«Επρόδωσαν την αρετή κι ήρθαν οι έσχατοι πρώτοι…» – Σαν σήμερα αυτοκτόνησε ο Κώστας Καρυωτάκης

«Επρόδωσαν την αρετή κι ήρθαν οι έσχατοι πρώτοι.
Με χρήμα παίρνεται η καρδιά κι αποτιμάται ο φίλος.
Αν άλλοτε αντιφέγγιζε στο νου, στα μάτια, σ’ ό,τι,
είναι η ζωή πια σκοτεινή κι ανέφικτη σα θρύλος,
είναι πικρία στο χείλος….»

Σαν σήμερα, στις 21 του Ιούλη 1928, αυτοκτόνησε ο ποιητής και πεζογράφος Κώστας Καρυωτάκης.

«Όταν έμαθα την αυτοκτονία του, είπα: Και τί δεν θα έδινε στην ποίησή μας ακόμη, αν ζούσε. Αυτός ήταν ό πρώτος μου συλλογισμός. Αργότερα όμως, κοιτάζοντας με περισσότερη προσοχή το σύνολο της ως τότε παραγωγής του, κατέληγα σε ένα διαφορετικότερο συμπέρασμα. Ότι το μεν έργο του είχε συμπληρωθεί με το ποίημα «Πρέβεζα», η δε αυτοκτονία του ήταν η κατακλείδα μιας αγωνίας που αδιάλειπτα προβαλλόταν σ’ αυτό μέσα…» γράφει ο Τίμος Μαλάνος.

Ο Κώστας Καρυωτάκης γεννήθηκε το 1896 στην Τρίπολη. Από νωρίς άρχισε να δημοσιεύει ποιήματά του σε περιοδικά με παιδικό και σατιρικό περιεχόμενο, ενώ διακρίθηκε και σε ποιητικούς διαγωνισμούς.

Το 1917 αποφοιτά από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Διορίζεται υπάλληλος αρχικά στη Νομαρχία Θεσσαλονίκης και στη συνέχεια μετατιθέμενος υπηρετεί σε διάφορες Νομαρχίες και υπηρεσίες, όπου έρχεται αντιμέτωπος με την κρατική γραφειοκρατία, την οποία καυτηριάζει στα ποιήματά του.

«Αν ήταν λίγο ψηλότερος και από ομορφιά πιο ικανοποιημένος, θα μπορούσαμε να πούμε πως ο Κ. Καρυωτάκης ήταν ένα σπάνιο φαινόμενο εύνοιας της μοίρας.  Μιας εύνοιας όμως που ο ποιητής μας δεν είχε συλλάβει όχι μόνο τη σπανιότητα των ευτυχών συμπτώσεων που τη συγκροτούσαν, αλλά ούτε καν την ύπαρξή της. Οι μέρες του κυλούσαν μέσα σε αλλεπάλληλες αναζητήσεις. Που και ικανοποιούμενες δεν γαλήνευαν την ανήσυχη του συνείδηση…» σημειώνει η Έλλη Αλεξίου.

Το 1919 κυκλοφορεί η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο «Ο πόνος των ανθρώπων και των πραγμάτων». Δυο χρόνια αργότερα κυκλοφορεί η δεύτερη, τα «Νηπενθή». Την ίδια εποχή συνδέεται στενά με την ποιήτρια Μαρία Πολυδούρη, συνάδελφό του στη Νομαρχία Αθηνών.

Το 1927 κυκλοφορεί η τρίτη και τελευταία ποιητική του συλλογή με τίτλο «Ελεγεία και Σάτιρες».

«Καθόλου ρομαντικός, όπως βόλεψε να τον χαρακτηρίσουν, και περισσότερο προφητικός βλέπει καθαρά πως τον φόρτωσαν άχρηστο υλικό και πως οι προκατασκευασμένες «αξίες», ηρωισμός, παρθενικοί έρωτες, καταχτητικοί πόλεμοι, πολεμική δόξα ως κι ο Θεός, δεν αποτελεί πια καμιά εγγύηση για το νέο άνθρωπο» θα επισημάνει η Λιλή Ζωγράφου για τον Καρυωτάκη.

Το 1928 αποσπάται από την υπηρεσία του στην Πάτρα και τον Ιούνη του ίδιου χρόνου στην Πρέβεζα.

Στις 21 του Ιούλη 1928, ο Κώστας Καρυωτάκης αποφασίζει να βάλει τέλος στη ζωή του και αυτοπυροβολείται με περίστροφο.

Η σατιρική διάθεσή του, στοιχείο που το κουβάλησε στη ζωή του από μικρός μέχρι τη μέρα που αυτοκτόνησε, γίνεται σαρκασμός στο ποίημά του που αναφέρεται στο κολοσσιαίο άγαλμα – σύμβολο του «αμερικανικού ονείρου», που βρίσκεται απέναντι από το Μανχάταν της Νέας Υόρκης. Θα περιγράψει με στίχους τη διάσταση που αντιστοιχεί στις πράξεις αυτών που στο όνομα της ελευθερίας διαπράττουν τα μεγαλύτερα εγκλήματα…

Πατώντας εδώ μπορείτε να περιηγηθείτε στις δεκάδες πολύ ενδιαφέρουσες αναρτήσεις του περιοδικού για τον  Κώστα Καρυωτάκη.