Αφύπνιση

“Περιμένεις απ’ τους σκυφτούς
που πίσω απ’ τη σκιά τους είναι
και δεν μιλάνε, ούτε ακούνε
και τα μάρμαρα σου κρύβουν
μακριά απ’ το φως…”

Αφύπνιση

Παιδί άκουγες το ακορντεόν
της μούσας σταλμένο
Άκουγες της μοίρας τη φωνή
στον αυλόγυρο, στο σπίτι
με την πόρτα τη σκαλιστή.

Στη νιότη σου να ησυχάσεις…
απ’ του προορισμού τη ζωντάνια
Περιμένεις τη φωτιά
μέσα στο κρύο να σου φέρουν.
Περιμένεις απ’ τους σκυφτούς
που πίσω απ’ τη σκιά τους είναι
και δεν μιλάνε, ούτε ακούνε
και τα μάρμαρα σου κρύβουν
μακριά απ’ το φως.

Μόνο τον ορίζοντά σου δεν μπορούν,
δεν μπορούν να στον κρύψουν

Όταν τον φτιάχνεις, όταν τον βλέπεις

Άκου, αυτός σου μιλάει
Άκου, σου μιλάει

– Κάθε γενιά ανεβαίνει
το θεόρατο βουνό της
κόβοντας τα ξερόκλαδα,
μεγαλώνοντας τον ανθό
καταμεσής του Χειμώνα,
γιατί είναι η ίδια η Άνοιξη.

Θα σηκωθείς, τη ζωή θα φορέσεις,
την ζωντάνια σου ν’ ανταμώσεις.

 

Μάρτης 2023

Στρατής Γαλιάτσος

 

Εικόνα: Έργο του Γιάγκου Ανδρεάδη

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: