Εμπειρίες πίσω από το φακό #2

Το πλοίο είναι τεράστιο, θυμίζει αυτά που παίρνουμε για να πάμε στην Κρήτη ή προς την Ιταλία. Έχει 10 ορόφους, 10 μπαρ, πολλαπλά εστιατόρια και μια μεγάλη μουσική σκηνή που θυμίζει το “Πλοίο της Αγάπης”. Ο συγκεκριμένος όροφος είναι μόνο για οδηγούς φορτηγών. Δεν είναι ξεκάθαρο γιατί χρειάζονται δικό τους όροφο με δικά τους μπαρ, εστιατόρια και καπνιστήρια… Είναι πάντως πολυπληθείς και σταθεροί πελάτες της συγκεκριμένης γραμμής.

Η μασκότ της Γλασκώβης. Το άγαλμα του Δούκα του Γουέλινγκτον με έναν κώνο στο κεφάλι. Είναι το σήμα κατατεθέν της πόλης.

Fish and chips. Εάν υπάρχει ένα φαγητό, “βρώμικο”, που χαρακτηρίζει το Ηνωμένο Βασίλειο (και την Σκωτία) Είναι το τηγανητό ψάρι με πατάτες τηγανητές. Οι γνώστες ξέρουν ότι πρέπει να βάλουν ξύδι στις πατάτες και μετά το αλάτι. Το κατάστημα, εκτός από το κλασσικό φαγητό της εργατικής τάξης και της φορτωμένης από αλκοόλ βραδιάς, προσφέρει και πολλά άλλα τοπικά εδέσματα όπως το τηγανητό χαγκις (κατι σαν πατσάς με σε στομάχι προβάτου ) και την τηγανητή σοκολάτα Mars.

Η εκλογική περίοδος στο Ηνωμένο Βασίλειο είναι ακριβώς ίδια με οποιαδήποτε άλλη περίοδο, τουλάχιστον στους δρόμους. Οι αφίσες, τα τραπεζάκια και οι κομματικές εκδηλώσεις είναι λιγοστές. Γενικά, δεν αντιλαμβάνεσαι ότι είσαι σε προεκλογική περίοδο. Πού και πού μία αφίσα σε ένα τζάμι κάποιου σπιτιού θα σου το υπενθυμίσει…αλλά σπανίως.

Ένα από τα πολλά πάρκα της Γλασκώβης φιλοξενεί το “Σπιτι του Λαού”, το όποιο φαίνεται στο βάθος. Η πρόσβαση είναι δωρεάν, όπως όλα τα μουσεία της Σκωτίας. Εκεί, χάρη σε μία πολύ καλοφτιαγμένη έκθεση μπορούμε να μάθουμε την ιστορία της πόλης. Το αξιοσημείωτο είναι ότι οι δημιουργοί της έκθεσης έχουν αφιερώσει ένα μεγάλο κομμάτι της, στην ιστορία της εργατικής τάξης της πόλης και το συνδικαλιστικό της κίνημα …εκεί μαθαίνουμε πως οι γυναίκες των εργατικών οικογενειών έπλεναν τα ρούχα της οικογένειας σε συλλογικά πλυσταριά και τα κρεμούσαν σε σχοινιά που στηρίζονταν σε αυτούς τους μεταλλικούς στύλους.

Οι εμπορικοί δρόμοι της Γλασκώβης και του Εδιμβούργου έχουν παντού κυρίους με την παραδοσιακή ενδυμασία της περιοχής οι οποίοι παίζουν στην πίπιζα παραδοσιακά τραγούδια.

Το μοναδικό πρεκλογικό πανό που είδα ήταν ενάντια στην Τερέζα Μέι ( πρωθυπουργό και αρχηγό του κυβερνώντος κόμματος ) και το κόμμα της ( οι Τόρις, το ιστορικό δεξιό κόμμα του αγγλικού δικομματισμού ). “Η Τερέζα Μέι λέει βλακείες”

Στην πόλη Stirling δίπλα στην πεδιάδα όπου ο Γουίλιαμς Γουαλλας (ο ήρωας του Braveheart) έχασε την τελική μάχη για την ανεξαρτησία της Σκωτίας (αν και περισσότερο έμοιαζε με μεγάλης έκτασης εξέγερση φτωχών αγροτών εναντίον των φεουδαρχών) είναι το κάστρο του Robert Bruce (ντόπιος μονάρχης που πρόδωσε τον Γουάλας και έδεσε την Σκωτία με την Αυτοκρατορία της Αγγλίας) και το μεσαιωνικό νεκροταφείο. Το Μνημείο των Μαρτύρων, έχει ανεγερθεί μέσα στο νεκροταφείο για τα θύματα των θρησκευτικών εκκαθαρίσεων από τους υποστηρικτές της Αγγλικανικής Μεταρρύθμισης του Καρόλου ΙΙ τον 17ο αιώνα. Προφανώς, οι Αγγλικανικές εκκαθαρίσεις είχαν ως αφορμή τις αγροτικές εξεγέρσεις στην περιοχή λόγω αύξησης φόρων.

Ένα μικρό αναμνηστικό του δημοψηφίσματος για την ανεξαρτησία της Σκωτίας το 2014, σε έναν περιφερειακό δρόμο του Εδιμβούργου. Το “Ναι” στην ανεξαρτησία έχασε οριακά με 44,7%. Ωστόσο, μετά το Brexit, ένα καινούριο δημοψήφισμα σήμερα θα είχε διαφορετικά αποτελέσματα.

Όσοι περνούν από το κυλικείο της Σκοτσέζικης Βουλής κάνουν σαφές με κάθε τρόπο ότι δεν είμαστε ούτε στην Αγγλία ούτε στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Άστεγος κάθεται στον κεντρικό δρόμο του Εδιμβούργου ανάμεσα στις γεμάτες, από εργαζόμενους που μόλις σχόλασαν, Pub. Η καρτέλα στα πόδια του λεει “άστεγος : ελπιζω να μαζέψω 18 λίρες για να έχω ένα ζεστό κρεβάτι για σημερα …”