Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα: «Και Παλαιστίνη θα τη λένε για πάντα!» της Ελιάνας Ρέντη

Απόψε αδερφέ μου Μαχμούντ τα λόγια σου εκπέμπουν μέσα από τα ερείπια της Γάζας.
«Τούτη τη γη τη λέγαν Παλαιστίνη-Παλαιστίνη τη λένε ακόμα»

Τύλιξαν τη νύχτα μας με τη σημαία της πατρίδας σου και σαν ψίθυροι εκκωφαντικοί τρύπησαν τα αυτιά μας.
«Τη λέγαν Παλαιστίνη-Παλαιστίνη τη λένε ακόμα»

Όσοι απόψε θάφτηκαν κάτω από τα χαλάσματα με τα όνειρά τους
κι όσοι δεν ονειρεύτηκαν ποτέ για να μην έχει πόνο η απώλειά τους
Οι μανάδες που κουβαλούν στην πλάτη τα νεκρά παιδιά τους
και οι άντρες που έχασαν το μπόι τους μα όχι το ανάστημά τους
Όλοι τους υψώνουν μια περήφανη φωνή στον αέρα:
«Παλαιστίνη τη λένε ακόμα!»

Την αλήθεια του λαού σου τη φίμωσαν
μα το δίκιο του ταξίδεψε στα πέρατα του κόσμου
μπήκε στο κλάμα των μωρών που γεννήσαμε σήμερα
και στα πρώτα των παιδιών μας λογάκια
θα το κάνουμε τραγούδι που θα αντηχεί στα σχολεία μας
και θα το κρεμάσουμε σαν σημαία σε μπαλκόνι στην εθνική επέτειό μας

Ναι! Παλαιστίνη τη λένε ακόμα! Ναι! Σας ακούμε καθαρά μέσα από τα ερείπια της Γάζας.

Τα λόγια σας αδέρφια μας μπήκαν στα σπίτια μας και κάθισαν στην καρδιά μας
Αύριο θα γεμίσουν τις πλατείες μας κι ύστερα θα γίνουν ο ήχος του συρμού που μας πάει στη δουλειά μας
Ένας λαός φυλακισμένος που ύμνους ελευθερίας τραγουδά στα ανήλικα παιδιά μας

«Τούτη η γη είναι και δική μας πατρίδα» κραυγάζουν κι αυτά μέσα στο ποτάμι των λαών,
που υπόσχεση σας δίνουν -μια μέρα θα κάνουν πράξη τα όνειρά σας-

Άκου αδερφέ μου Μαχμούντ!
Τούτη τη γη τη λένε Παλαιστίνη
Και Παλαιστίνη θα τη λένε για πάντα!

Ελιάνα Ρέντη

“Κυριακή πρωί μ’ ένα ποίημα”: Δείτε όλα τα ποιήματα εδώ.