Αν οι ζωές μετρούσαν

“Αν οι ζωές μετρούσαν, δε θα ‘τανε παιδιά,
Που ούτε καν προφταίνουνε να γίνουνε μεγάλοι.
Δε θα μετρούσαν μοναχά τουφέκια και σπαθιά,
Ούτε πνευμόνια θα ‘τανε ξερά, χωρίς αέρα…”

Αν οι ζωές μετρούσαν

Αν οι ζωές μετρούσαν, δε θα ‘ταν αριθμοί,
Δε θα ‘τανε απόντες στου στρατηγού τη μάχη.
Δε θα ‘ταν ανεπίσημη, ξερή στατιστική,
Δε θα ‘ταν κωπηλάτες στου χρόνου τη γαλέρα.

Αν οι ζωές μετρούσαν, δε θα ‘τανε παιδιά,
Που ούτε καν προφταίνουνε να γίνουνε μεγάλοι.
Δε θα μετρούσαν μοναχά τουφέκια και σπαθιά,
Ούτε πνευμόνια θα ‘τανε ξερά, χωρίς αέρα.

Αν οι ζωές μετρούσαν, δε θα γίνονταν δάκρυ,
Μία σταγόνα ουρανός, στενός μεσ’ την καρδιά μας.
Ούτε αίμα θα στάλαζε του φεγγαριού η άκρη,
Όταν με χρώματα κεντάει τα γκρίζα όνειρά μας.

Αν οι ζωές μετρούσαν, θα ήταν όλα αλλιώς,
Δε θα τις βρίσκαμε ποτέ θαμμένες στα σκουπίδια.
Κι ο άγνωστος στρατιώτης, θα ήτανε γνωστός,
Για θάλασσες θα λέγαμε, όχι για αποκαΐδια.

Kαι τα εγκλήματα συνεχίζονται… Και οι δράστες εξακολουθούν να κυκλοφορούν ελεύθεροι… ως πότε;

Άρης Κωνσταντίνου

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: