Η τσικουδιά της λήθης

– Έλαααα, μίλα μου και πες,
του γκουβέρνου τις γραφές.
Μύρια στρέμματα βοσκές,
της χλιδής οι αρπαχτές.

– Έλαααα, μίλα μου και πες,
πούν’ τα πρόβατα, τα γίδια;
Μην τα βόσκουν οι θεοί,
Στου Ολύμπου τα… γρασίδια;

– Έλαααα, μίλα μου και πες,
πώς τη βγάζουν οι ελιές,
πάνω στου Γράμμου και της Πίνδου
τ’ άπαρτα βουνά, στις χιονοκορφές…;

Μην τις έθρεψε μια στρατευμένη μοίρα,
της νιας ζωής πορφύρα,
εκεί που πάλεψε η ανθρωπιά,
της αδικιάς το κρίμα;
Εκεί, που έμελε να γίνει,
του «ελεύθερου κόσμου» το μνήμα;

,,, και στην Ελλάδα του μπεκρηραγιά,
ποιος κερνά της λήθης τσικουδιά;
Με απλωμένη τη μαγκιά,
τη βολεμένη αρίδα
και του αφέντη σύντεκνου,
βεζίρη νιου τ’ αρχίδια (απίδια);
Εκεί που οι λεφτοθεσμοί γράφουν το λαό
και την πατρίδα (…)
και χίλια γρόσια το γραπτό,
της κολακειάς το «ποίημα»;

Εκεί που το «πράσινο» νησί,
κι όλη η Ελλάδα μαζί,
αλλάζει χρώματα και πίστη «ιερή»,
και μέσα στου γκουβέρνου πλούτου το ναό,
βελάζουν «κύριε ελέησον» τον βρώμικο εσμό;

… Θησέα μου, μην ψάχνεις
το μίτο της χλιδής να βρεις…
Ο λαβύρινθος του ΟΠΕΚΕΠΕ,
ξεπέρασε το μέγεθος της Αφρικής.

– Ποιητή μου, πες μας, τι βλέπεις;
Τι είναι η πατρίδα;

– Μην είναι μύρια στρέμματα,
γαλαζοαίματης στρατευμένης βοσκής,
στ’ άσπαρτα ψηλά βουνά,
του ΟΠΕΚΕΠΕ τα Άγραφα…;

Έγιναν οι κάμποι θάλασσες,
και από καταιγίδες οι χτυπημένοι,
πνίγηκαν οι ζωές τους ωιμέ,
μες τον αφρισμένο τον Φραπέ,
φυτείες από λεφτόδενδρα σπαρμένοι…

– Ποιητή μου, πες μας, τι βλέπεις;

– Βλέπω τον Χασάπη, φασισμό,
με σηκωμένο του Φύρερ, Βαρίδι, το χέρι,
στο ένα χέρι να κρατά τον μπαλντά
και με τ’ άλλο να χαϊδεύει του Βεζίρη τ’ αχαμνά…

Βλέπω τα παιδιά της κοινωνικής οργής,
να σηκώνουν την παντιέρα της ανατροπής,
και «το θύμα και το ψώνιο» ν’ ακολουθεί,
για που τραβάει του νέου κόσμου ο «Οδηγητής».

Βλέπω τα μπάζα των Τεμπών,
της χλιδάτης κλεφτουριάς, της αδικιάς,
με σάβανα χωρίς τσέπες,
σπαρμένα πολύ βαθιά,
μέσα σε σπάνιες γαίες…

Βλέπω κι εσένανε λαέ μου,
«πάντα ευκολοπίστευτε και πάντα προδομένε»,
άλλο δρόμο να τραβάς,
όταν τα κόπια σου θα κυβερνάς,
κι αφέντης τότες, στο σπίτι της εργατιάς,
θα μπορείς να ζεις κι ωραία να περνάς.

Αγ. Παρασκευή, 4 Ιουλίου 2025

Τριαντάφυλλος Μπαλωμένος