32 Συνέδριο ΕΚ Αθήνας • ΔΑΣ: «Αλλάζουμε σελίδα! Εργατικό Κέντρο των συνδικάτων και των αγώνων τους!»

Η μαζική ενίσχυση του ψηφοδελτίου της ΔΑΣ που συγκροτούν συνδικαλιστές από σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, συνδικαλιστές από άλλα σωματεία και άλλους αγωνιστές που μέσα στην πορεία της πάλης τα τελευταία χρόνια ενώσαμε τη δύναμή μας, παρά το γεγονός ότι ξεκινήσαμε από διαφορετικές πολιτικές και συνδικαλιστικές αφετηρίες, είναι η προοπτική για να “αλλάξει σελίδα” το Εργατικό Κέντρο.

Κάλεσμα στους εργαζόμενους και ιδιαίτερα σε όλους τους αντιπροσώπους που συγκροτούν το επερχόμενο 32ο Συνέδριο του μεγαλύτερου Εργατικού Κέντρου της χώρας, της Αθήνας, απευθύνουν οι συνδικαλιστές της ΔΑΣ (ψηφοδέλτιο των συνδικαλιστών από σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ).

Το Συνέδριο θα πραγματοποιηθεί το Σαββατοκύριακο 4 – 5 Φλεβάρη και η ΔΑΣ απευθύνει το ερώτημα στους αντιπροσώπους:

«Τι Εργατικό Κέντρο έχουν ανάγκη;

Θα συνεχίσουν να έχουν Εργατικό Κέντρο – βαλβίδα εκτόνωσης των εργατικών αγώνων και της λαϊκής δυσαρέσκειας, υποταγμένο στην αντιλαϊκή επίθεση των επιχειρηματικών ομίλων και των κυβερνήσεών τους;

Ή θα έχουν Εργατικό Κέντρο – “όπλο” στα χέρια τους, δύναμη στον αγώνα τους, οργανωτή της πάλης τους, εκφραστή των συμφερόντων τους;»

Αναλυτικά στο κάλεσμά της η ΔΑΣ σημειώνει:

«Η μαζική ενίσχυση του ψηφοδελτίου της ΔΑΣ που συγκροτούν συνδικαλιστές από σωματεία που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, συνδικαλιστές από άλλα σωματεία και άλλους αγωνιστές που μέσα στην πορεία της πάλης τα τελευταία χρόνια ενώσαμε τη δύναμή μας, παρά το γεγονός ότι ξεκινήσαμε από διαφορετικές πολιτικές και συνδικαλιστικές αφετηρίες, είναι η προοπτική για να “αλλάξει σελίδα” το Εργατικό Κέντρο.

Για να βγει από το τέλμα και την ανυποληψία. Για να γίνει δεύτερο σπίτι για κάθε εργαζόμενο, για κάθε νέα και νέο. Για να αποκτήσει ζωντάνια, συλλογική λειτουργία, δράση, για να γίνει πραγματική κυψέλη των συνδικάτων, να δώσει ώθηση στη λειτουργία και τη μαζικοποίησή τους. Για να εκφράσει με συνέπεια τις αγωνίες, τα αιτήματα, το δίκιο και τις σύγχρονες ανάγκες τους.

Ενα τέτοιο Εργατικό Κέντρο έχουν ανάγκη οι εργαζόμενοι και τα σωματεία της Αθήνας. Ιδιαίτερα τώρα που προετοιμάζεται νέα επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων, όλου του λαού.

Μέσα σε δύσκολες συνθήκες διαμορφώθηκαν τα τελευταία χρόνια πολύ σημαντικές πρωτοβουλίες και αγώνες με επίκεντρο την Αθήνα, χάρη στη σκληρή προσπάθεια δεκάδων πρωτοβάθμιων σωματείων, Ομοσπονδιών και στην ακούραστη προσπάθεια πολλών συνδικαλιστών που τίμησαν τον ρόλο και την αποστολή που τους ανέθεσαν οι εργαζόμενοι στα σωματεία τους.

Αγωνιστική παρακαταθήκη με καθοριστική τη συμβολή συνδικάτων και συνδικαλιστών που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ

Αφησαν παρακαταθήκη οι αγώνες που οργανώθηκαν σε αυτές τις πραγματικά δύσκολες συνθήκες που διαμόρφωσε η πανδημία, για την υπεράσπιση της ζωής και της υγείας του λαού, όταν κάποιοι “χειροκροτούσαν από τα μπαλκόνια” και όταν άλλοι έλεγαν “θα λογαριαστούμε μετά”. Οι κινητοποιήσεις που έσπασαν τις απαγορεύσεις την Πρωτομαγιά και στο Πολυτεχνείο το 2020 έγιναν σημείο αναφοράς για όλη την εργατική τάξη της χώρας κρατώντας ψηλά την τιμή των εργαζομένων και δείχνοντας τη δύναμη της οργανωμένης εργατικής τάξης.

Οι κινητοποιήσεις ενάντια στην εμπλοκή της χώρας μας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και στις πολλαπλές συνέπειες που έχει για τους εργαζόμενους, στη μετατροπή της χώρας μας σε ξέφραγο ΝΑΤΟικό αμπέλι που την καθιστά στόχο αντιποίνων.

Οι μεγάλοι απεργιακοί αγώνες ενάντια στην ψήφιση του νόμου Χατζηδάκη που άλλοι τον ψήφισαν ολόκληρο στη Βουλή και άλλοι τον μισό. Η μεγάλη σύσκεψη εκατοντάδων συνδικάτων στις 5 Οκτώβρη 2021, που σήμανε την αρχή για το ξήλωμα του αντεργατικού νόμου Χατζηδάκη στην πράξη σε πολλούς κλάδους και χώρους δουλειάς, μέσα από την πάλη για τις δίκαιες διεκδικήσεις μας.

Με την ίδια ανιδιοτέλεια οργανώθηκε η αλληλεγγύη στη ΛΑΡΚΟ, στην COSCO, στην “e-food”, στους οικοδόμους, στους εργαζόμενους στις αστικές συγκοινωνίες, στους υγειονομικούς, στους εκπαιδευτικούς, σε κάθε σωματείο που βγήκε με αποφασιστικότητα στον δρόμο του αγώνα. Οργανώθηκε στην πράξη η υπεράσπιση λαϊκών σπιτιών από τους πλειστηριασμούς.

Αυτοί οι αγώνες μάς έκαναν υπερήφανους, είχαν μικρότερες και μεγαλύτερες νίκες. Αποδείχτηκε ότι η εργατική τάξη δεν έχει ανάγκη από “μεσσίες”. Οτι κάθε αναμονή για το ποιος θα είναι κυβερνητικός χαλίφης είναι επιζήμια για το κίνημα αφού καλλιεργεί την ανοχή στην αντεργατική πολιτική και τη μοιρολατρία.

Ο,τι κέρδισαν οι εργαζόμενοι, το κέρδισαν με τον αγώνα τους, με την οργάνωση και τη μαζική συσπείρωση στα σωματεία τους, με την αλληλεγγύη, σε σύγκρουση με τους επιχειρηματικούς ομίλους και τις κυβερνήσεις.

Είναι μάχες που προσθέτουν πείρα και νέες δυνατότητες. Υπάρχουν περισσότεροι συνδικαλιστές και συνδικάτα που προβληματίζονται, που φαίνεται ότι είναι πιο έμπειροι για να συνειδητοποιήσουν ότι η δύναμή τους βρίσκεται στην ταξική πάλη, στην οργάνωση και τον διεκδικητικό αγώνα. Αυτό το στοιχείο γεμίζει ελπίδα κάθε άνθρωπο που δεν θέλει να συμβιβαστεί με τη μίζερη πραγματικότητα, που το συμφέρον του είναι η ανατροπή αυτής της κατάστασης.

Αυτή ήταν η καθοριστική συμβολή των συνδικάτων και των συνδικαλιστών που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ.

Ταγμένη με την υπονόμευση των αγώνων η πλειοψηφία της διοίκησης

Ολους αυτούς τους αγώνες η πλειοψηφία στη διοίκηση του ΕΚΑ προσπάθησε να τους υπονομεύσει είτε με την αδράνειά της είτε με την υπεράσπιση της πολιτικής των επιχειρηματικών ομίλων.

Προβάλλουν πλαίσιο αιτημάτων για να υπηρετούν την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων, προωθούν τη γραμμή του “κοινωνικού εταιρισμού” και έδωσαν επιπλέον όπλα στη μεγαλοεργοδοσία για την ανατροπή θεμελιωμένων δικαιωμάτων με την υπογραφή συμβάσεων με μειώσεις μισθών, την εξάπλωση των “ελαστικών” μορφών απασχόλησης και τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας σε χώρους δουλειάς και κλάδους.

Είναι μεγάλη η ευθύνη των συνδικαλιστικών παρατάξεων της ΕΑΚ/ΣΥΡΙΖΑ, της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ – όσες αποχρώσεις και αν έχουν, όπως και αν βαφτίζονται – που συγκροτούν το προεδρείο για την άσχημη κατάσταση που έχει περιέλθει το μεγαλύτερο Εργατικό Κέντρο της χώρας.

Με την ακρίβεια να σαρώνει τα εισοδήματά μας, με την ενεργειακή φτώχεια, με τους μισθούς καθηλωμένους για μια δεκαετία, με τις τριετίες παγωμένες, με την απογείωση της “ευελιξίας” στις εργασιακές σχέσεις, με τα εργατικά “ατυχήματα” να πολλαπλασιάζονται, είναι απαράδεκτο το Εργατικό Κέντρο να ΜΗΝ ΟΡΓΑΝΩΝΕΙ τον αγώνα των σωματείων, να ΜΗ ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ λύσεις.

Με το νέο τσουνάμι αντιλαϊκών μέτρων ως απαιτούμενα για την υλοποίηση του υπερμνημονίου του Ταμείου Ανάκαμψης, με το οποίο ξεκοκαλίζουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι δισ. ευρώ, η πλειοψηφία του Εργατικού Κέντρου δεν μπορεί ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΙΡΝΕΙ ΚΑΜΙΑ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ, όταν τα θύματα είναι ακόμα μια φορά οι εργαζόμενοι.

Δεν μπορεί απλώς να παρακολουθεί την ένταση της καταστολής και του αυταρχισμού από τις κυβερνήσεις και τους επιχειρηματικούς ομίλους, να ανέχεται την τρομοκράτηση των εργαζομένων μέσα στους χώρους δουλειάς.

Δεν μπορεί να λείπουν τα φάρμακα και η νοσοκομειακή περίθαλψη από τον λαό και το Εργατικό Κέντρο να είναι ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ των εξελίξεων, δικαιολογώντας ταυτόχρονα την επιχειρηματική δράση σε όλους αυτούς τους κρίσιμους τομείς.

Δεν μπορεί να καίγεται ή να πνίγεται η Αττική, δεν μπορεί να πλειστηριάζονται τα σπίτια των εργαζομένων και του λαού και το Εργατικό Κέντρο να ΑΠΟΥΣΙΑΖΕΙ!

Δεν μπορεί οι χώροι δουλειάς να μετατρέπονται σε κρεματόρια με δεκάδες νεκρούς και σακατεμένους κάθε χρόνο και το Εργατικό Κέντρο να βγάζει μόνο ανακοινώσεις.

Δεν μπορεί να είναι ΑΦΑΝΤΟ από τους χώρους δουλειάς και τους αγώνες των εργαζομένων.

Δεν μπορεί να ΑΓΝΟΕΙ την αγωνιστική θέληση των εργαζομένων και να οδηγεί μεγάλες κινητοποιήσεις, όπως τη μεγαλύτερη απεργία της τελευταίας δεκαετίας στις 9 Νοέμβρη, σε εκτόνωση.

Δεν μπορεί να τρέχεις να εφαρμόσεις πρώτος τον νόμο – έκτρωμα Χατζηδάκη, πρωτοστατώντας σε ηλεκτρονικές ψηφοφορίες και να λέγεσαι “συνδικαλιστής” και μέλος της διοίκησης του μεγαλύτερου Εργατικού Κέντρου της χώρας που έχει πάνω από έναν αιώνα ζωής και δράσης.

Αν τα κάνεις όλα αυτά, ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ.

Οι μόνοι που βολεύονται από αυτήν την κατάσταση είναι η εργοδοσία και η κυβέρνηση, ενώ οι εργαζόμενοι μένουν ανυπεράσπιστοι.

Να ριζώσει παντού η οργανωμένη απάντηση!

Μέσα από το ψηφοδέλτιο της ΔΑΣ επιδιώκουμε να εκφράσουμε την ανάγκη για την ισχυροποίηση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος. Να ριζώσει η οργανωμένη απάντηση σε όλους τους χώρους δουλειάς και τους κλάδους. Να γίνουν όλα τα συνδικάτα – και το ΕΚΑ – όργανο πάλης και υπεράσπισης των εργατικών συμφερόντων.

Απαλλαγμένο από την επιρροή της εργοδοσίας και των κυβερνήσεων, από τις επιδιώξεις και τους στόχους του κεφαλαίου.

Σήμερα υπάρχουν όλες οι προϋποθέσεις, παραγωγικές, επιστημονικές και τεχνολογικές, για να υπάρχει αξιοπρεπής ζωή και δουλειά με δικαιώματα. Εμείς είμαστε αυτοί που παράγουμε όλο τον πλούτο! Τον ιδρώτα μας, τον κόπο μας τον καρπώνονται μια χούφτα μονοπωλιακοί όμιλοι. Αυτό μπορεί να αλλάξει.

Χτίζουμε ισχυρά συνδικάτα. Για τη ζωή που μας αξίζει.

Η άνοδος του ψηφοδελτίου της ΔΑΣ θα δώσει νέα ώθηση και νέες δυνατότητες στην οργάνωση της συλλογικής πάλης και διεκδίκησης στην Αθήνα. Η “ΑΛΛΑΓΗ ΣΕΛΙΔΑΣ” στο Εργατικό Κέντρο Αθήνας με την αποφασιστική βελτίωση του συσχετισμού υπέρ των αγωνιστικών δυνάμεων της ΔΑΣ και την αλλαγή στη σύνθεση της διοίκησής του θα συμβάλει αποφασιστικά ώστε:

  • Να δυναμώσουν η οργάνωση των εργατών στους χώρους δουλειάς, η συμμετοχή νεολαίας, γυναικών, μεταναστών. Για να είναι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι πρωταγωνιστές των εξελίξεων μέσα από μαζικές διαδικασίες και Γενικές Συνελεύσεις.
  • Να γίνει το ΕΚΑ “όπλο” στα χέρια των εργαζομένων, που θα πρωτοστατεί για τα προβλήματα κάθε χώρου και κλάδου δουλειάς, για τα μεγάλα προβλήματα της εργατικής τάξης, για το μεροκάματο, την ακρίβεια, τη φτώχεια, την Υγεία, την Παιδεία, ενάντια στον πόλεμο και στους πλειστηριασμούς, για την προστασία από τις φυσικές καταστροφές.
  • Να αποτελέσει το ΕΚΑ ουσιαστικό στήριγμα για κάθε σωματείο, κάθε εργάτη, για τους εργαζόμενους οποιασδήποτε επιχείρησης που θα έρθουν αντιμέτωποι με την απόλυση, την απλήρωτη δουλειά, την εργοδοτική τρομοκρατία, τις άθλιες συνθήκες δουλειάς.
  • Να μην περάσει η προσπάθεια εργοδοσίας και κυβέρνησης να βάλουν στον “γύψο” το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Να μην καθιερώσει σωματεία – φαντάσματα που οι εργαζόμενοι θα κάνουν “like” μέσω internet ή θα ψηφίζουν με επιστολές, αλλά μπροστά στον εργοδότη θα είναι μόνοι.
  • Το ΕΚΑ να γίνει αποκούμπι για κάθε πτυχή της ζωής των εργαζομένων και των οικογενειών τους. Οργανώνοντας την αλληλεγγύη και την πάλη των ανέργων. Τη δουλειά σε μετανάστες εργάτες και εργάτριες. Στηρίζοντας την πολιτιστική και αθλητική δραστηριότητα των συνδικάτων, με πρωτοβουλίες που θα μπορούν να αγκαλιάζουν κάθε χώρο δουλειάς. Μπαίνοντας μπροστά στην οργάνωση λαϊκών φροντιστηρίων.

Κριτήριο πρέπει να γίνουν η πορεία και η δράση Εργατικών Κέντρων που άλλαξαν χέρια, που στη διοίκησή τους αναδείχτηκαν πρωτοπόροι αγωνιστές όπως στην Πάτρα, στα Γιάννενα, στην Κέρκυρα, στον Πειραιά, στην Εύβοια και τα μετέτρεψαν από “νεκροταφεία” σε ζωντανά και πρωτοπόρα όργανα πάλης των εργαζομένων, ανοιχτά για όλα τα συνδικάτα, με δημοκρατική – συλλογική λειτουργία και με πολύμορφη δραστηριότητα για τους ίδιους τους εργαζόμενους και τις οικογένειές τους.

Αυτά πρέπει να ζυγίσει καλά κάθε εργαζόμενος, κάθε τίμιος συνδικαλιστής, κάθε εκλεγμένος αντιπρόσωπος, απ’ όποια παράταξη και αν έχει εκλεγεί, με τις επιμέρους διαφωνίες και παρατηρήσεις που μπορεί να έχει, που θα δοκιμάζονται άλλωστε και θα κρίνονται μέσα στην ίδια την πάλη.

Ενίσχυσε αποφασιστικά τη ΔΑΣ. Δώσε δύναμη για να αλλάξει η κατάσταση στο Εργατικό Κέντρο. Για να δυναμώσει ο αγώνας μας!».

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: