Καθολικό Λοκ Ντάουν

“Αν είμαστε,
όσοι είμαστε ακόμη άνθρωποι,
σ’ αυτό το λοκ ντάουν,
πρωτεύει το χρέος μας ν’ αντισταθούμε…”

Καθολικό Λοκ Ντάουν

“Μόνο θυμηθείτε, το αν η ελευθερία δε βαδίσει
τα χνάρια του αίματος μας, εδώ θα μας σκοτώνουν κάθε μέρα.”

Γιάννης Ρίτσος

Μετά τα λύκεια και τα γυμνάσια,
κλείνουν δημοτικά και νηπιαγωγεία.
Ζούμε σ’ ένα έργο επιστημονικής φαντασίας.
Ο εχθρός παραμονεύει.
Νοιώθουμε τόσο απροστάτευτοι!
Μπορεί να ξεπηδήσει απ’ το πουθενά.
Όλοι εκτεθειμένοι στις ορέξεις του.
Όλοι;      Χμ…όχι.
Μέσα σ’ αυτό τον ορυμαγδό,
έχουμε ακόμη άστεγους!
Ναι άστεγους!…
Το είπε μια δημοσιογράφος στην ΤV,
όταν μας ενημέρωνε πόσους και ποιούς είδε,
να κυκλοφορούν στους δρόμους,
συμπληρώνοντας “και φυσικά οι άστεγοι”.
Αναρωτιέμαι αν ανατρίχιασε κανείς,
από λύπη, οργή ή θυμό,
όταν άκουσε τη λέξη “άστεγοι”!
Αν αναρωτήθηκε άραγε ποτέ,
γιατί υπάρχουν άστεγοι;
Όχι, δε μας νοιάζει γιατί υπάρχουν.
Κάποιοι μάλιστα λένε,
ότι είναι επιλογή τους.
Κι’ ότι οι περισσότεροι,
είναι ναρκομανείς, αλκοολικοί κλπ.
Έτσι συμβαίνει στις ελεύθερες χώρες μας.
Επιλέγουμε εμείς, να είμαστε πλούσιοι,
αστοί, μικροαστοί,
ναρκομανείς, αλκοολικοί κλπ,
όχι όμως άστεγοι.
Πολλά παραδείγματα υπάρχουν.
Οι φτωχοί όμως, που έχουν
τέτοιες αδυναμίες,  αν έχουν,
επιλέγουν να είναι και άστεγοι!
Ζήτω λοιπόν, ο ελεύθερος κόσμος μας!
Μα πόση ηλιθιότητα,
πόση αγραμματοσύνη,
πόση μισανθρωπιά!
Αυτή η αρρωστημένη αντίληψη,
η σάπια δικαιολογία,
είναι το αποκορύφωμα,
του απάνθρωπου εγώ μας.
Καθόλου δε με τρομάζει,
το λοκ ντάουν,
λόγω κορονοιού.
Το λοκ ντάουν,
που επιτρέψαμε να μας επιβληθεί,
για να ξεστρατίσουμε,
από την ορθή σκέψη,
την ανθρωπιά μας,
την αγάπη, την αλληλεγγύη,
τον αγώνα για ειρήνη
και δικαιοσύνη, για ανθρώπινη ζωή,
αυτό το λοκ ντάουν
με τρομάζει χρόνια τώρα.
Αν είμαστε,
όσοι είμαστε ακόμη άνθρωποι,
σ’ αυτό το λοκ ντάουν,
πρωτεύει το χρέος μας ν’ αντισταθούμε.
Τις Γερμανικές κατοχικές απαγορεύσεις,
τις γνωρίζουμε από την ιστορία.
Σ’ αυτές, οι ελληνικές ελεύθερες
καρδιές, αντιστάθηκαν παλικαρίσια.
Στις πόλεις, με συνθήματα στους τοίχους
και με διαδηλώσεις, ενάντια στην πολιτική
επιστράτευση των κατακτητών.
Στους κάμπους και τα βουνά,
αντιστάθηκαν στον κατακτητή,
με το όπλο στο χέρι.
Στην Καισαριανή,
την πρωτομαγιά του 1944.
200 αγωνιστές εκτελέστηκαν
έχυσαν το αίμα τους,
για τη λευτεριά.
Κανένα δεν ξεχνάμε.
Γι’ αυτό και στις 17 Νοέμβρη,
όλοι μα όλοι θυμόμαστε
και τιμάμε το πολυτεχνείο.
Κι οι αγωνιστές,
γνωρίζουν πως να τιμούν,
τις ηρωικές στιγμές, του λαού μας.
Όλοι είδαμε την εκδήλωση
της πρωτομαγιάς του ΠΑΜΕ.
Αλήθεια, γιατί φοβούνται τόσο;
Γνωστός ο λόγος.
Θέλουν τον λαό σε αφασία.
Για να τον άγουν και να τον φέρουν,
σύμφωνα με τα δικά τους συμφέροντα.
Ευτυχώς “έμεινε σπορά”,
“που βαδίζει στα χνάρια,
του αίματος” όλων των ηρώων μας.
Στα χνάρια της λευτεριάς,
της δικαιοσύνης,της ανθρωπιάς.
Κι’ όσο σάλιο, όση μελάνη,
κι’ αν ξοδιάζουν
“σε τούτα εδώ τα μάρμαρα
κακιά σκουριά δεν πιάνει”.

Τάνια Νομικού

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: