Συνάντηση Κιμ-Τραμπ: Η ιδεολογική ηγεμονία της κόκκινης γραβάτας

Το κουμπί ξεμακραίνει, το νόμπελ Ειρήνης έρχεται…

Πριν λίγο καιρό ως Κατιούσα είχαμε αποχαιρετήσει με τη δέουσα επισημότητα του κουμπί το Κιμ, πλέον όμως φαίνεται ότι ο ενταφιασμός του υπογράφηκε οριστικά στη Σιγκαπούρη, μετά την ιστορική συνάντηση του ηγέτη της ΛΔΒΚ με τον Ντόναλντ Τραμπ, όπου συμφωνήθηκε η αποπυρηνικοποίηση της Β. Κορέας με αντάλλαγμα “εγγυήσεις ασφάλειας” από πλευράς ΗΠΑ. Οι διαξιφισμοί και οι λεονταρισμοί του Αμερικανού προέδρου φαίνεται να μπαίνουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, παρότι η ευκολία με την οποία εναλλάσσονται οι απειλές με δηλώσεις λατρείας για τον “εξαιρετικό διαπραγματευτή” Κιμ από πλευράς του Τραμπ πάντα αφήνουν κι ένα περιθώριο αμφιβολίών για το μέλλον.

Κατά τα λοιπά το ενδιαφέρον εστιάστηκε γύρω από την παρουσία του ορκισμένου φίλου της ΛΔΒΚ, Ντένις Ρόντμαν στη Σιγκαπούρη, ο οποίος αν μη τι άλλο μετά τον Κιμ μάλλον είναι ο σοβαρότερος διεθνής παράγων στο γεγονός, καίτοι μη προσκεκλημένος. Μια καλή ιδέα θα ήταν να κληθεί και στις Πρέσπες στη συνάντηση Τσίπρα-Ζάεφ, αντί του Τραμπ για να μη φανεί πολύ προκλητικό. Ίσως όμως η λύση θα ήταν η διακριτική παρουσία του Τζέφρι Πάιατ να ψαρεύει στη λίμνη. Όπως επίσης γίνεται συνήθως σε αυτές τις συναντήσεις, μάθαμε κάθε λεπτομέρεια γύρω από το κράμα ασιατικού κι ευρωπαϊκού μενού που απόλαυσαν οι δύο ηγέτες, το οποίο παραδόξως σε αρκετά σημεία έμοιαζε πιο κατανοητό από τα εξεζητημένα πιάτα τα οποία συνηθίζουμε εμείς να ταΐζουμε τους ξένες ηγέτες στη χώρα μας.

Ο Κιμ μπορεί δίκαια να συγκέντρωσε πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας, επιβάλλοντας και την ιδεολογική του ηγεμονία, όπως ξεκάθαρα δείχνει η κατακόκκινη γραβάτα του Ντόναλντ Τραμπ. Αν κάποιοι έκαναν θέμα μερικούς Κινέζους φοιτητές που στριμώχτηκαν για μια σέλφι με το ΓΑΠ, τι να πει κανείς για την υποδοχή ροκ σταρ που επεφύλαξαν οι Σιγκαπουριανοί (sic) στο στρουμπουλό ίνδαλμα ήδη από το αεροδρόμιο.

Ευτυχώς όμως, στη μικρή βαλκανική μας γωνιά η αριστερή κρατική τηλεόραση, φρόντισε να μην επισκιαστεί το μεγαλείο του μεγάλου μας συμμάχου, καθώς με τη βοήθεια του καλεσμένου “κορεατολόγου” διεθνούς αναλυτή Κωνσταντίνου Φίλη προχώρησαν σε μια συγκρατημένη αποθέωση του Τραμπ, ο οποίος κάνει τον Κιμ να φαίνεται “σαν παιδάκι” μπροστά του, κάνει επιθετικές κινήσεις φέρνοντας αποτελέσματα, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την αναγνώριση της Ιερουσαλήμ, όπως -εντελώς τυχαία- φρόντισαν να επαναλάβουν οι παριστάμενοι 3-4 φορές στη χθεσινοβραδυνή εκπομπή της ΕΡΤ. Διότι αν δεν παινέψεις το (νατοϊκό) σπίτι σου, θα πέσει να σε πλακώσει…

Το μόνο κακό αν όλα εξελιχθούν όπως δείχνουν, είναι πως το νόμπελ Ειρήνης που πλέον δεν υπάρχει κανείς επικρατέστερος υποψήφιος να παραλάβει, θα πρέπει να μοιραστεί από κοινού μεταξύ του μεγάλου ηγέτη και της πορτοκολομαλλούσας καρικατούρας. Αλλά αν είναι να δοξαστεί έστω κι έτσι το μεγαλείο του τζούτσε, ανεξαρτήτως ποιας τύχης θα έχει από τούδε και στο εξής, χαλάλι…

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: