχεία από τον ΕΦΚΑ, καταγράφουν την πραγματική εικόνα και τις συνθήκες που αντιμετωπίζουν χιλιάδες εργαζόμενοι.

• Πάνω από 1 στους 4 εργαζόμενους λαμβάνουν ως μισθό λιγότερα από τον νομοθετημένο κατώτατο, ενώ ο μέσος μισθός βρίσκεται κάτω από τον μισθό του 2011.

• Με βάση τα στοιχεία σχεδόν 700.000 εργαζόμενοι την περσινή χρονιά έπαιρναν λιγότερα από τον κατώτατο μισθό, που το 2022 ήταν διαμορφωμένος στα 713 ευρώ μεικτά!

• Οι εργαζόμενοι με τις διάφορες μορφές ευέλικτης εργασίας και μερικής απασχόλησης καταγράφονται στις 685.000 και αποτελούν περίπου το 27% των εργαζομένων συνολικά. Σε αυτούς πρέπει να προστεθούν οι εργαζόμενοι με εκ περιτροπής απασχόληση που ο ΕΦΚΑ τους συμπεριλαμβάνει στους εργαζόμενους με πλήρη απασχόληση.

• Η εικόνα της βαρβαρότητας με την οποία αναμετρώνται οι μισθωτοί συμπληρώνεται από τα στοιχεία της “ΕΡΓΑΝΗ”, που δείχνουν ότι το 2022 γίνονταν πάνω από 7.000 απολύσεις κάθε μέρα, λόγω της τεράστιας “ευελιξίας”.

• H κατάσταση στους μισθούς δείχνει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η εργατική – λαϊκή οικογένεια για να καλύπτει τις ανάγκες της, για να προστατεύσει τα βασικά από το σάρωμα του εισοδήματος λόγω της ασταμάτητης ακρίβειας. Ο μέσος μισθός των εργαζομένων διαμορφώθηκε στα 860 ευρώ καθαρά τον μήνα και είναι μικρότερος κατά 21% από τον μέσο μεικτό μισθό πριν από 12 χρόνια.

Η ακρίβεια σε τρόφιμα και Ενέργεια εκμηδενίζει τους μισθούς στα μισά του μήνα. Το 60% του μισθού καλύπτει τα υψηλά ενοίκια και τις ανάγκες σε φαγητό. 1 στα 2 νοικοκυριά σύμφωνα με τα στοιχεία περιορίζουν ή κόβουν το κρέας, όταν η κοροϊδία των pass και των καλαθιών δεν μπορούν να κρύψουν τις ανατιμήσεις στο σούπερ μάρκετ που αγγίζουν το 25% και 30%. Τα έξοδα κίνησης και η βενζίνη έχουν εκτοξευτεί και πάλι και ήδη μετράμε τα ευρώ για τα έξοδα της θέρμανσης το χειμώνα. Σε όλα αυτά προστίθενται τα έξοδα για την έναρξη της σχολικής χρονιάς, την ένδυση των παιδιών κ.ο.κ.

Συνολικά πάνω από 25 δισ. ευρώ είναι ο πικρός λογαριασμός από φορολογικές και άλλες υποχρεώσεις που βαραίνει τις λαϊκές οικογένειες μέχρι το τέλος του χρόνου, χωρίς σε αυτό το ποσό να υπολογίζεται το πλήγμα από τη νέα άνοδο της ακρίβειας σε βασικά αγαθά.

Στην άλλη πλευρά βρίσκονται τα τεράστια κέρδη των ομίλων, μετατρέποντας κάθε λαϊκή ανάγκη σε πεδίο κερδοφορίας τους.

Αυτή η αντίθεση δημιουργεί τριγμούς, είναι πρόκληση! Την ώρα που οι εργαζόμενοι ψάχνονται για να τα βγάλουν πέρα, για να πάνε στο σούπερ μάρκετ και να καλύψουν ανάγκες σε είδη πρώτης ανάγκης, οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι στον κλάδο π.χ. του Εμπορίου και της Μεταποίησης καταγράφουν καθαρά κέρδη πάνω από 6,5 δισ. ευρώ!

Ο λαός μπορεί να μην έχει ασθενοφόρα και να πεθαίνει στις καρότσες των αγροτικών όπως είδαμε με οργή να συμβαίνει το καλοκαίρι, αλλά την ίδια στιγμή η κερδοφορία των ιδιωτικών υπηρεσιών της Υγείας εκτοξεύτηκε κατά 18,8% και των φαρμακοβιομηχάνων κατά 10,3%.

Στο κείμενο του νομοσχεδίου περιέχεται μια νέα δέσμη ισχυρών ανατροπών στα εργασιακά δικαιώματα και στη ζωή της εργατικής – λαϊκής οικογένειας. Μία δέσμη μέτρων που κατονομάζεται με προκλητικό τρόπο και με ιδιαίτερη θρασύτητα ως φιλεργατική.

Δεν αρκούσαν στους επιχειρηματικούς ομίλους τα όπλα της ευελιξίας που βρίσκονται ήδη στην αντεργατική νομοθεσία με την ημιαπασχόληση, την εκ περιτροπής εργασία, την εποχική εργασία και άλλες μορφές εργασιακής ομηρίας, γι’ αυτό και προστέθηκαν νέα μέτρα για να προσαρμόζονται καλύτερα ο χρόνος και οι όροι εργασίας στις διαθέσεις και τις ανάγκες της εργοδοσίας.

Η κυβέρνηση παραδέχεται ως δεδομένη την εργασιακή ζούγκλα που έχει διαμορφώσει η ίδια και οι προηγούμενες κυβερνήσεις και με το νομοσχέδιο έρχεται να τη “νομιμοποιήσει”. Μας φέρνουν ως δεδομένο και φυσιολογικό ότι είναι “κανονικότητα” για εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους να μην έχουν συγκεκριμένο ωράριο εργασίας, να μη γνωρίζουν αν και για πόσες ώρες θα τους καλέσει για δουλειά ο κάθε εργοδότης.

Το κυβερνητικό νομοσχέδιο θεωρούμε ότι είναι μία ακόμα αιτία πολέμου για το εργατικό – λαϊκό κίνημα. Η καπιταλιστική βαρβαρότητα δείχνει το πιο άγριο πρόσωπο. Επιβεβαιώνεται για άλλη μια φορά ότι το σύστημα της εκμετάλλευσης μόνο δεινά και πνιγερά μέτρα μπορεί να φέρει στη ζωή του εργαζόμενου λαού.

Έρχεται η νομιμοποίηση της πολλαπλής εργασίας! Μας λένε ότι διασφαλίζουν το “δικαίωμα” του κάθε εργαζόμενου με πλήρη απασχόληση να έχει και δεύτερη και τρίτη δουλειά. Ποια είναι όμως η αλήθεια; Ότι η κυβέρνηση νομοθετεί το δικαίωμα των εργοδοτών να λιώνουν τους εργαζόμενους με 13 ώρες δουλειάς την ημέρα.

Η δεύτερη και η τρίτη δουλειά δεν είναι ελεύθερη επιλογή για τους εργαζόμενους, όπως προκλητικά αναφέρουν, αλλά εξαναγκασμός που οφείλεται στις τρύπιες τσέπες που προκαλεί η ακρίβεια.

Ο νόμος αυτός φέρνει επίσης τις νέες συμβάσεις ευέλικτης απασχόλησης, τις συμβάσεις “κατά παραγγελία” των ελάχιστων – μηδενικών ωρών και των τρισάθλιων όρων. Αυτές οι συμβάσεις προβλέπουν ότι δεν θα υπάρχει καμία διασφάλιση του σταθερού ημερήσιου χρόνου εργασίας, εφόσον δεν θα ξέρουμε πότε και πόσες ώρες θα δουλέψουμε. Θα ενημερωνόμαστε 24ωρες πριν, όποτε ο εργοδότης μας έχει ανάγκη και στην πράξη σημαίνει ότι δεν θα έχουμε σταθερό μισθό, αποδοχές αδείας, επιδομάτων, δεν θα έχουμε κανένα οικογενειακό προγραμματισμό κ.λπ.

Το νομοσχέδιο στοχεύει στην κατάργηση της πενθήμερης εργασίας όχι μόνο σε επιχειρήσεις συνεχούς παραγωγής καθώς ανοίγει τις πόρτες και παρά τα όσα λέγονται σε όσες επιχειρήσεις μπορούν να λειτουργούν 6 και 7 ημέρες την εβδομάδα με το σύστημα των βαρδιών. Το συγκεκριμένο μέτρο είναι ξεκάθαρο ότι το έχουν ζητήσει και συνδημιουργήσει οι βιομήχανοι. Καταργείται το 5ήμερο, δεν προβλέπεται, με βάση ό,τι βλέπουμε, πουθενά νύξη για δεύτερο ρεπό και στην πράξη σημαίνει ότι σε μία εβδομάδα μπορεί να δουλεύουμε μέχρι και 68 ώρες.

Η κυβέρνηση με άρθρο στο νέο νομοσχέδιο ποινικοποιεί το δικαίωμα της διεκδίκησης και της συνδικαλιστικής δράσης, με στόχο τον “γύψο”. Απειλεί και τρομοκρατεί νομοθετώντας βαρύτατο πρόστιμο και ποινές φυλάκισης σε όσους αγωνίζονται και σηκώνουν κεφάλι απέναντι στους απεργοσπαστικούς μηχανισμούς και την καταστολή που από κοινού στήνουν στους χώρους δουλειάς το κράτος και η εργοδοσία. Προσθέτει ένα ακόμα όπλο στους εργοδότες όπως έκαναν οι προηγούμενοι νόμοι Χατζηδάκη και Αχτσιόγλου.

Σε αυτό το ζήτημα, όπως και για όλο το νομοσχέδιο, είναι χαρακτηριστική και προβληματική η σιωπή των συμβιβασμένων ηγεσιών σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, που σε εμάς δεν κάνει φυσικά εντύπωση. Ούτε για την τιμή των όπλων δεν αναφέρουν κάτι έστω και λεκτικά που θα θίξει τα αφεντικά, την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των επιχειρήσεων.

Η στάση τους συμβαδίζει με τον βηματισμό των πολιτικών δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ, που παρά τις “αντιπολιτευτικές” κορόνες στηρίζουν το άθλιο “ευρωπαϊκό κεκτημένο”, που προβλέπει όλα τα παραπάνω, ντυμένες μάλιστα με το πέπλο των “βέλτιστων ευρωπαϊκών πρακτικών”.

Σήμερα κανένας εργαζόμενος, καμιά εργαζόμενη, καμιά συνδικαλιστική εργατική οργάνωση δεν πρέπει να δείξει ανοχή στη σύγχρονη βαρβαρότητα της καπιταλιστικής σκλαβιάς. Δεν ζούμε για να δουλεύουμε, δουλεύουμε για να ζούμε και να απολαμβάνουμε όλα τα αγαθά της σκέψης και της εργασίας μας.

Καλούμε τα Εργατικά Κέντρα, τις Ομοσπονδίες, τα Συνδικάτα να απαντήσουμε με απεργιακό αγώνα. Να πάρουν τώρα αποφάσεις απεργίας, απάντηση στο νομοσχέδιο που περνάει αλυσίδες στη ζωή μας.

• Για να φέρουμε στο προσκήνιο την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών με σταθερή και μόνιμη εργασία, με Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας που να προβλέπουν αυξήσεις στους μισθούς και στα μεροκάματα, με σύγχρονα δικαιώματα.
• Για να μειωθεί ο εργάσιμος χρόνος, για 7ωρο – 5ήμερο- 35ωρο με κατάργηση των συμβάσεων-ομηρίας.
• Για την προστασία και τη διεύρυνση των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων και ελευθεριών των εργαζομένων.
• Για την προστασία του λαϊκού εισοδήματος από τα χαράτσια και την ακρίβεια, για την προστασία της κατοικίας του λαού από τους πλειστηριασμούς.

Όλα αυτά τα περιλαμβάνουμε στο πλαίσιο πάλης. Ένα κείμενο που δεν το θεωρούμε ιερό κείμενο, αλλά βάση για συζήτηση με τους εργαζόμενους, με τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, για να το ενισχύσουν, να κάνουν παρατηρήσεις. Ένα κείμενο που δεν θέλουμε να έχει χαρακτήρα “κουβέντα να γίνεται”, αλλά να αποτελέσει το αντίστοιχο όπλο του εργατικού – συνδικαλιστικού κινήματος, να μπει στη ζωή.

Να δυναμώσει η αλληλεγγύη, η δράση από τα κάτω. Να πυκνώσουν οι αγώνες για την υπεράσπιση της εργατικής – λαϊκής κατοικίας. Μόνο με τις κινητοποιήσεις και τους αγώνες Συνδικάτων, φορέων της γειτονιάς, της νεολαίας αποτράπηκαν τους τελευταίους μήνες πλειστηριασμοί και εξώσεις, δόθηκαν ορισμένες λύσεις για ρυθμίσεις δανείων. Είναι ανάγκη να συνεχίσουμε ακόμα πιο δυναμικά για την προστασία της πρώτης κατοικίας.

Τα προηγούμενα χρόνια, το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα και αρκετά Συνδικάτα κατάφεραν με τη δράση και τις πρωτοβουλίες τους να ακυρώσουν στην πράξη αντιδραστικές αλλαγές, να δημιουργήσουν αφοβία, να απαντήσουν με επιχειρήματα και αγώνες στις βρωμιές και τις συκοφαντίες κυβερνήσεων και εργοδοσίας.

Η πάλη για την υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων είναι ανάγκη να γίνει υπόθεση των ίδιων των εργαζομένων, με πυρήνα τον χώρο δουλειάς και τους κλάδους. Βασικός όρος για την ανάπτυξη των αγώνων είναι η άνοδος του βαθμού της οργάνωσης των εργαζομένων, το δυνάμωμα των κλαδικών και επιχειρησιακών σωματείων, η ίδρυση νέων Συνδικάτων σε χώρους δουλειάς.

Σε αυτόν τον αγώνα καλούμε τους εργαζόμενους, τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, συνολικά τον εργαζόμενο λαό. Καλούμε ιδιαίτερα την εργαζόμενη νεολαία που δοκιμάζεται και θα πιεστεί σε ακόμα πιο ισχυρές πιέσεις μέσα στους εργασιακούς χώρους, να πει όχι απλά ένα “φτάνει”, αλλά να το εκφράσει με την οργάνωσή της στα σωματεία, να διεκδικήσει με τους αγώνες της τη ζωή που της αξίζει, δουλειά με δικαιώματα.

Καλούμε όλους τους εργαζόμενους να σπάσουν τον φόβο, να μπουν στον αγώνα, με τη δράση τους, με το μυαλό τους ώστε να δημιουργηθούν προϋποθέσεις αγωνιστικής ανάτασης σε κάθε εργασιακό χώρο δουλειάς, να προκύψουν δεκάδες εστίες αντίστασης σε κάθε κλάδο.

Καλό αγώνα, ψηλά το ανάστημα, με ανεβασμένες τις σημαίες της ανυποχώρητης πάλης! Οι πολλοί έχουμε τη δύναμη, οι εργαζόμενοι παράγουν τον πλούτο, νόμος είναι το δίκιο τους!».

902.gr