Έπεσαν στη χύτρα με την Πασοκιά, όταν ήταν μικροί

-Την προηγούμενη δεκαετία, όταν ακόμα ο ΣΥΡΙΖΑ ήθελε να γίνει ΠΑΣΟΚ στη θέση του ΠΑΣΟΚ, με επιρροές από Ιζνογκούντ -εκτός από τον Αστερίξ- ένας Συριζαίος είχε κυκλοφορήσει μια “αριστερή διασκευή” του Αριστερίξ και της “Διχόνοιας”, με το πράσινο ανθρωπάκι να δίνει ένα βάζο στον πιο αριστερό -ή κάτι παρόμοιο- του αριστεροχωριού, παρακάμπτοντας τον αρχηγό, και κάνοντας το κόμμα από δυο χωριά χωριάτες, από δυο τάσεις υπερτασικούς, κοκ.

Ακόμα και μια αντιγραφή-διασκευή μπορεί να είναι εμπνευσμένη και να έχει πλάκα. Όταν είσαι έμμισθο συριζοτρόλ πάλι, δεν έχεις καθόλου. Αυτή είναι η διαφορά -και την βλέπετε στο χαρτί πιο κάτω.

pic.twitter.com/8Efcj48JfG

— Skyla Mana (@SkylaMana) June 26, 2019

Πακατληkτικό…

-Βλέποντας τα συριζοτρόλ στο διαδίκτυο τις τελευταίες μέρες, μπαίνεις στο πετσί του ρόλου του Μαζεστίξ, νιώθεις πνευματικά κουρασμένος κι αρχίζεις να διηγείσαι ιστορίες για τους βαστάζους σου, για να δείξεις πως πάλι μ-λ-κία είπε το συριζοτρόλ, ακόμα κι από δική του σκοπιά να το πάρεις, και πως είναι ζήτημα αν έχει διαβάσει πάνω από πέντε τεύχη -μία φορά, πριν από χρόνια, όταν ακόμα ο Σύριζα προσπαθούσε να γίνει ΠΑΣΟΚ στη θέση του ΠΑΣΟΚ, και είχε απογοητευτεί πως θα έχει την τύχη του Μπλιαχ Χαχάτ του αστικού συστήματος.

-Οι βαστάζοι του Μαζεστίξ λοιπόν ουδέποτε ήταν αξιόπιστοι, για να κρατήσουν τον αρχηγό στο ύψος του. Είτε γιατί δεν μπορούσαν, είτε γιατί δεν τον έπαιρναν πολύ στα σοβαρά -όπως όλοι δηλαδή στο γαλατικό χωριό- είτε γιατί ορμούσαν στη μάχη και ξεχνούσαν να σκύψουν όταν συναντούσαν κάποιο κλαδί, είτε γιατί ορμούσαν με φόρα, είτε γιατί έκαναν λάθος συνεννόηση μεταξύ τους ή με κάποια στροφή, είτε γιατί απλά αυτό ήθελε ο Γκοσινί, για να έχει πλάκα.

Είτε γιατί απλά έφευγε ένας από τους δύο, όπως στο “Δώρο του Καίσαρα”, όπου έχουμε εκλογές στο γαλατικό χωριό και μια μορφή ντιμπέιτ, με τον Κακοφωνίξ να μεροληπτεί σαν κριτής, και το δικομματικό καβγά να στήνεται με αριθμούς και “επιχειρήματα”, ενώ παραδίπλα γίνεται το “έλα να δεις” και οι Ρωμαίοι αρχίζουν να επιτίθενται. Εντάξει, ως εκεί φτάνει ο Γκοσινί, και δεν ήταν ποτέ στρατευμένος, άλλο αν είχε ένα σωρό μηνύματα στο έργο του. Αλλά εδώ η ζωή το πήγε ένα βήμα παραπέρα, με τον αρχηγό του αριστεροχωρίου να αξιοποιεί επικοινωνιακά ακόμα και την πολεμική ένταση με την κυβέρνηση της Τουρκίας, για να φανεί ένα είδος υπεύθυνου εθνάρχη. Στην τελική και ο Καραμανλής δεν ήταν τόσο κακός όσο νομίζουν οι “πολύ αριστεροί” του τουίτερ.

Το ιδεολογικό χάσμα μεταξύ των δύο είναι αγεφύρωτο. Σαν τις ιδεολογικές διαφορές στο χωριό, όπου ο ένας προτιμά το κρέας και ο άλλος το ψάρι. Και οι Συριζαίοι που βαφτίζουν το κρέας ψάρι, για να ψαρέψουν συνειδήσεις σε θολά νερά. Και λένε στο βαστάζο πως το σημαντικό είναι αν θα πάει αριστερά ή δεξιά -όχι αν θα πάψει να είναι βαστάζος και να φορτώνεται τα βάρη της κρίσης των άλλων. Στο τέλος πηγαίνει ο κάθε βαστάζος σε άλλη κατεύθυνση, και μένει ο Μαζεστίξ στο χώμα, πνευματικά κουρασμένος, καθώς σκέφτεται: “επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς”.

-Ο Μαζεστίξ κατά βάθος είναι ξεκάθαρα ο Κουτσούμπας. Με αποφθέγματα που ακολουθεί κάθε καλοφαγάς, όπως το “όταν έχεις ορεξούλα, όλα πάνε κατ’ ευχούλα”. Με την ήττα της Αλεζία το 91′, την οποία εμείς δεν κάναμε γαργάρα, δεν παραδώσαμε όμως και τα όπλα στα γόνατα του Καίσαρα και των μελλοθάνατων που τον χαιρετούν. Με τους μακροσκελείς λόγους, που δε βρίσκουν πάντα ευήκοα ώτα στο ανυπόμονο κοινό. Και για το φόβο “μη τυχόν πέσει ο ουρανός στο κεφάλι μας”, καθώς κάνουμε την έφοδο προς αυτόν, όπως έγινε στην Αλεζία.

Αλλά το βασικό ζητούμενο για τους συντρόφους είναι να αρχίσουμε να φερόμαστε στα συριζοτρόλ με τη γαλατική ευγένεια, που τόσο καλά γνωρίζουν οι δύο πολεμιστές που είναι και οι βασικοί ήρωες του κόμικ:
-Αστερίξ, να τους δείξω κι εγώ πόσο ευγενικός είμαι; Μπορώ;

-Αν πάλι το αγαπητό συριζοτρόλ θέλει να κάνει Μητσοτάκη το Μοναρχίξ -όπως ήταν η ελληνική μετάφραση στις πρώτες εκδόσεις- μπορεί να παίξει με το Συριζαίο Οβελίξ, που έχει πέσει όταν ήταν μικρός στη χύτρα με την Πασοκιά, και παρά τους οξύθυμους καβγάδες που έχουν καμιά φορά μεταξύ τους οι Γαλάτες πολεμιστές, ξεχνούν γρήγορα τις διαφορές τους και είναι έτοιμοι να συγκυβερνήσουν, για το καλό του τόπου.

Εξάλλου η βασική διαφορά -αν εξαιρέσεις τον Αλφαβητίξ και τα ψάρια του, που είναι πολύ πιο σημαντικός λόγος να καβγαδίσεις, από τους καβγάδες που βλέπουμε στη Βουλή- είναι αν θα κάνουμε τα μανιτάρια σούπα ή θα τα σοτάρουμε.

-Ο Βαρουφάκης είναι ο γιάπης Κάιους Γιάπιους από το Οβελίξ και ΣΙΑ, χωρίς μαλλιά, που λέει ένα κάρο ανοησίες εν είδει “αυθεντίας”. Αλλά αυτή είναι μια άλλη σημειολογική ανάλυση…