Με σιγαστήρα

Τα πιο μεγάλα εγκλήματα γίνονται στη σιωπή,
μα ο κόσμος μας διψάει για φασαρία.
Από τη μια ως την άλλη, πάνω σ’ αυτή τη γη,
πώς να καταλογίσεις τιμωρία;

Ενώ τα πάντα σκέπαζαν οι ήχοι της κερκίδας,
σου πήρανε το πιάτο απ’ το τραπέζι.
Στο όνομα μιας άρρωστης κι αόρατης πατρίδας,
στην πλάτη σου παιχνίδι κάποιος παίζει.

Αόρατα αέρια κομματιάζουν τα πνευμόνια,
σκουπίδια στο νερό και το φαΐ σου,
κι εσένα κάπου κύλησαν και χάθηκαν τα χρόνια,
οι αισθήσεις σου νεκρές κι η λογική σου.

Αν ήχο περιμένεις απ’ τον επικρουστήρα,
κάτι για να ταράξει τα νερά σου,
μάθε, τώρα τα όπλα έχουνε σιγαστήρα,
και ήσυχα σκοτώνουν τα όνειρά σου.

Άρης Κωνσταντίνου