Σαλάχ Αλ-Μούσα: Οι γυναίκες πληρώνουν διπλά (ΒΙΝΤΕΟ)

Το προηγούμενο Σάββατο (27 Γενάρη 2024) στο Από κοινού Θέατρο έριξε αυλαία η παράσταση «Η μικρή λέξη αγάπη» του Αύγουστου Κορτώ, σε διασκευή και σκηνοθεσία  Νάντιας Δαλκυριάδου, με τις Αγγελική Ξένου και Βασιλική Κούλη.

Στη σκηνή του Από Κοινού, μετά την υπόκλιση και το τελευταίο χειροκρότημα η ηθοποιός – σκηνοθέτης Αγγελική Ξένου διάβασε ένα κείμενο του αγωνιστή Παλαιστίνιου γιατρού Σαλάχ Αλ-Μούσα (βιογραφικά στοιχεία δες πιο κάτω), «πιστεύοντας», όπως είπε, «ότι ο ιδανικότερος τρόπος για να κλείσουμε τον πρώτο κύκλο των παραστάσεων αυτού του έργου είναι δηλώνοντας την αλληλεγγύη μας στις γυναίκες που υποφέρουν τα δεινά των πολέμων και πληρώνουν διπλά το τίμημα» και επισημαίνοντας: «Κύριοι κύριοι Κορτώ και Μούσα σας ευχαριστούμε για την βαθύτατη ευαισθησία σας!».

Θυμίζουμε, για όσους δεν κατάφεραν να παρακολουθήσουν την εξαιρετική αυτή παράσταση, ότι βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Αύγουστου Κορτώ (κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη) που θίγει το ευαίσθητο – και δυστυχώς συνεχώς επίκαιρο –  θέμα της έμφυλης και οικογενειακής βίας. Και ευελπιστούμε σε έναν δεύτερο κύκλο παραστάσεων…

Ακολουθεί το κείμενο του Σαλάχ Αλ-Μούσα, στο βίντεο και γραπτό:

Οι γυναίκες πληρώνουν διπλά

Στο βάθος της πολεμικής σκηνής, εικόνες φυγάδων διαφορετικών γενεών συνεχίζουν να εμφανίζονται σε δρόμους γεμάτους κινδύνους, στα καταφύγια, τυλιγμένοι σιωπηλά μ’ ένα ελαφρύ κάλυμμα, αν υπάρχει, και το σοκ εμφανές στα χαρακτηριστικά τους σαν ένα αιώνιο χαστούκι που κυματίζει την ψυχή τους. Κρύβουν τα δάκρυα στα μάτια τους προσπαθώντας να αναβάλουν σκληρές απαντήσεις σε δύσκολες ερωτήσεις, όπως : Πώς μας συνέβη αυτό; Και γιατί;

Την εικόνα συμπληρώνει η εμφάνιση των γυναικών. Η ταλαιπωρία τους συσσωρεύεται καθώς προσπαθούν να δείξουν θάρρος και ψυχραιμία αλλά συνειδητοποιούν το βαρύ τίμημα που πληρώνουν και θα πληρώνουν με τον καιρό… όχι μόνο τον φόβο ότι θα χάσουν την πατρίδα και τα αγαπημένα τους πρόσωπα αλλά ακόμα και την ψυχολογική τους σταθερότητα μπροστά στην αναμενόμενη δυστυχία.

Οι γυναίκες πληρώνουν διπλά το επώδυνο τίμημα. Το βάθος των δυσκολιών τους το καταλαβαίνουν μόνο όσοι έχουν ζήσει εμπειρίες πολέμου και εκτοπισμού. Οι Παλαιστίνιες γιαγιάδες έχουν γευτεί την πίκρα του. Εκατομμύρια Ιρακινές, Σύριες, Κούρδισσες, Λιβανέζες έχουν βιώσει και εξακολουθούν να βιώνουν αυτόν τον κατακερματισμό. Όπως και οι γυναίκες από το Αφγανιστάν, το Κουβέιτ, τη Λιβύη και απ’ όλο τον κόσμο που πληγώθηκαν στους πολέμους περασμένων δεκαετιών.

Πώς θα μπορέσει μια μητέρα να πείσει το παιδί της ότι ένα κομμάτι ξερό ψωμί, αν υπάρχει, είναι μπισκότο και ότι ο πατέρας του θα επιστρέψει σύντομα, και το ίδιο θα επιστρέψει στο σχολείο και στους φίλους και στα παιχνίδια του.

Πώς θα καταφέρουν οι γυναίκες να διευκολύνουν τις συνθήκες υγιεινής κατά την έμμηνο ρύση τους; Με τι εναλλακτικές λύσεις;

Πώς μια γυναίκα θα γεννήσει το μωρό της μέσα στη φρίκη του πολέμου;

Πώς θα διαχειριστούν τις δυσκολίες των ηλικιωμένων, θα τους ταΐσουν και θα απαλύνουν τον πόνο τους μέσα στην πολιορκία και με την παντελή έλλειψη φαρμάκων, νερού, ηλεκτρισμού και θέρμανσης;

Οι πόλεμοι συντρίβουν ό,τι στέκεται μπροστά τους. Συντρίβουν τις ζωές όλων αλλά ιδιαιτέρως τις ζωές των γυναικών.

Τι μπορεί να ειπωθεί για μια γυναίκα που καθώς έτρεχε ανάμεσα στις εκρήξεις κουβαλούσε ένα τριαντάφυλλο που βρήκε ανάμεσα στα ερείπια για να το βάλει στον τάφο του γιου της;

Είναι μια σκηνή από το μεγαλείο των γυναικών που η ανθρώπινη μνήμη δεν μπορεί να σβήσει.

Οι γυναίκες όλης της γης διατηρούν πάντα ένα μαγικό περιθώριο για να παραμείνουν δημιουργικές και να κρατούν την ισορροπία για την οικοδόμηση της Ειρήνης όποτε βρίσκουν ευκαιρία.

Η Γυναίκα είναι η δημιουργός της ζωής ενώ ο άντρας είναι μια στιγμή ηδονής.

Η γυναίκα κουβαλά το έμβρυο στη μήτρα της εννέα μήνες, είναι αυτή που το τρέφει με το αίμα της, αντέχει όλα τα βάσανα της εγκυμοσύνης και είναι αυτή που υποφέρει τις ωδίνες του τοκετού. Είναι η πρώτη ζεστή αγκαλιά του νεογέννητου, αυτή που το τρέφει από το στήθος της.

Οι γυναίκες στην ουσία είναι το μυστικό της ζωής

Μην τις σκοτώνετε με τους πολέμους σας..

Σαλάχ Αλ-Μούσα

Ο Σαλάχ Αλ-Μούσα γεννήθηκε το 1950 στο χωριό Νάμπι Σάλεχ της Παλαιστίνης. Έζησε τα παιδικά του χρόνια σε Καταυλισμό Παλαιστινίων προσφύγων κοντά στην Ιεριχώ. Βγήκε ξανά στην προσφυγιά μαζί με την οικογένειά του, στο Αμμάν της Ιορδανίας μετά την κατάληψη των υπόλοιπων εδαφών της Παλαιστίνης από το Ισραήλ, το 1967. Τελείωσε τις σπουδές του στην Ιατρική στην Ελλάδα και τη Γαλλία και ειδικεύτηκε στη διαγνωστική ακτινολογία. Μπήκε στην πολιτική από τα μαθητικά του χρόνια και στρατεύτηκε στο κίνημα «Φατάχ» υπό την ηγεσία τότε του Γιασέρ Αραφάτ. Πολέμησε στον Λίβανο το 1976, το 1982 και 1985 για την υπεράσπιση της παλαιστινιακής επανάστασης. Ως φοιτητής στην Ιατρική Σχολή της Θεσσαλονίκης αναδεικνύεται πρόεδρος της Γενικής Ένωσης Παλαιστινίων Φοιτητών και αργότερα αναλαμβάνει θέσεις ευθύνης στην Οργάνωση Απελευθέρωσης  της Παλαιστίνης (PLO), διπλωματικός και πολιτιστικός εκπρόσωπος της Παλαιστίνης στην Ελλάδα και τη Γαλλία. Αργότερα άσκησε Ιατρική στη Σαουδική Αραβία, την Κύπρο και την Ιορδανία. (Βιογραφικά στοιχεία και φωτογραφία από το βιβλίο «Μνήμες Παλαιστίνης» του Σαλάχ Αλ-Μούσα, έκδοση της «Εφημερίδας των Συντακτών», 20/1/2024)